Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Μια γλυπτή Ατλαντίδα στο Lanzarote...

Μια ομάδα ανθρώπων που προχωρούν σαν υπνωτισμένοι προς την καταστροφή του πλανήτη άλλοι βγάζοντας selfies κι άλλοι χαζεύοντας στο tablet τους... Μια βάρκα γεμάτη πρόσφυγες κάθε ηλικίας που δεν έχουν πια πουθενά να πάνε...που έφτασαν πια αν και όχι στον προορισμό τους...
Όλα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Τα έργα του Βρετανού καλλιτέχνη Jason deCaires Taylor έπιασαν πάτο. Κατά κυριολεξία. Βρίσκονται στημένα στον βυθό της ακτής Lanzarote, σε ένα από τα Κανάρια Νησιά.
Το υποβρύχιο Μουσείο Atlantico βρίσκεται 14 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και μπορεί να το προσεγγίσει κανείς είτε κάνοντας scuba diving είτε με βάρκες με γυάλινο πάτο. Αναμένεται δε να ανοίξει γα το κοινό στο τέλος του Φεβρουαρίου.
O δημιουργός δηλώνει ότι έφτιαξε αυτά τα αγάλματα σε φυσικό μέγεθος και τα εγκατέστησε σε ομάδες για να τραβήξει την προσοχή σε θέματα όπως το προσφυγικό αλλά και η κλιματική αλλαγή.
Το έργο που αφιέρωσε στους πρόσφυγες έχει τίτλο: «The Raft Of Lampedusa» [«Η Σχεδία της Λαμπεντούζα»] και έχει σαφείς αναφορές στο έργο: The Raft Of Medusa, του ζωγράφου Théodore Géricault.

Ο Taylor λέει ότι η Σχεδία της Λαπεντούζα στον βυθό της θάλασσας καταδεικνύει την απροθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αναλάβουν την ευθύνη για την προσφυγική κρίση. [Πολύ πριν το installation αυτό βέβαια, την απροθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων καταδείκνυαν  - δίχως ίχνος τέχνης - τα ίδια τα πνιγμένα παιδιά που ξεβράζονταν στις ελληνικές και τουρκικές ακτές...]
Ενδιαφέρον κι εντυπωσιακό  το όλο εγχείρημα, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από ενέργειες που γίνονται από καλλιτέχνες για να αποσπάσουν την προσοχή στο προσφυγικό όπως η εγκατάσταση της σωστικής λέμβου [που ήρθε από τη Λέσβο] μέσα στην εκκλησία Saint James, στο Picadilly από την Arabella Dorman [την περίοδο των Χριστουγέννων] και η πρόσφατη ενέργεια του κινέζου ακτιβιστή-εικαστικού  Ai Weiwei να ντύσει την πρόσοψη τoυ εμβληματικού Konzerthaus στην πλατεία Gendarmenmarkt του Βερολίνου με 14.000 σωσίβια μεταναστών και προσφύγων [που ήρθαν –πάλι–από τη Λέσβο].
Η Τέχνη κάνει τον αγώνα της. Το ερώτημα είναι: πόσοι και ποιοι θα το δουν το Υποβρύχιο Μουσείο του Taylor; Και γιατί μπορεί να τραβήξει την προσοχή ένα έργο τέχνης στον βυθό κι όχι ένα πραγματικό ή πολλά πραγματικά πτώματα πνιγμένων παιδιών;

πηγή:http://tvxs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου