Η πεταλούδα, ο δάσκαλος και ο μαθητής!

Μια μέρα ένας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλό του. Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του. Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του.

Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή. Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο.
Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον ρώτησε:
– «Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;»
– «Την ψυχή σου έχεις παιδί μου», απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος.
Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Ωστόσο, συνέχισε:
-«Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;»
Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά:
– «από το χέρι σου εξαρτάται».
 πηγή:Ζωντανό Ιστολόγιο

«Οι Τοίχοι της Καλοσύνης» περιμένουν τους άστεγους!!

Walls of kindness

Οργανώθηκε και υλοποιήθηκε αυθόρμητα με σκοπό τη συνδρομή των αστέγων. Ο λόγος για «Τους Τοίχους της Καλοσύνης» που δημιουργήθηκαν σε μεγάλες πόλεις του Ιράν.

Η ιδέα φαίνεται να ξεκίνησε στη βόρειο-ανατολική πόλη της Mashhad, όταν κάποιος έβαλε μερικές κρεμάστρες και άγκιστρα σε έναν τοίχο, γράφοντας δίπλα τα εξής: «Εάν δεν τα χρειάζεστε, αφήστε τα εδώ. Εάν τα χρειάζεστε, πάρτε τα». Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται παντελόνια, παλτά και άλλα ζεστά ρούχα».
Ποιος είναι αυτός ο «κάποιος» που έκανε τους πρώτους «Τοίχους της Καλοσύνης»; Κάποιος, που σύμφωνα με το ρεπορτάζ του BBC, το οποίο με τη σειρά επικαλείται τοπική εφημερίδα του Ιράν, επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.
Σημασία έχει ότι, η ιδέα εξαπλώθηκε ταχύτατα με τη βοήθεια των social media και άρχισε να βρίσκει «εφαρμογή» και σε άλλες πόλεις, ιδιαίτερα όταν το κρύο του χειμώνα εξελίχθηκε πρόσφατα σε παγωνιά.
Οι χρήστες των social media πολλαπλασίασαν τις αναρτήσεις με φωτογραφίες των τοίχων, με την παραίνεση να μην αφήσουν κανέναν άστεγο εκτεθεμένο στο κρύο αυτόν τον χειμώνα.

πηγή:http://tvxs.gr

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα- Ένα animation φιλμάκι μικρού μήκους.

 

«Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», το αριστουργηματικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και ίσως μια από τις πιο λυπητερές ιστορίες των Χριστουγέννων των παιδικών μας χρόνων, σε μια animation εκδοχή μικρού μήκους από την True-D Animation.

Το στούντιο από το Βιετνάμ, που ασχολείται με το 3D κινούμενο σχέδιο, μας δίνει ένα σύντομο αλλά μεστό σε νοήματα και φαντασία ταινιάκι, με προσεκτικό σχεδιασμό, λεπτομέρεια και πειστικότητα στα εφέ της κίνησης.

Το μικρό κορίτσι βρίσκεται μόνο στους δρόμους μιας σκανδιναβικής πόλης, μια παγωμένη νύχτα των Χριστουγέννων, και το μόνο που κρατάει ζωντανή την ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή είναι το φως και η ζέστη από τα σπίρτα που δεν κατάφερε να πουλήσει.
 

πηγή:http://www.doctv.gr

 

Τα χριστουγεννιάτικα έθιμα του κόσμου μέσα από σκιτσάκια!

Η Marie Muravski, εικονογράφος, ζωγραφίζει γλυκά σκίτσα με τις παραδόσεις διάφορων χωρών για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

 Πανέμορφα σκίτσα και ενδιαφέρουσες συνήθειες, μια παγκόσμια υστερία για τον γάμο που δεν μας τρελαίνει, αλλά τι να κάνουμε…

Βενεζουέλα: Οικογένειες και παρέες, τα πρωινά της εβδομάδας πριν τα Χριστούγεννα, φοράνε πατίνια και πάνε με τα σκέητ στην πρωινή λειτουργία της εκκλησίας. Οι δρόμοι μένουν κλειστοί για να αποφευχθούν ατυχήματα.

Ιταλία: Άνδρες και γυναίκες φοράνε πολύχρωμα εσώρουχα το βράδι της παραμονής πρωτοχρονιάς, για να έχουν τύχη τη νέα χρονιά. Αυτοί που ελπίζουν να είναι πραγματικά τυχεροί, σιγουρεύονται ότι είναι και καθαρά!

