« Τι να κάνω, όταν παθαίνω οξεία…. τεμπελίτιδα;», «Πώς να ξεπεράσω το άγχος και το στρες που με έχουν καταβάλει;» Σταμάτα τη γκρίνια κι αναζήτησε τη λύση στις παρακάτω συμβουλές

1. Ο καθένας έχει τον τρόπο του στη μελέτη. Άλλος το πιάνει το μάθημα με τη μια, κι άλλος χρειάζεται να το διαβάσει τέσσερις φορές. Άρα, μην επηρεάζεσαι από το τι κάνουν οι άλλοι.
2. Βάζε ρεαλιστικούς στόχους στο διάβασμα σου, ιδιαίτερα αν τα πράγματα είναι δύσκολα ή αν μελετάς ένα μάθημα που δεν σε πολυενδιαφέρει.
3. Κόψε το … μετά-διάβασμα. Για να το γλυτώσεις σκέψου τις συνέπειες που θα έχει πάνω σου κάθε αναβολή. Θέσε όριο στο πόση ώρα θα κάνεις άλλα πράγματα και στο πόση ώρα θα διαβάσεις.
4. Συγκεντρώσου, μην πετάει αλλού το μυαλό σου. Για να βοηθηθείς χώριζε την ύλη σε μικρότερα τμήματα και μην προχωράς παρακάτω, αν δεν κατάλαβες αυτά που διάβασες προηγουμένως.
5. Αν το μάθημα είναι εξόχως αντιπαθητικό, ζήτησε να μάθεις τι εφαρμογές έχει στη ζωή μας, μήπως και αυξηθεί το ενδιαφέρον σου, συζήτησε το πρόβλημά σου με συμμαθητή συμπάσχοντα και κανονίστε να διαβάσετε παρέα, αφού προηγουμένως αλληλοδεσμευτείτε ότι δεν θα παρασυρθείτε σε άσχετες κουβέντες.
6. Αν πρόκειται για θεωρητικά μαθήματα , «χαρτογράφησε» την ύλη κάθε κεφαλαίου σε μια μόνο σελίδα σαν να κάνεις…σκονάκι! Αυτό θα σε βοηθήσει να βάλεις πάνω στο χαρτί με τρόπο οργανωμένο όλες τις πληροφορίες. Έτσι και πιο εύκολα τις μαθαίνεις και πιο εύκολα τις θυμάσαι. Επίσης θα μπορείς να κάνεις επισκόπηση μιας ολόκληρης ενότητας χωρίς να γυρίζεις σελίδες, ενώ θα διευκολυνθείς εξαιρετικά στις επαναλήψεις.
7. Αν δυσκολεύεσαι να θυμηθείς λέξεις και ονόματα, μια μέθοδος για να βοηθηθείς είναι να φτιάχνεις ακροστιχίδες. Το ΓΑΛΑ, για παράδειγμα, εκτός από υγιεινό … ποτό μπορεί να χρησιμεύσει και ως ακροστιχίδα, για να θυμούνται οι μαθητές τα τέσσερα ποτάμια- τον Γαλλικό , τον Αξιό, το Λουδία και τον Αλιάκμονα-που εκβάλουν στο Θερμαϊκό Κόλπο. Μια άλλη μέθοδος είναι να συνδέσεις λέξεις και ονόματα που ξεχνάς, φτιάχνοντας μια δική σου ιστορία, που να λειτουργεί σαν ένα κορδόνι μνήμη, όπου καθώς λες μέσα σου μια λέξη αυτή παρασύρει μια δεύτερη κλπ.
8. Αν πρόκειται για θετικά και τεχνολογικά μαθήματα, διαβάζεις κομμάτι κομμάτι, προσπαθώντας να συνδέσεις τις ενότητες μεταξύ τους, ώστε να βγαίνει νόημα. Σημειώνεις σε ένα πρόχειρο οτιδήποτε καινούργιο ή παράξενο συναντάς. Το διαβάζεις δυνατά, για να το ακούσεις. Μετά κλείνεις το βιβλίο και το ξαναγράφεις από μνήμης. Τα θετικά μαθήματα χρειάζονται υπομονή και δεν παπαγαλίζονται. Ακόμη και για τύπους που πρέπει να απομνημονεύσεις, πρέπει προηγουμένως να έχεις κατανοήσει τη λειτουργιά και τη χρησιμότητά τους.
9. Αν κολλήσεις στο διάβασμα, σήκω λίγο-λίγο όμως –από την καρέκλα ή πιάσε ένα διαφορετικό, στιλό και γράψε κάτι σε μια λευκή σελίδα ή γύρνα στο προηγούμενο κεφάλαιο και κάνε μια περίληψη του κεφαλαίου μέχρι το σημείο όπου κόλλησες ή φαντάσου ότι εξηγείς το μάθημα σε ένα «ούφο»συμμαθητή σου.
10. Διάβαζε συστηματικά και καλά, για να μειώνεις την αγωνία γύρω από μια εξέταση, κάνε συστηματικά μικρές επαναλήψεις. Θυμήσου ότι, αν το κακό στρες μειώνει την απόδοση και μας ακινητοποιεί, το καλό στρες μας κάνει να λειτουργούμε αποδοτικά και έχε πάντα κατά νου πως « όταν έχεις μια πραγματική επιθυμία, όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για την εκπλήρωσή της» (από το βιβλίο «Ο αλχημιστής»του Πάουλο Κοέλιο).

ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

1. Ξεκινάς το διάβασμα από τα δύσκολα και όχι από τα εύκολα μαθήματα.
   • Βάζεις προτεραιότητα στα μαθήματα που θα σου «φάνε» πολύ χρόνο και σε όσα επείγουν.
   • Αποφεύγεις τη μονοτονία μελετώντας εναλλάξ τα μαθήματα που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν.
   • Κάνεις μικρά διαλείμματα κάθε 45-50 λεπτά , περίπου.
2. Παρατηρείς τις επιμέρους επικεφαλίδες και τα ειδικά σχόλια που βρίσκονται σε πλαίσια, διαβάζεις την περίληψη, κοιτάζεις τις φωτογραφίες ή τις εικόνες και διαβάζεις τις επεξηγηματικές λεζάντες.
   • Σημειώνεις τυχόν απορίες που σου έρχονται στο μυαλό ή λέξεις –«κλειδιά»που σου θυμίζουν πράγματα τα οποία ήδη ξέρεις και συνδέονται με αυτά που πρόκειται να διαβάσεις.
3. Δεν ξεχνάς ότι διαβάζοντας αναζητάς την ουσία κάθε παραγράφου.
   • Σημειώνεις πάνω στο βιβλίο σου με μολύβι, υπογραμμίζεις, κολλάς χαρτάκια, τσακίζεις σελίδες, βάζεις σελιδοδείκτες και γενικά κάνεις ό,τι χρειάζεται χωρίς να «λυπάσαι»το βιβλίο.
   • Υπογραμμίζεις μόνο τα σημαντικά και όχι όλη τη σελίδα.
   • Οδηγείς τα μάτια σου στο κείμενο με τη βοήθεια ενός μολυβιού.
   
   
   ΠΗΓΗ: http://antikleidi.com/2017/03/27/pws-na-diavazo-apodotika/
   

Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν στέκονται όρθια

Έναν εναλλακτικό τρόπο μάθησης προτείνουν Αμερικανοί ερευνητές για καλύτερες σχολικές επιδόσεις. Αντί του παραδοσιακού θρανίου, ένα εργονομικό γραφείο που κρατά όρθιο τον μαθητή, μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη συγκέντρωση, άρα και στη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου International Journal of Health Promotion, ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Α&Μ του Τέξας, με επικεφαλής τον ειδικό σε ζητήματα εργονομία αναπληρωτή καθηγητή Μαρκ Μπέντεν, πειραματίστηκαν με περίπου 300 μαθητές διαφόρων τάξεων του δημοτικού επί ένα σχολικό έτος. Οι μαθητές είχαν χωρισθεί σε δύο ομάδες «καθιστών» και «ορθίων».

