Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

«Είχα τον πιο υγιεινό τρόπο ζωής -χωρίς εμβόλια- κι όμως ήμουν άρρωστη όλη την ώρα»


«Είμαι ένα από τα παιδιά της δεκαετίας του ’70 που δεν εμβολιάστηκε ποτέ. Μεγάλωσα ακολουθώντας μια εξαιρετικά υγιεινή διατροφή: καθόλου ζάχαρη μέχρι την ηλικία του ενός έτους, θήλαζα για περισσότερο από ένα χρόνο, τρεφόμουν με βιολογικά λαχανικά...
Η μητέρα μου ήταν οπαδός της ομοιοπαθητικής, της αρωματοθεραπείας, της οστεοπαθητικής, παίρναμε καθημερινά συμπληρώματα βιταμίνης C και μουρουνέλαιου.

Μεγάλωσα στην Αγγλία, δίπλα σε ένα αγρόκτημα, έκανα αθλητισμό, χορό δύο φορές την εβδομάδα, έπινα άφθονο νερό. Τι δεν θα έδινα για λίγο λευκό ψωμί στο ταπεράκι του σχολείου ή μπισκότα αντί για φρούτα, όπως έκαναν όλα τα υπόλοιπα παιδιά.

Όσο υγιεινός κι αν φαίνεται ο τρόπος ζωής μου, πέρασα ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, ένα είδος ιογενούς μηνιγγίτιδας, οστρακιά, κοκίτη, αμυγδαλίτιδα και ανεμοβλογιά. 
Στη δεκαετία των 20 αντιμετώπισα προκαρκινικές βλάβες του τραχήλου της μήτρας και πέρασα έξι μήνες της ζωής μου να αναρωτιέμαι πώς θα έλεγα στα δύο παιδιά μου ότι η μαμά τους μπορεί να έχει καρκίνο. 
Πώς μπορούσα, με την ειδυλλιακή παιδική μου ηλικία και την καταπληκτική διατροφή για την υγεία μου, να αρρωσταίνω τόσο άσχημα όλη την ώρα;
Η μητέρα μου ήταν υπέρ της εναλλακτικής ιατρικής. 
Και ξέρετε τι; Χαίρομαι που μας έδωσε μια τέτοια ανατροφή. Είμαι ευτυχής που φρόντισε για εμάς με αυτόν τον τρόπο. 
Αλλά αυτό δεν με προστάτευσε από το χρειαστεί να αντιμετωπίσω τις ασθένειες της παιδικής ηλικίας.

Τα δύο εμβολιασμένα παιδιά μου, από την άλλη πλευρά, σπάνια αρρωσταίνουν ενώ σε αντίθεση με τη μητέρα τους έχει χρειαστεί να πάρουν αντιβιοτικά μόνο δύο φορές στη ζωή τους. Τα παιδιά μου δεν αντιμετώπισαν άλλες ασθένειες πέρα από την ανεμοβλογιά, ενώ και τα δύο εξακολουθούν να θηλάζουν. Όπως κι εγώ έτσι κι εκείνα μεγαλώνουν ακολουθώντας διατροφή με βιολογικά προϊόντα, όμως δεν είμαι τόσο αυστηρή όσο η μητέρα μου.

Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι επιπτώσεις των ασθενειών είναι πολύ λιγότερες από τις επιπτώσεις του εμβολιασμού. 
Έχω φίλο που έχασε την ακοή του από ιλαρά, έναν άλλο με προβλήματα όρασης που προσβλήθηκε από ερυθρά μέσα στη μήτρα, ενώ ο πρώην σύζυγός μου αρρώστησε με πνευμονία από ανεμοβλογιά και ο αδελφός ενός φίλου πέθανε από μηνιγγίτιδα.

Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία, εκείνη που με παρακίνησε να εμβολιάσω τα παιδιά και τον εαυτό μου. Καταλαβαίνω, μέχρι ένα σημείο, το λόγο που μερικοί γονείς είναι κατά του εμβολιασμού. Πίσω στη δεκαετία του ’90, όταν ήμουν μια 19χρονη μητέρα, φοβόμουν για τον κόσμο στον οποίο θα φέρω το παιδί μου. Είχα αγχωθεί τόσο πολύ που κυριολεκτικά κατέρρευσα. Μόνο όταν κατάφερα να ελέγξω αυτές τις παρανοϊκές σκέψεις και τους φόβους για τον κόσμο γύρω μου, μπόρεσα να σταθώ ξανά στα πόδια μου.

Θα ήθελα να ζητήσω από τους γονείς που στρέφονται κατά των εμβολιασμών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με ισχυρό το αίσθημα της συμπόνιας και της ευθύνης για τους γύρω τους. Θα ήθελα να τους ζητήσω να διδάξουν τα παιδιά τους να μην φοβούνται τον κόσμο στον οποίο ζουν και να αγαπούν τα παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ή οποιασδήποτε άλλης αναπηρίας που υποτίθεται ότι συνδέεται με τα εμβόλια.