Αϊτή: Τα παιδάκια βάζουν παπούτσια γεμάτα άχυρα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ελπίζοντας ότι ο Άγιος Βασίλης θα βγάλει τα παπούτσια και θα αφήσει δώρα στη θέση τους.

Φιλανδία: Την ημέρα της πρωτοχρονιάς, οι άνθρωποι μαζεύονται και ρίχνουν λιωμένο κασσίτερο σε κουβάδες κρύου νερού. Τα σχήματα που δημιουργούνται, προβλέπουν το μέλλον. Τα σχήματα που μοιάζουν με καρδιές και δαχτυλίδια, αναζητούνται από αυτούς που ελπίζουν σε έναν έρωτα.

Ουκρανία: Ο θρύλος λέει ότι μια χήρα θρηνούσε γιατί δεν είχε χρήματα να στολίσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι αράχνες λοιπόν, έπλεξαν ιστούς γύρω από το δέντρο της για να γίνει όμορφο. Τις ημέρες των γιορτών, αράχνες κρύβονται στα δέντρα για καλή τύχη.

Πορτογαλία: Στο τραπέζι των Χριστουγέννων, μια έξτρα θέση μπαίνει στο τραπέζι, έτσι ώστε τα πνεύματα των νεκρών που χάθηκαν να μπορέσουν να συναντήσουν τους ζωντανούς αγαπημένους τους. Παρόμοιες συνήθειες γίνονται και σε άλλα μέρη του κόσμου.

ΗΠΑ: Πολλά χριστουγεννιάτικα δέντρα, έχουν στον στολισμό τους, και πίκλες. Η παράδοση λέει ότι κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, ο John C. Lower πεινούσε πολύ και ζήτησε από τον δεσμοφύλακά του φαγητό, μια πίκλα. Η πράξη αυτή συμβολίζει την ευσπλαχνία, και ξεκίνησε την παράδοση αυτή.

Σουηδία: Ενα αμύγδαλο στην πουτίγκα, όπου όποιος το βρει, θα παντρευτεί την επόμενη χρονιά.

Αυστρία: Στις 4 Δεκέμβρη, ένα κλαδί κερασιάς μπαίνει σε ένα βάζο με νερό. Αν ανθίσει πριν την παραμονή Χριστουγέννων, καλή τύχη και ένας γάμος μπορεί να ακολουθήσουν!

Ελλάδα: Στη Θεσσαλία, τα μικρά αγόρια βάζουν ένα κούτσουρο κέδρου και το καίνε, και τα κορίτσια βάζουν πάνω στη φωτιά ένα κλαδί κερασιάς. Το κλαδί που θα καεί πιο γρήγορα,είναι σημάδι καλής τύχης και ενός πιθανού γάμου.

Μεξικό: Στις 23 Δεκέμβρη, στην Οαχάκα στο Μεξικό, οι οικογένειες μαζεύονται για να φτιάξουν φιγούρες τις γέννησης από ραπανάκια. Οι ωραιότερες φιγούρες μπαίνουν σε βιτρίνα στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Καταλονία: Ο Caga Tio ειναι ενας χαρακτήρας ενός κούτσουρου που οι Καταλωνοί τον «ταϊζουν» γλυκά την ημέρα πριν από τα Χριστούγενα. Το βράδι της παραμονής Χριστουγέννων, τον χτυπούν με ξύλα για να πάρουν τα γλυκά.

Φιλιππίνες: Μετά τη μεταμεσονύχτια λειτουργία, οι φίλοι και αγαπημένοι μαζεύονται και τρώνε σε μια μεγάλη γιορτή. Ο βασιλιάς των λιχουδιών, είναι ένα κεφάλι τυρί.

Λευκορωσία: Λοφάκια με καλαμπόκι μπαίνουν μπροστά από τις ανύπαντρες γυναίκες και ένας κόκκορας αφήνεται ελεύθερος. Οποιας γυναίκας το λοφάκι διαλέξει ο κόκκορας, αυτή θα είναι η επόμενη που θα παντρευτεί.

Ηνωμένο Βασίλειο: Ενα φιλί κάτω από το γκυ, σύμβολο της γονιμότητας, παράδοση από τον 18ο αιώνα που κρατά μέχρι σήμερα.

Τσεχία: Οι ανύπαντρες γυναίκες πετάνε ένα παπούτσι πίσω από τον ώμο τους. Αν η μύτη του παπουτσιού δείχνει προς την πόρτα, τότε θα παντρευτούν.