Το ειδικά σχεδιασμένο θρανίο για τους ορθίους διέθετε ένα απομακρυσμένο κάθισμα, για την περίπτωση που ο μαθητής θέλει να ξεκουραστεί, αλλά είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να τους ενθαρρύνει να παραμένει όρθιοι για αρκετή ώρα. Οι μαθητές επέλεγαν αν θα κάθονταν ή θα έμεναν όρθιοι, ανάλογα με τη διάθεσή τους.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, οι μαθητές που παρακολουθούσαν το μάθημα όρθιοι είχαν κατά μέσο όρο 12% βελτιωμένη προσοχή, σε σχέση με τις παραδοσιακές τάξεις. Αυτό, κατά τους ερευνητές, ισοδυναμεί με περίπου επτά λεπτά πρόσθετο χρόνο μάθησης, ανά σχολική ώρα.
Η βελτίωση της προσοχής και επίδοσης των ορθίων μαθητών μετρήθηκε με διάφορες παραμέτρους, όπως το πόσο γρήγορα και πετυχημένα απαντούσαν σε μια ερώτηση του δασκάλου, πόσο σήκωναν το χέρι τους, πόσο έδειχναν γενικότερη διάθεση συμμετοχής και πόσο λιγότερο παρενοχλούσαν το μάθημα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, πέρα από τα εκπαιδευτικά οφέλη, τα γραφεία για ορθίους καταπολεμούν την παχυσαρκία και μετριάζουν το στρες που δέχεται η σπονδυλική στήλη στην περιοχή της μέσης λόγω της συνεχούς καθιστικής στάσης στα συμβατικά θρανεία. Επιπλέον, τα παιδιά, που συνήθως είναι δραστήρια, μπορούν να σπάσουν την μονοτονία της καθιστικής στάσης στεκόμενα όρθια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, προηγούμενες μελέτες της ίδιας ερευνητικής ομάδας είχαν δείξει ότι, χάρη στα γραφεία για ορθίους, οι μαθητές καταναλώνουν 15% περισσότερες θερμίδες σε σχέση με τους συμμαθητές τους που κάθονται στα παραδοσιακά θρανία, ποσοστό που αυξάνεται στο 25%, αν ένας μαθητής είναι παχύσαρκος.
Πάντως τα γραφεία για όρθιους είναι μια τάση που ήδη κερδίζει έδαφος στον επιχειρηματικό και επαγγελματικό τομέα, όπου, σύμφωνα με άλλες μελέτες, φαίνεται να αυξάνει την παραγωγικότητα.

ΠΗΓΗ: http://www.4moms.gr/2017-03-17/ta-pedia-mathenoun-kalytera-otan-stekonte-orthia/

Χόρχε Μπουκάι: Η αξία των ανθρώπων

«Σ’ ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.
Μια μέρα φτάνει γι' αυτόν, στο μοναστήρι όπου ζούσε, μια πρόσκληση να πάει να δειπνήσει στο σπίτι του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Ο μοναχός, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί του, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να φερθεί αγενώς και αποδέχεται την πρόσκληση.
Την ημέρα που είχε οριστεί για το δείπνο, παρ’ όλη την καταιγίδα που πλησίαζε, αποφασίζει να πάει με την αμαξά του στο μέγαρο του πλουσίου.
Πεντακόσια μέτρα πριν φτάσει, ένας κεραυνός τρομάζει το άλογο του και η αστραπή το κάνει να σηκωθεί στα πίσω πόδια, ρίχνοντας την άμαξα σ’ ένα χαντάκι μαζί με τον ιερωμένο.
Ο άνθρωπος σηκώνεται όπως μπορεί και προσπαθεί να ηρεμήσει το ζώο, χαϊδεύοντας του το λαιμό και μιλώντας του απαλά στο αφτί. Μετά, κοιτάζεται. Έχει λερωθεί απ’ την κορφή ως τα νύχια. Λάσπη, βούρκος και σάπια φύλλα έχουν κολλήσει στα ρούχα και τα χέρια του και βρομάει ολόκληρος.
Καθώς βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον προορισμό του από το μοναστήρι του, αποφασίζει να πάει εκεί και να ζητήσει να του δώσουν κάτι ν’ αλλάξει.
Χτυπάει την πόρτα του μεγάρου, ανοίγει ένας κομψός υπηρέτης και, μόλις τον βλέπει σ’ αυτό το χάλι, του βάζει τις φωνές:
«Τι κάνεις εδώ, άθλιε ζητιάνε; Πώς τολμάς να χτυπάς αυτήν την πόρτα;»
«Ήρθα… για το δείπνο» απαντάει ο ιερωμένος.
«Ντροπή σου!» του λέει ο υπηρέτης. «Αποφάγια θα έχει αύριο το πρωί —αν μείνει τίποτα, που αμφιβάλλω—, και μπορείς να τα ζητήσεις από την πόρτα υπηρεσίας. Κατάλαβες;»
«Εσείς δεν με καταλάβατε…» προσπαθεί να εξηγήσει ο επισκέπτης. «Εγώ, δεν έχω έρθει για τα αποφάγια…»
«Ααα!» αστειεύεται τώρα ο υπηρέτης. «Φαντάζομαι ότι θα θέλεις να καθίσεις στο τραπέζι των επισήμων;»
«Να… ξέρετε…»
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του.
Εμφανίζεται ο αφέντης του σπιτιού και ρωτάει τον υπηρέτη του τι συμβαίνει.
«Τίποτα σοβαρό, κύριε. Απλώς, αυτός ο ζητιάνος θέλει να του δώσουμε τα αποφάγια πριν σερβίρουμε το φαγητό… Του είπα να φύγει, αλλά επιμένει στο αίτημα του.»
«Να φύγει αμέσως… Κοίτα πώς έκανε την είσοδο… Φρίκη… Αμέσως τώρα! Κάλεσε τη φρουρά και, αν δεν φύγει, λύστε τα σκυλιά!»
Με σπρωξιές και κλοτσιές, πετάνε τον καημένο τον ιερωμένο στο δρόμο, απειλώντας τον με καμιά δεκαριά σκυλιά που γαβγίζουν δείχνοντας τα κοφτερά τους δόντια.
Όπως όπως, ο άνθρωπος ανεβαίνει στο κάρο και γυρίζει στο μοναστήρι.