Όμως, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι θέλω αυτοί οι γονείς να γνωρίζουν ότι η έκθεση των παιδιών στις ασθένειες είναι πολύ σκληρή. 
Ακόμη και χωρίς επιπλοκές, οι ασθένειες αυτές δεν είναι ευχάριστες. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν απολαμβάνω να βλέπω τα παιδιά μου να υποφέρουν ακόμη και από ένα απλό κρυολόγημα ή ένα χτύπημα στο γόνατο. Αν δεν έχετε ποτέ περάσει αυτές τις ασθένειες, δεν ξέρετε πόσο επώδυνες είναι. Πόνος, δυσφορία, αδυναμία να αναπνεύσεις, να φας ή να καταπιείς, πυρετός και εφιάλτες, φαγούρα σε όλο το σώμα, απώλεια βάρους, απομόνωση, απουσίες από το σχολείο, ανησυχία, άγρυπνες νύχτες, δάκρυα, επισκέψεις τα μεσάνυχτα στα επείγοντα...
Όσοι από εσάς έχουν αποφύγει τις παιδικές ασθένειες χωρίς εμβόλια είναι τυχεροί. Δεν θα μπορούσατε να τα είχατε καταφέρει χωρίς εμάς. Μόλις τα ποσοστά των εμβολιασμών αρχίσουν να μειώνονται, θα αφήσετε τα παιδιά σας απροστάτευτα. 
Όσο περισσότεροι άνθρωποι τίθενται κατά των εμβολίων, τόσο πιο γρήγορα η τύχη θα πάψει να σας χαμογελά».

*Κείμενο της Amy Parker στο www.voicesforvaccines.org


πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/11/eixa-ton-pio-ygieino.tropo.zois-choris.emvolia-ki.omos.imoun.arrosti.oli.tin.ora.html

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

Πόσο κοστίζει η περιέργεια στο διαδίκτυο;