Ιαπωνία: Για κάποιο λόγο, τα Xριστούγεννα όπως και την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα ερωτευμένα ζευγάρια τα γιορτάζουν στα KFC. Είναι τόσο διαδεδομένο, που την ημέρα εκείνη πρέπει οπωσδήποτε να έχεις κλείσει τραπέζι!

Γροιλανδία: Την παραμονή των Χριστουγέννων, έστω και για μια μέρα, οι άνδρες μπαίνουν στην υπηρεσία των γυναικών τους, και τους προσφέρουν ο,τι χρειάζονται. Από την επομένη όμως το πρωί, παραδοσιακά οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι πίσω από τους άνδρες τους, κάτι που άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Πολωνία: Στο δείπνο της παραμονής Χριστουγέννων, άχυρα μπαίνουν κάτω από το τραπεζομάντιλο για να συμβολίσουν τη γέννηση του Χριστού. Οι καλεσμένοι, με τη σειρά, τραβούν τα κλαράκια του άχυρου. Τα πράσινα κλαράκια συμβολίζουν την τύχη και το γάμο, και τα κίτρινα, είναι άλλη μια εργένικη χρονιά.
Πηγή: hitandrun.gr
 

Ευτυχώς, στην Αίγυπτο δεν υπήρχε φράχτης...

Ο μικρός Χριστός έζησε ως πρόσφυγας...

Πρόσφυγες

Ο μικρός Χριστός εξαναγκάζεται να φύγει, για να γλιτώσει από την απειλή του θανάτου. Καταδιωγμένος, κουρασμένος, πεινασμένος, τρομαγμένος, πρόσφυγας. 

Πρόσφυγες είναι και σήμερα χιλιάδες παιδιά και μεγάλοι, που υποχρεώνονται ν’ αλλάξουν τόπο διαμονής, γιατί στην πατρίδα τους κινδυνεύουν.

Πρόσφυγες... Μάτια τρομαγμένα, ανήσυχα. ψυχές κουρασμένες και φοβισμένες. Ζητούν ένα στοργικό βλέμμα, ένα φιλικό χέρι, λίγο ζεστό φαγητό, έναν καλό λόγο. 

Κάποιοι μιλούν σκληρά ή κοροϊδευτικά γι’ αυτούς. 

Ο λόγος του Χριστού όμως είναι ξεκάθαρος: «Ξένος ήμουν και με φροντίσατε… Αν κάνατε κάποιο καλό σ’ έναν από τους ταπεινούς αδελφούς μου, είναι σαν να το κάνατε σ’ εμένα…».

πηγή:http://hamomilaki.blogspot.gr

Ζώντας με την κατάθλιψη!(video)

Η φωτογράφος Katarzyna Napiórkowska δημιούργησε ένα πολύ ωραίο βίντεο που περιγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματα ενός ανθρώπου με κατάθλιψη.

 Όπως λέει η ίδια, «η κατάθλιψη δεν είναι κάτι που κάποιος επιλέγει να έχει και κάθεται μόνος ακούγοντας λυπητερή μουσική. Η αλήθεια είναι, ότι είναι πολύ πέρα από τον έλεγχό σου.

πηγή:http://tvxs.gr

Η ιστορία του αγοριού και του αστερία!

Κάποτε ένας ηλικιωμένος άντρας περπατούσε νωρίς το πρωί μετά από μία καταιγίδα, σε κάποια παραλία. Καθώς περπατούσε, είδε από μακριά ένα αγόρι το οποίο έσκυβε και πετούσε κάτι μέσα στην θάλασσα. Ο άντρας τον πλησίασε, και είδε πως το αγόρι πετούσε στην θάλασσα αστερίες που είχαν ξεβραστεί στην αμμουδιά μετά την καταιγίδα και βρισκόταν μακριά από την θάλασσα λόγω της παλίρροιας.

Παρατήρησε για ώρα το μικρό αγόρι να μαζεύει και να πετάει τους αστερίες πίσω στην θάλασσα, και κάποια στιγμή τον ρώτησε με απορία:

- Γιατί μπαίνεις στον κόπο και το κάνεις αυτό; Είναι δεκάδες οι αστερίες που θα μείνουν και θα πεθαίνουν τελικά στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις! Το αγόρι τον κοίταξε, του χαμογέλασε και του απάντησε: 
- Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ τον αστερία, και τον πέταξε μέσα στην θάλασσα...!!!
«Δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο ή να κάνω τα πάντα καλύτερα μπορώ όμως να επηρεάσω αυτά που βρίσκονται γύρω μου. Εάν ο καθένας κάνει το ίδιο ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος, εμείς θα γίνουμε καλύτεροι».
πηγή: thetoc

Γιατροσόφια απ' όλον τον κόσμο!