Στο χώρο του πια, αφού πλένεται και λούζεται, πηγαίνει στην ντουλάπα του και βγάζει έναν πολυτελή μανδύα με χρυσά και ασημένια στολίδια, που του είχε χαρίσει ακριβώς πριν από ένα χρόνο ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από το οποίο μόλις τον είχαν διώξει.
Έτσι ντυμένος, ανεβαίνει ξανά στο κάρο, κι αυτή τη φορά φτάνει χωρίς απρόοπτα στον προορισμό του. Ξαναχτυπάει την πόρτα, και του ανοίγει ο ίδιος υπηρέτης.
Αυτή τη φορά, τον περνάει μέσα με μια βαθιά υπόκλιση.
Πλησιάζει και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και τον χαιρετάει με κλίση του κεφαλιού.
«Εξοχότατε» του λέει, «μόλις σκεφτόμουν ότι δεν θα ερχόσαστε τελικά… Μπορούμε να περάσουμε; Οι άλλοι μας περιμένουν…»
«Φυσικά» λέει ο νεοφερμένος.
Στη θέα του σηκώνονται όλοι όρθιοι και δεν ξανακάθονται ώσπου ο άντρας με τον επιβλητικό μανδύα καταλάβει τη θέση εκ δεξιών του οικοδεσπότη.
Σερβίρουν το πρώτο πιάτο. Είναι ένα βραστό σε ζωμό, που φαίνεται πολύ νόστιμο με την πρώτη ματιά.
Ξαφνικά, γίνεται μια παύση κι όλα τα βλέμματα πέφτουν στον ιερωμένο ο οποίος, αντί να πει μια προσευχή ή ν αρχίσει να τρώει, όπως περιμένουν όλοι, απλώνει το χέρι κάτω από το τραπέζι και, κρατώντας την άκρη του πολυτελούς μανδύα του, αρχίζει να τον βουτάει στον ζωμό.
Ενώ όλοι τον κοιτάνε σιωπηλοί κι ανήσυχοι, ο ιερωμένος μιλάει στον μανδύα του και του λέει:
«Δοκίμασε το φαγητό, καλό μου… Κοίτα τι ωραίο βραστό… Κοίτα αυτήν την πατατούλα… Και το κρεατάκι… Φάε, αγάπη μου…»
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, αφού κοιτάζει ένα γύρω μην ξέροντας πώς να αντιδράσει στη συμπεριφορά του καλεσμένου του, παίρνει το θάρρος να ρωτήσει:
«Συμβαίνει κάτι, εξοχότατε;»
«Αν συμβαίνει;…» λέει ο ιερωμένος. «Όχι. Τίποτα δε συμβαίνει. Αυτό το φαγητό, όμως, δεν ήταν για μένα. Είναι ολοφάνερο ότι καλεσμένος ήταν ο μανδύας μου… Όταν ήρθα χωρίς αυτόν πριν από λίγο, με έδιωξαν με τις κλοτσιές.»”

πηγή: http://tvxs.gr/news/paideia/xorxe-mpoykai-i-aksia-ton-anthropon

Ο γιος και το σημειωματάριο

Κάποτε ήταν ο γιος ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου στο κολλέγιο και κόντευε να τελειώσει. Ο πατέρας του, του είχε υποσχεθεί πως όταν έφτανε στην αποφοίτηση θα του έπαιρνε σαν δώρο ό,τι εκείνος ήθελε. Πράγματι, ο γιος, που δεν είχε στερηθεί ποτέ τίποτα, έφτασε στην αποφοίτηση και ζήτησε ένα ολοκαίνουριο και πανάκριβο αυτοκίνητο.