Την περασμένη άνοιξη ο προγραμματιστής λογισμικού Johan McCubbin έκανε μία ασυνήθιστη πρόταση στο κοινό του διαδικτύου: «Αν μου δώσετε ένα δολάριο», είπε, «θα σας πω πόσα άλλα άτομα μου έχουν δώσει ένα δολάριο για να μάθουν πόσοι άλλοι μου έχουν δώσει ένα δολάριο…»
Σας φαίνεται χαζή πρόταση; Σκέφτεστε ότι κανείς δεν είναι τόσο ανόητος να πληρώσει ένα δολάριο για να μάθει πόσοι άλλοι είναι το ίδιο ανόητοι με εκείνον;
Κι όμως το site του McCubbin «how many people paid a dollar to see how many people paid a dollar.com» γρήγορα εκτοξεύθηκε ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς παγκόσμιους ιστότοπους, μέχρι που την περασμένη Πέμπτη “κράσαρε” από την επισκεψιμότητα και το PayPal περιόρισε το λογαριασμό του λόγω “ύποπτης δραστηριότητας”.
Η ανόητη (ή μήπως ιδιοφυής;) ιδέα του προγραμματιστή ήρθε να επιβεβαιώσει ότι το διαδίκτυο παραμένει ένα αστείρευτο Ελ Ντοράντο για εκλεπτυσμένους τυχοδιώκτες, που δεν χρειάζεται να κατασκευάσουν μία συγκινητική ιστορία ιατρικής ανάγκης ή κάποιο μεγαλόπνοο crowd funding σχέδιο για να αποσπάσουν χρήματα από το κοινό. Αρκεί να βρουν μία ιδέα που θα ερεθίσει την περιέργειά του.
Λεπτομέρεια από το site “Million Dollar Homepage”.
ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΟΥΚΙΔΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Την αρχή είχε κάνει η ιστοσελίδα Million Dollar Homepage, που δημιουργήθηκε το 2005 από τον 21χρονο Βρετανό φοιτητή Alex Tew με σκοπό να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο δολάρια, υποτίθεται για τις σπουδές του.
Η ιδέα ήταν η εξής: θα στηνόταν μία σελίδα που θα αποτελούνταν από ένα εκατομμύριο pixels. Με ένα δολάριο θα μπορούσε ο καθένας να αγοράσει ένα από τα 1 εκατομμύριο pixels και, με δεδομένο τον ντόρο που είχε ήδη δημιουργηθεί, θα εκμεταλλευόταν διαφημιστικά αυτόν τον «χώρο» για να βγάλει πολλαπλάσια λεφτά. Στην πραγματικότητα ο Tew δεν πωλούσε μόνο ένα pixel αλλά ένα «μπλοκ» 10Χ10 pixels (δηλαδή 100 pixels) που δημιουργούσαν ένα μικροσκοπικό τετραγωνάκι, μία κουκίδα, πάνω από την οποία, όταν πήγαινε ο κέρσορας του χρήστη, έβγαινε η μεγέθυνση της εικόνας και η ηλεκτρονική διεύθυνση εκείνου που την είχε αγοράσει. Η ιδέα είχε τεράστια ανταπόκριση…
Τα τελευταία 1.000 pixels πωλήθηκαν σε δημοπρασία στο ebay έναντι 38.100 δολαρίων, ανεβάζοντας τα συνολικά έσοδα του Tew στα 1.037.100 δολάρια! Η σελίδα ξεκίνησε τη λειτουργία της εντυπωσιακά, φτάνοντας τον Αύγουστο του 2005 στη θέση 127 της παγκόσμιας κατάταξης επισκεψιμότητας των site (Alexa), αλλά σύντομα άρχισε η κατάρρευσή της, αφού δεν ήταν πρακτικό να αναζητά κάποιος κάτι ενδιαφέρον ανάμεσα σε δεκάδες εκατοντάδες «κουκίδες», ενώ πολλοί από τους αγοραστές, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, αμέλησαν τις «κουκίδες» τους με αποτέλεσμα να μην παραπέμπουν πουθενά και απλά να «σαπίζουν».
Η εξέλιξη ουδόλως δυσαρέστησε τον Tew που με μία πρωτότυπη, προκλητική (αλλά και ανούσια) ιδέα του, έγινε εκατομμυριούχος από τα 21 του.
“ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ… ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ!” 
Ακόμα πιο εξωφρενική ιδέα για να βγάλει χρήματα από τη νέα τεχνολογία ήταν εκείνη του Γερμανού Armin Heinrich που το 2008 πρότεινε στο κοινό να αγοράσει το application «I am rich» έναντι 999 δολαρίων. Τι έκανε αυτή η εφαρμογή; Απολύτως τίποτα! Εκείνος που θα την κατέβαζε, απλά θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι έχει το «I am rich» στο κινητό του, δηλαδή ότι πέταξε από το παράθυρο 999 δολάρια.
Μνημειώδης έχει μείνει η απελπισμένη διαμαρτυρία του χρήστη «Lee5279xx» που κατέβασε την εφαρμογή:
«Δεν είναι πλάκα. Χρειάζομαι κάποιον από την Apple να με βοηθήσει με αυτή την απάτη. Είδα την εφαρμογή με μερικούς φίλους και χάριν αστείου κάναμε κλικ στο «BUY» για να δούμε τι θα γίνει. Είχα ξεχάσει ότι η γυναίκα μου είχε ενεργοποιήσει στο laptop το «iclick» και έτσι βρέθηκα πραγματικά να έχω δώσει 999 δολάρια για το τίποτα… Δεν μπορώ να έρθω σε επαφή με τον Armin Heinrich, ούτε η Apple μπορεί να με βοηθήσει. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ! ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ APP. H APPLE ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ FAKE APPS ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ! ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ!»
Δεν έγινε γνωστό εάν ο «Lee5279xx» κατάφερε ποτέ να πάρει πίσω τα 999 δολάριά του, πάντως η διαμαρτυρία του έγινε αφορμή για να αρχίσει η Αpple να ελέγχει τις εφαρμογές που διέθετε από το ηλεκτρονικό της κατάστημα…
Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ «ΤΙΠΟΤΑ» ΩΣ «ΚΑΤΙ»
Ο ιδιοκτήτης της σελίδας «Πόσοι άνθρωποι πλήρωσαν ένα δολάριο για να δουν πόσοι άνθρωποι πλήρωσαν ένα δολάριο» Johan McCubbin, δίνοντας συνέντευξη στη Samantha Cole του «Motherboard» μέσω ανταλλαγής e-mail είπε μεταξύ άλλων: «Θεωρώ ότι η έννοια της πώλησης του «τίποτα» ως «κάτι» είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα. Ξεκίνησα τη σελίδα με σκοπό να βγάλω τα έξοδα του hosting και του domain, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλύτερα από όσο περίμενα. Μερικές ημέρες το site είναι ήσυχο, χωρίς πληρωμές, αλλά στη συνέχεια κάποιος κάνει share στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γίνεται πάλι έκρηξη!»
«Υπάρχουν πολύ απλές ιδέες που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πλούσιο, εάν έχει κάποιες γνώση προγραμματιστή. Μου αρέσει να δημιουργώ πράγματα και επίσης μου αρέσουν τα λεφτά. Είχα προσφορές να πουλήσω το site σε ανθρώπους από όλον τον κόσμο, αλλά είναι το μωρό μου!»
Περιστασιακά, κάποιος θα ζητήσει από τον McCubbin επιστροφή χρημάτων, την οποία θα δώσει σε περίπτωση προσωρινής βλάβης του site του διαφορετικά «παίρνετε αυτό που πληρώσατε και πληρώσατε γι αυτό που παίρνετε. Δεν υπόσχομαι τίποτα περισσότερο από έναν αριθμό και αυτόν παρέχω».
Το site του McCubbin αποτελείται μόνο από ένα σύνδεσμο PayPal και μία γραμμή κειμένου. Πληρώνεις 1 δολάριο και βλέπεις τον αριθμό των άλλων ανθρώπων που πλήρωσαν 1 δολάριο για να δουν πόσοι άλλοι πλήρωσαν 1 δολάριο.
Στην περίπτωση που, παρά τα όσα διαβάσατε, επιμένετε να καταθέσετε το δολάριο σας για να ικανοποιήσετε την περιέργειά σας, να σας ενημερώσουμε ότι το site είναι εκτός λειτουργίας…