Πώς θα αντιδρούσατε αν κάποιος σας πρότεινε να πιείτε ζεστή μπίρα για να απαλλαγείτε από τον βήχα, να χρησιμοποιήσετε ένα παγάκι για να «κοπεί μαχαίρι» ο επίμονος λόξιγκας ή να περπατάτε ξυπόλυτοι για να αποκτήσετε όμορφα πόδια;
 Μπορεί να μοιάζουν εντελώς παράδοξα, ωστόσο για κάποιους λαούς αποτελούν πολύτιμα πρακτικά γιατροσόφια, που ανέπτυξε η παραδοσιακή ιατρική σε όλο τον κόσμο.

 ΝΟΡΒΗΓΙΑΠαγάκια για τον λόξιγκα
Οι κάτοικοί της έχουν βρει το γιατρικό για τον λόξιγκα. Για να τον σταματήσουν, παίρνουν λίγο χιόνι ή ένα παγάκι και το ακουμπούν στον λαιμό τους, στο σημείο που ονομάζουμε «μήλο του Αδάμ». Έχει αποτέλεσμα;
 Πολλές φορές έχει, ισχυρίζονται οι ειδικοί. Ο λόξιγκας είναι η έντονη σύσπαση του διαφράγματος. Ο πάγος, όπως και ένα σωρό άλλα τεχνάσματα (π.χ. το απότομο ξάφνιασμα ή η συνήθεια να πίνουμε χωρίς ανάσα ένα ποτήρι νερό), έχουν ως στόχο να διακόψουν τον άξονα επικοινωνίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και το διάφραγμα. Στο σημείο όπου βρίσκεται το «μήλο του Αδάμ» περνούν νεύρα που καταλήγουν στο διάφραγμα.
 
 ΡΩΣΙΑΖεστή μπίρα για τον βήχα
Οι Ρώσοι, όταν κρυολογούν, συνηθίζουν το βράδυ πριν κοιμηθούν να πίνουν ένα ποτήρι ζεστή μπίρα.
Έχει αποτέλεσμα;
Ως ζεστό ρόφημα, η μπίρα προκαλεί υπεραιμία στον λαιμό και έτσι κινητοποιούνται αμέσως οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού στη συγκεκριμένη περιοχή και καταπολεμούνται ευκολότερα οι τοπικές λοιμώξεις. Το κακό με τη ζεστή μπίρα είναι ότι έχει δυσάρεστη γεύση.
 
 ΚΕΝΥΑΞυπόλυτο περπάτημα για όμορφα πόδια
Οι Κενυάτες είναι μαθημένοι να τρέχουν ξυπόλυτοι, τακτική που φαίνεται ότι αυξάνει τις αθλητικές επιδόσεις τους, δεδομένου ότι θεωρούνται οι καλύτεροι δρομείς παγκοσμίως στις μεγάλες αποστάσεις. Έχει αποτέλεσμα;
 Τις ώρες που είμαστε στο σπίτι, μπορούμε να περπατάμε χωρίς παπούτσια. Το ξυπόλυτο περπάτημα δυναμώνει τα πέλματα και προλαμβάνει την εμφάνιση της πλατυποδίας. Εμείς όμως που δεν είμαστε μαθημένοι ας μην το επιχειρήσουμε έξω στον δρόμο, καθώς ενέχει κινδύνους.
 
 ΧΑΒΑΗΑνανάς για τους κάλους
Οι κάτοικοι των νησιών της Χαβάης συνηθίζουν να τοποθετούν ένα κομμάτι από τον φλοιό του ανανά πάνω στους κάλους. Έχει αποτέλεσμα;
 
Ο ανανάς έχει ήπιες απολεπιστικές ιδιότητες και αντισηπτική δράση, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται στα σημεία που το δέρμα είναι σκληρό.
 