Το επόμενο πρωί ο πατέρας τον κάλεσε στο γραφείο του για να του δώσει το δώρο του. Προς μεγάλη έκπληξη του γιου, ο πατέρας του, του έδωσε ένα μικρό τυλιγμένο πακέτο. Ανοίγοντας το περιτύλιγμα, ο γιος αντίκρυσε ένα πανέμορφο δερματόδετο σημειωματάριο μαζί με μια υπέροχη χειροποίητη πένα. Δεν φάνηκε όμως να ενθουσιάζεται… εξοργίστηκε τόσο πολύ που πέταξε με δύναμη το δώρο του πατέρα του στο πάτωμα και έφυγε, χτυπώντας την πόρτα πίσω του και φωνάζοντας: «Κράτα το σημειωματάριο εσύ, θα πάρω το αυτοκίνητο μόνος μου, δεν σε έχω ανάγκη παλιοτσιγγούνη»!

Ο θυμός του γιου ήταν τόσο έντονος που έφυγε από το σπίτι και έκανε χρόνια να δει τον πατέρα του. Έπιασε μια καλή δουλειά μετά τις σπουδές του, βγάζοντας πολλά χρήματα και πήρε μόνος του το αμάξι που ήθελε. Μεγαλώνοντας όμως κάτι άλλαζε μέσα του και μετάνιωνε για την πράξη του. Σκεφτόταν, λοιπόν, να βρει ξανά τον πατέρα του και να του ζητήσει συγγνώμη. Δυστυχώς, όμως, πριν προλάβει να το κάνει, ο πατέρας του πέθανε.

Βαθιά θλιμμένος, γύρισε στο πατρικό του σπίτι για την κηδεία και αποφάσισε να μείνει εκεί το βράδυ. Καθώς οι σκέψεις και οι μνήμες περνούσαν από το μυαλό του, ψαχούλευε τα προσωπικά αντικείμενα του πατέρα του με ένα στενάχωρο χαμόγελο στα χείλη του. Κοιτάζοντας φωτογραφίες και διάφορα πράγματα του παρελθόντος, έπεσε πάνω σε εκείνο το σημειωματάριο που του είχε χαρίσει ο πατέρας του. Το άνοιξε, λοιπόν, και με μεγάλη του έκπληξη, έπεσαν ένα ζευγάρι κλειδιά από τις σελίδες του. Στη σελίδα που ήταν τα κλειδιά, ο πατέρας του είχε γράψει:

«Σου αγόρασα το αυτοκίνητο που ήθελες, αλλά το πραγματικό δώρο μου είναι αυτό το σημειωματάριο. Όπως βλέπεις, οι σελίδες του είναι κενές και η πένα αχρησιμοποίητη. Αυτό συμβαίνει γιατί σε περιμένουν να γράψεις εσύ ο ίδιος την ιστορία της ζωής σου. Μην στηρίζεσαι σε κανενός τις δυνάμεις πέρα από τις δικιές σου. Θα πέσεις πολλές φορές στη ζωή σου. Δεν θα το αποτρέψω αυτό. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι δίπλα σου να σε σηκώσω μέχρι να μπορέσεις να σηκώνεσαι μόνος σου, όπως όταν ήσουν μικρός. Σε αγαπώ πολύ… ο πατέρας σου».

_______________________
   Πηγή: http://antikleidi.com/2017/03/23/gios-kai-simiomatario/

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 

 

 Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».

πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/8

15 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή!

Η Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαρτίου!

Η συγκεκριμένη παγκόσμια ημέρα καθιερώθηκε το 1983 με απόφαση του ΟΗΕ εις μνήμην μιας ομιλίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, που έθεσε τις βάσεις του καταναλωτικού κινήματος.
Ο πρώην Πρόεδρος των Η.Π,Α είχε τότε υπογραμμίσει τα τέσσερα βασικά καταναλωτικά δικαιώματα:

• ικανοποίηση των βασικών αναγκών
• ασφάλεια
• πληροφόρηση
• επιλογή

ΠΗΓΗ: http://www.neolaia.gr/2017/03/15/15-martiou-pagkosmia-hmera-katanalwth-2/

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Η ιστορία της 8ης Μαρτίου

Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.


Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.


Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.




πηγή:http://tvxs.gr/news/san-simera/pagkosmia-imera-tis-gynaikas-i-istoria-tis-8is-martioy
 

Η τέχνη τιμά τις εργαζόμενες γυναίκες!