πηγή: http://antikleidi.com/2017/09/27/poso-kostizi-i-periergia-sto-diadiktio/

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Γιατί ο Οκτώβριος δεν έχει μ;

Η απάντηση βρίσκεται στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, το οποίο έχουμε δανειστεί αυτούσιο.
 Παλιά το ημερολόγιο είχε 10 μήνες, καθώς απουσίαζαν οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος, οι οποίοι προστέθηκαν αργότερα, επομένως η χρονιά ξεκινούσε από τον Μάρτιο.

Το ρωμαϊκό ημερολόγιο στα λατινικά ήταν το εξής:

1) Martius (στον Άρη)
2) Aprilis (στην Αφροδίτη)
3) Maius (στη Μαία)
4) Junius (στην Ήρα)
5) Quintilis (πέμπτος)
6) Sextilis (έκτος)
7) September (έβδομος)
8) October (όγδοος)
9) November (ένατος)
10)December (δέκατος)

Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρωμαϊκό ημερολόγιο, οι πρώτοι τέσσερις μήνες είχαν ονόματα Θεών. Οι επόμενοι συνέχιζαν αριθμητικά, δηλ. ο Quintilis ήταν ο πέμπτος, ο Sextilis ήταν ο έκτος κ.ο.κ.

Αργότερα ο πέμπτος και ο έκτος μήνας αφιερώθηκαν σε αυτοκράτορες και συγκεκριμένα στον Ιούλιο Καίσαρα και στον Οκταβιανό Αύγουστο.

Ιούλιος Καίσαρας
Οι επόμενοι μήνες όμως συνέχισαν αριθμητικά. Συγκεκριμένα ο έβδομος μήνας λεγόταν September από το septem (εφτά), ο όγδοος μήνας ονομάστηκε October από το octo (οκτώ), ο ένατος ήταν ο November από το novem (εννιά) και τέλος δέκατος και τελευταίος ήταν ο December από το decem (δέκα).

Επομένως, αφού ο Οκτώβριος δεν είχε μ στα λατινικά (October), δεν έχει, προφανώς, ούτε στα ελληνικά.

Το Οκτώβριος βγαίνει από το Οκτώ
Αργότερα, όταν προστέθηκαν οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος στην αρχή του ημερολογίου, η αρίθμηση χάλασε, καθώς ο Σεπτέμβριος από 7ος έγινε 9ος, ο Οκτώβριος έγινε 10ος, ο Νοέμβριος 11ος και ο Δεκέμβριος 12ος.

Ωστόσο η ονοματολογία έμεινε και μαζί της ο Οκτώβριος για να μας παιδεύει με την ιδιομορφία του.

ΠΗΓΗ: http://coolweb.gr/oktomvrios-i-oktovrios/

Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Η Παναγία και τα τραγούδια της - Τραγούδια σαν προσευχή


Τραγούδια απ´όλη την Ελλάδα που μιλούν για τη ζωή της Παναγιάς, 
τη Γέννηση του Χριστού, το θρήνο της στη Σταύρωση του γιου της, την Κοίμησή της. 
Που μιλούν για τη συμπαράστασή της σε διάφορες δύσκολες ώρες του έθνους μας, για τον κύκλο της ζωής στη γέννηση, στο γάμο, στο θάνατο. 
Προσευχές, επικλήσεις, δίστιχα βγαλμένα μέσα από τον καθημερινό βίο.
Ω! Παναγιά Γαλατζανή βλέπε τα ταματάκια
γιατί έχει θάλασσα χαρές μα πιο πολλά φαρμάκια.

Δώστους Παναγιά κουράγιο
ώσπου νά’ρθουν στο μουράγιο

Χαλίκια γκριζογάλανα στο πέλαγος κοιμίζουν
και στ’ ακρογιάλια του νησιού βαρκούλες αρμενίζουν

Γειά σου ναύτη παλικάρι και χαρά’στη θα σε πάρει
Στα βράχια τις ακρογιαλιές τα χρόνια μου περνούσα
θαλασσοπούλια πέταγαν και με παρηγορούσαν

Το Αιγαίου κι αν γριεύει το ναυτάκι το μαγεύει
το ναυτάκι το μαγεύει το Αιγαίο κι αν γριεύει
Παραδοσιακό Δωδεκανήσων

«Την Παναγιά παρακαλώ και λέω τση να ραίνει 
με τη ντροσά του ουρανού όλη την οικουμένη.
Την Παναγιά παρακαλώ βάλσαμο να σταλάζει 
στου πονεμένου την καρδιά που βαριαναστενάζει. 
Την Παναγιά παρακαλώ και τση ζητώ τη χάρη 
στου καθενούς τη σκοτεινιά να φέγγει σα φεγγάρι» 
απειραθίτικα δίστιχα από τη Νάξο
«Έλα Παναγιά μου, σώσε, 
νουν και λογισμόν με δώσε, 
νουν και λογισμόν και γνώση 
και γλυτσά φωνήν καμπόσην
να θυμούμαι τα τραγούδια τα
 παλιά και τα καινούργια» 
δημοτικό τραγούδι Ρόδου
Νανουρίσματα: 
«Ο ύπνος στα ματάκια του κι η γειά στην κεφαλή του 
κι η Παναγία κι ο Χριστός να ‘ναι πάντα μαζί του» 
Σάμος
«Κοιμήσου μες στην κούνια σου και στα παχιά πανιά σου 
η Παναγιά η Δέσποινα να είναι συντροφιά σου» 
Νάξος
Του γάμου: 
«Νύφη μου τριαντάφυλλο, κούκλα μου στολισμένη 
σου εύχομαι στην Παναγιά, να ‘σαι στερεωμένη. 
Όσα καλοπατήματα μ´ εβγάλαν στην αυλή σου 
τόσες φορές η Παναγιά να βλέπει το κορμί σου» 
Κως
Της αγάπης: 
«Χριστέ μου, δώσ’ μου υπομονή και Παναγιά ελπίδα 
να ζήσω να την ξαναδώ την εύμορφή μου ελπίδα» 
Πάρος
Ιδού και μερικά που επικαλούνται την Παναγία για να της ζητήσουν βοήθεια ή να τη δοξολογήσουν:
«Ω Παναγιά μου, Τηνιακιά, με τα πολλά καντήλια 
γιάτρεψε το παιδάκι μου, να σου τα κάμω χίλια» 
για τη Μεγαλόχαρη της Τήνου
«Το ταπεινό εκκλησάκι Σου, μητέρα του Θεού μας 
μας παίρνει την ψυχή μας, μας κλέβει και το νου μας. 
Ανήμερα στη χάρη Σου πλήθη το πλημμυρίζουν 
στα εννιάμερα της Παναγιάς σαν Σε πανηγυρίζουν» 
για την Αγία Θαλασσινή της Άνδρου
«Κυρά-Φανερωμένη μου, του Λευκαδίτη σκέπη 
χαρά στον που σε προσκυνά, χαρά στον που σε βλέπει 
σεμνή Παρθένο να κρατάς στ’ απέριττο θρονί σου 
το γιόκα σου τον ακριβό και το μονογενή σου» 
για τη Φανερωμένη Λευκάδας
«Είναι μικρό, φτωχό το κλησιδάκι σου 
μα η χάρις σου είναι άπειρη κι ατέλειωτη. 
Ατέλειωτα, ως το ρεύμα της πηγής σου, 
που χύνεται και χύνεται 
κι από κοντά αθόρυβα 
παράδοξα το ρεύμα σου πληθύνεται. 
Είθε και στην καρδιά μου, που έχει στραγγιχτεί, 
να δώσει ζωή και δύναμιν η χάρις σου» 
για την Παναγιά του Ντομάν στη Σκιάθο
 
πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/08/Tragoudia-gia-tin-Panagia.html

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

13 σκίτσα που δείχνουν πώς θα έμοιαζε η ζωή μας αν δεν λέγαμε ψέματα

Συχνά κρύβουμε την αλήθεια. Μερικές φορές το κάνουμε καλοπροαίρετα, άλλες για να μην προσβάλλουμε κάποιον ή τον φέρουμε σε δύσκολη θέση. Μερικές φορές πάλι, κοροϊδεύουμε τους άλλους ασύστολα. Υπάρχουν όμως και οι φορές που λέμε την αλήθεια αλλά κανείς δεν μας πιστεύει. Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο στον οποίο δεν χωράει τίποτα άλλο παρά μόνο η απλή αγνή αλήθεια!
_______________________
   Πηγή:  http://antikleidi.com/2017/06/24/13-skitsa-pou-deixnoun-pos-tha-emiaze-zoi-mas-den-legame-psemata/