Αγρότισσες, εργάτριες, νοικοκυρές... είναι οι γυναίκες  που έζησαν και εργάστηκαν [σκληρά] σε περασμένους αιώνες, όπως αποτυπώθηκαν σε μια σειρά από έργα σημαντικών  ζωγράφων.
Πολύ πριν η γυναίκα διεκδικήσει το δικαίωμά της στην εργασία...
Το έργο του τίτλου είναι του ζωγράφου: Louis Emile Adan κι έχει τίτλο: «Gilding Shop».
Οικιακά - «Μαγείρισσες - Υπηρέτριες - Πλύστρες»
Όλα αυτά που κάνει μια γυναίκα όταν «δεν κάνει τίποτα». Όταν δεν εργάζεται. Αποτυπωμένα στον καμβά μεγάλων ζωγράφων, από τoν Camille Pissarro και τον Degas έως και τον Γερμενή. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Jean Francois Millet.
Τον ζωγράφο που αγάπησε με σεβασμό τις γυναίκες και τις ζωγράφιζε σε ώρα εργασίας: την κοπέλα που κουβαλάει γάλα, τη γυναίκα που φουρνίζει, το κορίτσι που φτιάχνει βούτυρο...

Gerard Ter Borch: «A maid milking a cow in a barn»

Jean Francois Millet: «Woman baking bread»

Βασίλειος Γερμενής: «Σάρωμα της αυλής»

Antal Berkes: «Straßenszene»

Camille Pissarro: «The laundry woman»

Edgar Degas: «Woman Ironing»

Δαντέλες - Οι σκλάβες της βελόνας
Από τον Vermeer μέχρι τη Frida Kalho, το κέντημα - ράψιμο - πλέξιμο των ρούχων ή μιας περίτεχνης δάντελας επιβάλλεται για τις γυναίκες... Μόνο που δεν είναι πάντα χόμπυ για  καλλιεργημένες δεσποινίδες  αλλά και πολύ κουραστική δουλειά...

Johannes Vermeer: «The Lacemaker» [c. 1669-70]
                                                                           


Albert  Anker: «sitzende bäuerin beim stricken»

Vincent Van Gogh: «Woman Sewing»

Sergei Arsenievich Vinogradov: 'Sewing'

Frida Kahlo: «Dona Rosita Morillo»
Αγορά - Πωλήτριες κι Εμπόρισσες
Από τη Δανία ως την Ελλάδα κι από τη Γαλλία μέχρι τo Μεξικό, οι ζωγράφοι απεικονίζουν στα έργα  τους γυναίκες στην αγορά. Όχι μόνο να ψωνίζουν αλλά και να δουλεύουν. Δεν πουλούν μόνο ευωδιαστά λουλούδια αλλά και αρμαθιές σκόρδα ή παγωμένα ψάρια.

Paul Gustave Fischer: «At the Vegetable Market»

Γεώργιος Ιακωβίδης: «η κοιμισμένη ανθοπώλις»

John Singer Sargent: «Venetian Onion Seller»

 Ignacio Díaz Olano: «Sardinera»

Diego Rivera: «The flower seller»
Χωράφια - Θηλυκά Υποζύγια
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι γυναίκες-αγρότισσες έχουν σκύψει μπροστά στη μοίρα τους κουβαλώντας στις πλάτες τους ό,τι παράγει ο τόπος  αν δεν ήταν η αγρότισσα που μαζεύει ελιές, τεντωμένη με τα χέρια ψηλά και το βλέμμα της να κοιτάει προς τα πάνω...

Julien Dupré - «Glaneuses»

Vincent Van Gogh: «Two peasant women digging in the field with snow»

Charles Sprague Pearce: «The woodcutter’s daughter»

Jules Breton: «The Shepherd’s Star»

Luigi Bechi: «Picking Olives»
Εργάτριες - Φτηνά και επιδέξια γυναικεία χέρια
Στα εργοστάσια και όχι μόνο...Στις βιοτεχνίες, στα εργαστήρια, στα μαγαζιά, οι γυναίκες-εργάτριες δουλεύουν όπου χρειάζονται ικανά, επιδέξια χέρια και οι ζωγράφοι κάθε εποχής αποτυπώνουν στον καμβά τον μόχθο και την ικανότητά τους.

Isaac Claesz van Swanenburg: «Workers spinning and weaving wool»

Zinaida Serebriakova: «Whitening canvas»

Edgar Seligman: «Women at Work -The Belgian Steel Factory, Goldhawk Road»

Frederick Cayley Robinson: «British Industries- cotton»

πηγή:http://tvxs.gr/news/alles-texnes/i-texni-tima-tis-ergazomenes-gynaikes

Μην κρίνεις ΠΟΤΕ τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση - Don't judge by appearance

Αρκετές φορές βλέπουμε στο δρόμο κάποιους ανθρώπους και λόγω της εμφάνισής τους, τους βάζουμε στο περιθώριο.
Μας φοβίζουν, επειδή μπορεί να έχουν άγρια χαρακτηριστικά και δεν είναι περιποιημένοι. 
Αυτό όμως είναι λάθος κι έρχεται να μας το επιβεβαιώσει το παρακάτω εκπληκτικό βίντεο που κάνει τις τελευταίες μέρες το γύρο του διαδικτύου.

Μία μητέρα με το κοριτσάκι της, παρακολουθεί έναν άνδρα ντυμένο όχι και τόσο καλά, με μούσια να περπατάει στο δρόμο. 
Θεωρεί από το ύφος του και το περπάτημά του ότι είναι κάποιος εγκληματίας. Φοβισμένη κρατάει τη μικρή της στην αγκαλιά. 

Ξαφνικά βλέπει αστυνομικούς να τρέχουν προς το μέρος του. 
Αντί όμως να πιάσουν αυτόν που θεωρεί «κακό», συλλαμβάνουν έναν κύριο ντυμένο στην τρίχα από πάνω ως κάτω, με το κοστούμι του. Έναν άνδρα υπεράνω πάσης υποψίας, που είχε πάνω του ναρκωτικά.

Την ώρα της σύλληψης, η κόρη της της κάνει νόημα να δει τον άνθρωπο που θεωρούσε ότι ήταν εγκληματίας. Ο άνθρωπος εκείνος είχε σύζυγο και παιδιά τα οποία μόλις τα είδε τα αγκάλιαζε και τα φιλούσε.

Δείτε και το παρακάτω το βίντεο και θα διαπιστώσετε ότι η εμφάνιση δεν μετράει και κανείς μας δεν πρέπει να κρίνει κάποιον από αυτήν.

πηγή:https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/03/dont-judge-by-appearance.html

Φτάνει πια η κριτική (η κατάκριση), αρκετά!

Taste of Gossip

Από την στιγμή της γέννησής του ο άνθρωπος μπαίνει σε μια διαδικασία κριτικής από τους γύρω του που διδάσκεται βιωματικά κι ο ίδιος. Η κριτική από άνθρωπο προς άνθρωπο ξεκινά από τα πρώτα λεπτά της γέννησής του, συνεχίζεται σε όλη την διαδικασία εξέλιξής του από παιδί σε ενήλικα και τελειώνει ως και νεκρός στο φέρετρο!

Βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα για τους συνανθρώπους μας και έχουμε σταματήσει να παρατηρούμε, να αισθανόμαστε, να δείχνουμε αγάπη. 

Ο άνθρωπος τρέφεται να κατηγορεί, να κρίνει και να κρίνεται. Τεμπέλης, αγενής, αδιάφορος, άχρηστος, βλάκας και άλλα πόσα επίθετα και βρισιές που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι καθημερινά για να πληγώσουν τους συνανθρώπους τους, δίχως να σκεφτούν το αντίκτυπο στην ψυχική τους υγεία. 

Δυστυχώς, ψάχνουμε να βρούμε ποιος έχει την ευθύνη του αποτελέσματος και όχι το αίτιο το οποίο προκάλεσε το αποτέλεσμα. 

Για ποιο λόγο οδηγήθηκαν να λειτουργήσουν έτσι; 

Για ποιο λόγο κάνουν αυτό που εμείς χαρακτηρίζουμε λάθος και το κρίνουμε; 

Τι δυσκολίες περνούν στη ζωή τους; 

Έχουμε σταματήσει να ρωτάμε. 

Αν δεν καταλάβουμε κάτι που εκφράζει ο άλλος, ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε για να μην χαρακτηρίσουν εμάς άσχετους ή αδαείς. Η απογοήτευση της απόρριψης, μας οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλος κριτικής που δεν σταματά. Εμείς οι ίδιοι μέσα από φόβους και ανασφάλεια αναπαράγουμε χρόνια την κατάσταση της κριτικής. 

Έχουμε σταματήσει να κάνουμε διάλογο και έχουμε μείνει στον μονόλογο. Δεν έχουμε επαφή πόσο μάλλον οπτική με τον συνομιλητή μας. 

Οι ρυθμοί της ζωής, ή τουλάχιστον αυτό εκφράζουμε ως δικαιολογία, μας οδηγούν στο να μην συζητάμε απέναντι ο ένας στον άλλον.

Ανταλλάσσουμε διαλόγους φωνάζοντας από διαφορετικά δωμάτια στο σπίτι επειδή τρέχουμε ταυτόχρονα να προλάβουμε άλλες δουλειές.