23 μαθήματα ζωής από τα αδέρφια Αντετοκούνμπο



Πρέπει να ανεβάσουμε τα αδέρφια Αντετοκούνμπο σε μια εξέδρα, στην πλατεία Συντάγματος και να περάσουμε από μπροστά τους ένας ένας, 11.000.000 Έλληνες και να τους φιλήσουμε τα χέρια”. Αυτή ήταν η κατακλείδα της συζήτησής μου με ένα φίλο σχετικά με την κουβέντα του Γιάννη και του Θανάση με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση, το Σάββατο, 26 Ιουνίου.
Όχι, γιατί αποτελούν ήδη, αλλά και θα συνεχίσουν για πάνω από μία δεκαετία να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ. Ούτε γιατί, ο Γιάννης είναι θέμα χρόνου να γίνει MVP του NBA και να πάρει δαχτυλίδι. Ούτε γιατί ο Θανάσης αγωνίζεται στην ACB. Αλλά γιατί, όπως είπε η κα Παναγιωτάκου στο κλείσιμο της κουβέντας:
τα αδέρφια Αντετοκούνμπο μας έδωσαν πίσω το δικαίωμα να μιλάμε για εθνικό φρόνημα και να δηλώνουμε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες, χωρίς να είμαστε (τρελοί) εθνικιστές
Το video με τα όσα ειπώθηκαν στη Στέγη, θα πρέπει να προβληθεί σε όλα τα σχολεία της επικράτειας και να το κατεβάσουμε όλοι στο κινητό μας και να το βλέπουμε, κάθε φορά που θα μας πηγαίνει κάτι στραβά, αφού περιλαμβάνει μια σειρά από μεγάλα μαθήματα ζωής. Μπορεί ο Θανάσης (25) και ο Γιάννης (22) να είναι ακόμα ηλικιακά άγουροι, ωστόσο τα συγκεκριμένα μαθήματα ζωής όχι μόνο έχουν προλάβει να τα ζήσουν, αλλά έχουν αρχίσει να τα διδάσκουν κιόλας.
Πάρτε μολύβι και χαρτί και αρχίστε να σημειώνετε:
> Όλοι περνάμε δύσκολες στιγμές, αλλά για να τις ξεπεράσουμε, στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.*
> Το σχέδιο Α ήταν να παίξω μπάσκετ. Το σχέδιο Β ήταν να κάνω τα πάντα για να δουλέψει το σχέδιο Α.
> Αν δεν γινόμουν μπασκετμπολίστας, το πιο σημαντικό θα ήταν να έκανα κάτι με το οποίο θα μπορούσα να βοηθήσω τους συνανθρώπους και την οικογένειά μου.
> Θέλω να είμαι το καλύτερο δυνατό παράδειγμα για τα αδέρφια μου.
> Θέλω να γίνω για τα παιδιά σε Ελλάδα και Αφρική εκείνος ο Αμερικάνος που μου έδωσε την ευκαιρία να πάω στο NBA. Θέλω να βοηθήσω και να δώσω ευκαιρίες σε παιδιά, σαν αυτές που δόθηκαν σε εμένα.

> Θέλω στα 45 μου να μου σφίγγουν το χέρι, όχι γιατί ήμουν καλός στο μπάσκετ, αλλά επειδή θα έχω προσφέρει πολλά σαν άνθρωπος.
> Να μην είσαι εγωιστής. Να σκέφτεσαι τον συνάνθρωπό σου και να δουλεύεις σκληρά.
> Να σπρώχνεις τον εαυτό σου στα όρια του.
> Να μην νομίζεις ότι είσαι μέτριος, γιατί τότε θα γίνεις μέτριος.
> Μας λένε ότι έχουμε καταφέρει πολλά, αλλά δεν έχουμε καταφέρει ακόμα τίποτα.
> Στόχος μου είναι να γίνω πρωταθλητής, MVP, ένας από τους καλύτερους 50 παίκτες που έχουν πατήσει ποτέ γήπεδο μπάσκετ. Πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών και ξέρω ότι θα γίνω.
> Το πιο σημαντικό για να φτάσεις ψηλά είναι η δουλειά και όταν φτάνεις εκεί πρέπει να δουλέψεις ακόμα περισσότερο για να διατηρηθείς.
> Αν όχι εμείς τότε ποιος; Αν όχι τώρα τότε πότε;
> Υπάρχει ομορφιά στον μόχθο και ασχήμια στην επιτυχία.
> Όταν περνούσαμε δύσκολα, ήταν όμορφη η ζωή μας, γιατί ήταν ολόκληρη η οικογένειά μας μαζί. Τώρα κάνω 42 ταξίδια εκτός έδρας το χρόνο και είναι δύσκολο να βλέπω τα αδέρφια και τους γονείς μου.
> Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.
> Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κρατάς κακία.
> Είμαστε τα παιδιά 11.000.000 Ελλήνων.
> Δεν θα πρέπει να είσαι Αντετοκούνμπο για να μπορείς να πάρεις ελληνική ιθαγένεια.
> Δεν μπορεί να μου πεις κάποιος πως δεν είμαι Έλληνας. Μα δεν ξέρω να είμαι κάτι άλλο. Είμαι 22 ετών και δεν έχω πάει ποτέ στη Νιγηρία, από όπου είναι η μητέρα μου.
> Τα σκληρά χρόνια δεν διαρκούν πολύ, οι σκληροί όμως άνθρωποι αντέχουν στον χρόνο.
> Χαμογελάω συχνά, γιατί μεγάλωσα στενοχωρημένος.
> Δεν υπάρχουν όνειρα που παραείναι μεγάλα.
Να σημειώσουμε ότι η στάση του σώματος και των δύο όσο έλεγαν τις παραπάνω ατάκες φανέρωνε το πόσο μετριόφρονες είναι και το πόσο σταθερά πατούν τα πόδια τους στη γη.
*Κάποιες φράσεις ανήκουν στον Θανάση και κάποιες στον Γιάννη, αλλά το ποιος είπε ποια δεν έχει καμία σημασία.