 Στις εξόδους με τους φίλους μας, μιλάμε και ταυτόχρονα στέλνουμε μηνύματα στα κινητά. Από τότε που η τεχνολογία των smartphone άνθισε, σταματήσαμε να κοιτάμε ψηλά στον ουρανό και αρκούμαστε να κοιτάμε σε μια οθόνη. 

Δεν μας ενδιαφέρει να πετάξουμε ψηλά, να αισθανθούμε ελεύθεροι. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να φανούμε εξυπνότεροι από τους άλλους, καλύτεροι! 

Αυτό που πετυχαίνουμε μόνο, αλλά αρνούμαστε να παραδεχθούμε, είναι πως έχουμε γίνει δέσμιοι του μικρόκοσμου μιας οθόνης 5-9 ίντσες και η απεραντοσύνη των ουρανών μας αφήνει παγερά αδιάφορους!
Έχουμε μπει στην επικίνδυνη λογική του να μην αφήνεις τον άλλον να δει στα μάτια σου, να αισθανθεί τι έχεις μέσα σου και είσαι σε μια κατάσταση μόνιμης προστασίας από τον εχθρό. 

Μα για ποιον εχθρό μου μιλάς; τον συνάνθρωπό σου; 

Απέναντι από εκείνον είσαι εσύ! Αν εσύ δεν αισθάνεσαι επικίνδυνος για εκείνον τότε γιατί εσύ να αισθάνεσαι εκείνον επικίνδυνο για εσένα; 

Και όλα πλέον είναι έτοιμα με το πάτημα ενός κουμπιού! 

Παράγουμε ανθρώπους με έτοιμες απόψεις-κρίσεις. Έχει χαθεί η ομορφιά της αναζήτησης. Όλα έτοιμα στο πιάτο με εύκολα συμπεράσματα και απαντήσεις! 

Μην σκεφτείς πολύ και πονέσει το κεφάλι σου! Έχουμε σταματήσει να ενεργοποιούμε συνειδήσεις να σκεφτούν, να στοχαστούν, να βιώσουν καταστάσεις και να αισθάνονται τις αιτίες, τις αφορμές, το αποτέλεσμα.
Αυτό που είναι ενοχλητικό και ανησυχητικό, είναι τα διάφορα υβριστικά σχόλια όταν κάποιος εκφράζει την άποψή του στα μέσα δικτύωσης. Έχουμε την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε ταυτόχρονα με τόσο κόσμο, θέσεις και απόψεις. 

Με το να βρίζουμε ο ένας τον άλλον δεν οδηγούμαστε σε καλύτερη εξέλιξη. Δεν μαθαίνουμε ο ένας στον άλλον! Δεν δείχνουμε την διαφορετική μας οπτική. Είναι κάποιοι λίγοι που δεν εκφράζονται έτσι. 

Όμως, δεν δίνουν καν σημασία ακόμη και σε χρήσιμες πληροφορίες επειδή ο τρόπος που αποτυπώνονται δεν είναι αφυπνιστικός, ευγενικός. Οι περισσότεροι, όμως, χαίρονται να φέρνουν ανθρώπους σε αυτή την κατάσταση. Να τους δίνουν σημασία κι ας τους βρίζουν. Παίρνουν ενέργεια! Και η κριτική συνεχίζεται, κι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνεχίζει να την δυναμώνει και δυστυχώς να την διδάσκει!
Φτάνει πια, αρκετά! 

Έχουμε ανάγκη από μηνύματα να χαϊδέψουν χορδές στην ψυχή μας, να βγει μια όμορφη μελωδία ενεργοποίησης και όχι ενόχληση, πικρία και αποστροφή. Υπάρχει ανάγκη να δείξουμε αγάπη και στοργή στους συνανθρώπους μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε από τις δυσκολίες της ζωής. 

Μόνοι δεν είμαστε! Έχουμε ο ένας τον άλλον! 

Ας σταματήσουμε να κρίνουμε τον διπλανό μας για το οτιδήποτε, ούτε τους εαυτούς μας χρειάζεται να κρίνουμε. Ας σταματήσουμε να κρίνουμε γενικώς! Ας επικεντρωθούμε στο τι θα μπορούσε ο καθένας μας να πράξει με περισσότερη σοφία και σύνεση. Ας γίνουμε εμείς η φωτεινή πράξη που θέλουμε να δούμε στους άλλους! Και όλα απλά θα είναι…

Ρίνα Σερέτη – Συγγραφέας

ΠΗΓΗ:https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/03/ftanei-pia-H-kritiki-arketa.html