ΠΗΓΗ:http://antikleidi.com/2017/06/28/antetokounmpo-life-lessons/

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Εργασία των Καλτσά Ρουμπίνη και Ιγγλέζου Γεωργίας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Κριαρά Ευσταθίας και Ζιμπουλιά Ιωάννας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Μπίλλη Ελένη και Παναγιωτοπούλου Αναστασίας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Πόθου Αλέξη και Βλάχου Σωτήρη του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Τριανταφυλλοπούλου Θεοδώρας και Πελαγίδου Μαρίας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Αβραμίδη Μιχάλη και Ακατζελιώτη Μιχάλη του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία της Μπαιρακτάρη Ελένης του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Βαμβακά Γιώργου και Αγγελακόπουλου Κων/νου του 11ου Γυμνασίου Ιλίου

Εργασία της Σκούφουλα Θεοδοσίας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Κομνηνάκη Δήμητρα και Γρηγοριάδου Ανδρονίκη του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Εργασία των Κρητικού Ανδρέα και Καρρά Φώτη του 11ου Γυμνασίου Ιλίου.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Εργασία του Μπουντζίκα Κων/νου μαθητή του 11ου Γυμνασίου Ιλίου στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας

Εργασία στην Οικιακή Οικονομία των μαθητριών Μώρου Παναγιώτας και Παπαχρήστου Χριστίνας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου

Εργασία των μαθητών του 11ου Γυμνασίου Ιλίου Μαρκάκη Μανόλη και Μαλαχιά Νικόλα στην Οικιακή Οικονομία

Εργασία στην Οικιακή Οικονομία από τους μαθητές του 11ου Γυμνασίου Ιλίου Αργυρό Αντώνη, Αρχοντίδη Θεμιστοκλή και Παπαχρήστο Βασίλη

Εργασία των μαθητριών Γιαλούρη Θάλειας και Μεγαλακάκη Ιωάννας του 11ου Γυμνασίου Ιλίου στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας

Εργασία των μαθητριών Μπακογιάννη Αλεξάνδρας και Μπεγκάι Τζούλιας του Α3

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Ενώ εσύ μου φώναζες…

Οι εντάσεις, οι φωνές, οι οξείς τόνοι… Διδάσκουν; Σίγουρα.
Το θέμα είναι, τι ακριβώς.
 shouting
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι.
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθησή μου.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια
επειδή ήμουν μικρός.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω,
να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω,
να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις.
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω
ασήμαντος και αδύναμος.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι
δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι
δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα
ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν
πώς θα αντιδρούσες.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον,
έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα.
Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου
δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου.
Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά,
το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν.
Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν
για αυτά που ήθελα να σου πω.
Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν
που πήγε ο μπαμπάς μου.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες
να φωνάζω κι εγώ.
Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου.
Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ’ αγαπάς πια.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι
επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα
σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες
πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω.
Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει
να δώσω τώρα που μεγάλωσα,
για να μη γίνω σαν εσένα. 
tpar_screaming_momjpg

Πηγή: mikroimegaloi.gr
Ένα πλαστικό μπουκάλι είναι το αντίτιμο για τα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ΑΘΗΝΑ ΛΕΒΕΝΤΗ 24 Φεβρουαρίου 2017 Η Κίνα βρήκε ένα νέο τρόπο για να αυξήσει την ανακύκλωση και να μην φορτώνει με άλλα σκουπίδια τη Γη. Δίνεις λοιπόν ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι και ως αντάλλαγμα παίρνεις ένα εισιτήριο μετρό. Η κυβέρνηση εγκατέστησε 34 τέτοια μηχανήματα σε σταθμούς του Μετρό, σε μέρη υψηλής κυκλοφορίας, τόσο τοπικής όσο και τουριστικής, όπως στο Temple of Heaven, από όπου περνούν ημερησίως πάνω από 60.000 άνθρωποι. Όταν ο επιβάτης εισάγει ένα άδειο μπουκάλι, ο αισθητήρας το σαρώνει κι ανάλογα με την αξία του, εκδίδει και το αντίστοιχο εισιτήριο. Η ιδέα αυτή δεν είναι ακριβώς νέα αφού το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα τέτοιο μηχάνημα, κατατέθηκε στην Αμερική το 1920. Το πρώτο μηχάνημα κατασκευάστηκε τελικά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από τη σουηδική εταιρία Vickanders. Σήμερα, στο Σίδνεϊ είναι επίσης δημοφιλής η ανακύκλωση με επιστροφή, αφού ανάλογα μηχανήματα δέχονται δοχεία και δίνουν ως αντάλλαγμα κουπόνια φαγητού. [Πηγή: www.doctv.gr]

Πως έπαιζαν παλιά τα παιδιά!


Μα πως ζούσαμε τότε χωρίς κανάλια, χωρίς τάμπλετ, χωρίς πλέι-στέισον, χωρίς άιφον, χωρίς εορτοδάνεια; Ελεύθεροι! Ένα καταπληκτικό αφιέρωμα με φωτογραφίες από την παλιά Ελλάδα που δείχνει πως πάιζαν τα παιδιά έξω.
Παλιότερα δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, στερεοφωνικά, ή τηλεοπτικά παιχνίδια, δεν υπήρχαν χρήματα για ακριβά παιχνίδια και οι γονείς μας ήταν πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν.
Ευτυχώς η κίνηση στους δρόμους ήταν μικρή ή δεν υπήρχε, οπότε ο δρόμος ήταν η παιδική χαρά.
Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, καθώς και στους μικρούς κήπους μπροστά.
Παίζαν έξω έως ότου βράδιαζε και δεν βλέπαν πια.
Απο τα χαρακτηριστικά στοιχεία της παλιότερης εποχής ήταν ότι τα πιό αγαπημένα παιχνίδια ήταν αυτά που τα φτιάχναν μόνα τους τα παιδιά αφού η κατασκευή τους, η συνεχής τροποποίηση και τελειοποίησή τους αποτελούσε από μόνη της το μεγαλύτερο ίσως παιχνίδι.
Είχαν, το παιχνίδι με τα τσέρκια.Υπήρχαν ξύλινα σε διάφορα μεγέθη για τα κορίτσια με τα ραβδιά τα κυλούσαν στα πεζοδρόμια.Τα αγόρια είχαν σιδερένια τσέρκια. Κέρδιζε το παιδί που θα έφτανε πρώτο στο προκαθορισμένο σημείο.
-------
Το πατίνι είναι ένα όχημα χωρίς μηχανή, χωρίς πεντάλ και χωρίς σέλα ή άλλο κάθισμα, στο οποίο ο οδηγός στέκεται όρθιος η» καθιστός τοποθετώντας το ένα πόδι του στον πεπλατυσμένο άξονα που ενώνει τους δυο τροχούς ενώ με το άλλο δίνει ώθηση με συνεχείς παλινδρομικές κινήσεις εκκρεμούς ώστε να μετακινηθεί το όχημα.
ΠΕΡΝΑ, ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ
Τα παιδιά, από 6 και πάνω, διαλέγουν από τα πιο μεγάλα, δυο μάνες και η κάθε μια παίρνει με λάχνισμα τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι 2 μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω απ’ το άλλο, κρατημένα απ’ τη μέση ή απ’ τη ζώνη τους. Όπως έχουν σχηματίσει τη σειρά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας:Περνά, περνά η μέλισσα Με τα μελισσόπουλα Και με τα παιδόπουλα!
ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΥΡΑ ΜΑΡΙΑ
Πιάνονται απ’ το χέρι και σχηματίζουν κύκλο, ενώ ένα κορίτσι απ’ τα μεγαλύτερα, η κυρα-Μαρία, στέκεται στη μέση. Αρχίζουν να γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν, ενώ η κυρα-Μαρία προσπαθεί να περάσει ανάμεσά τους.
Εκείνη την εποχή, τα παιδιά είχαν απαραίτητα μαζί τους και από μία ξύλινη σφεντόνα ( τέγκαλα ) για το κυνήγι των πουλιών και για το σημάδι διαφόρων στόχων.
----
Κρυφτό
Μετά από κλήρο , ένας παίκτης τα «φυλούσε» (δηλαδή μετρούσε μέχρι ένα αριθμό με κλειστά μάτια) . Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα , οι άλλοι παίκτες κρυβόντουσαν . Αυτός που τα φύλαγε είχε σκοπό να βρεί έναν παίκτη . Μόλις τον έβρισκε , τα φύλαγε αυτός.
Τυφλόμυγα
Η τυφλόμυγα παίζεται από δύο παιδιά και πάνω. Στην αρχή όλοι τραβάνε έναν κλήρο για να δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτός κλείνει τα μάτια του με ένα μαντήλι . Την ώρα που τα έχει κλειστά τα παιδιά ανακατεύονται. ΄Οποιο παιδί πιάσει πρέπει να βρει πως το λένε δηλαδή ποιο είναι. Αν το αναγνωρίσει τότε αυτό το παιδί κάνει τη τυφλόμυγα. Και έτσι αυτό συνεχίζεται.
Το Μπιζζζ!
Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα «φυλάει». Αυτός λοιπόν κάθεται σ’ ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του. Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ’ αριστερά του και ένας απ’ αυτούς τον πλησιάζει, του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας «Μπιζζ!» όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.

-
Τα αγόρια έπαιζαν «βόλους» έστρωναν τους βόλους σε μια σειρά, και τα παιδιά έριχναν το καθένα το δικό του βώλο από κάποια καθορισμένη απόσταση, προσπαθώντας να πετύχουν κάποιον απο τους «στρωμένους» βώλους. Οποιο βώλο πετύχαινε το παιδί, τον κέρδιζε.
-------
 
 
πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/06/pos-epezan-ta-pedia-stin-palia-ellada.html