 ΑΦΡΙΚΗ Εσπεριδοειδή για τα μικρόβια
Οι Αφρικανοί δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στα εσπεριδοειδή τους, που μοιάζουν με τα μεσογειακά λεμόνια, γιατί πιστεύουν ότι καθαρίζουν τον λαιμό, το στομάχι και το έντερο από τα μικρόβια. Έχει αποτέλεσμα;
 Φαίνεται πως έχει βάση αυτό, καθώς το λεμόνι έχει μικροβιοκτόνες, αντιοξειδωτικές και στυπτικές ιδιότητες, που μετριάζουν τις φλεγμονές, διαλύοντας τον πληθυσμό των μικροβίων.
 Οι ειδικοί τονίζουν ότι τα εσπεριδοειδή αποτελούν ασπίδα για την υγεία των καπνιστών, των οποίων ο βλεννογόνος της μύτης, του ρινοφάρυγγα και του στόματος δεν λειτουργεί ιδιαίτερα αποτελεσματικά κατά των λοιμώξεων.
 
 ΙΣΠΑΝΙΑΣιέστα για γερή καρδιά
Ο κόσμος να χαλάσει οι Ισπανοί δεν χάνουν με τίποτα τη μεσημεριανή ανάπαυση. Σε πείσμα των ωραρίων και των καθημερινών υποχρεώσεών τους, τηρούν ευλαβικά τη σιέστα, καθώς πιστεύουν ότι προσφέρει τριπλό καλό: ξεκουράζει την καρδιά, ωφελεί τα πόδια και προφυλάσσει από τη γρίπη. Έχει αποτέλεσμα;
 Έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά ότι η μεσημεριανή ξεκούραση ρίχνει την αρτηριακή πίεση και επομένως προστατεύει έμμεσα την καρδιά. Όσον αφορά τα πόδια, έχει διαπιστωθεί ότι οι Ισπανοί μαζί με τους Ιταλούς έχουν τα πιο υγιή άκρα σε όλη την Ευρώπη, ρεκόρ που ως έναν σημαντικό βαθμό σχετίζεται με την ανάπαυση που προσφέρουν στα πόδια τους.
 Τέλος, σε ό,τι έχει να κάνει με την προστασία από τη γρίπη, δεν έχει αποδειχθεί κάποια άμεση σχέση, ωστόσο πιστεύεται πως το γεγονός ότι η ανάπαυση μειώνει τις πιέσεις σε όλα τα όργανα του σώματος συμβάλλει ώστε η λειτουργία του ανοσοποιητικού μας να παραμένει στα ύψη.
 
 ΓΑΛΛΙΑΤσένταρ για υγιή δόντια
Οι κάτοικοί της λατρεύουν το τυρί τσένταρ όχι μόνο για τη γεύση του, αλλά και για την προστασία των δοντιών τους. Έχει αποτέλεσμα;
 Το τυρί τσένταρ περιέχει ουσίες που ενισχύουν την αδαμαντίνη των δοντιών και εξουδετερώνουν τη δράση της οδοντικής μικροβιακής πλάκας. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πρέπει να αντικαταστήσουμε τη συστηματική στοματική υγιεινή και την τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρο με την κατανάλωση κίτρινων τυριών.
 
 ΙΤΑΛΙΑΚαμφορά για τους μυϊκούς πόνους
Οι γείτονες Ιταλοί, για να ανακουφιστούν από το πιάσιμο και τους μυϊκούς πόνους, συνηθίζουν να κάνουν εντριβές σε όλο το σώμα αναμειγνύοντας ίσα μέρη καμφοράς και ελαιόλαδου. Έχει αποτέλεσμα;
 Είναι γνωστό ότι η εντριβή και το μασάζ κάνουν καλό στο σώμα: τονώνουν την κυκλοφορία του αίματος, ενώ οι μαλάξεις στα σημεία που είμαστε πιασμένοι ανακουφίζουν αρκετά από τον πόνο. Η καμφορά είναι ουσία που προέρχεται από τον φλοιό του ασιατικού καμφορόδεντρου.
 Το ελαιόλαδο δεν προσθέτει πολλά στην εντριβή, αλλά μειώνει το «κάψιμο» από την καμφορά. Είναι γιατροσόφι που κάνουμε και στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας ίσα μέρη οινοπνεύματος και καμφοράς.
 
 ΣΙΚΕΛΙΑΛεμόνι για την αφηρημάδα
Οι Σικελοί θεωρούν το λεμόνι αντίδοτο στην πνευματική κόπωση και την ελλειμματική προσοχή. Έχει αποτέλεσμα; 
 Οι ειδικοί λένε ότι οι έντονες μυρωδιές προκαλούν διέγερση του ιππόκαμπου, του κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει τόσο την αίσθηση της όσφρησης όσο και την ικανότητα της συγκέντρωσης. Μυρίζοντας, λοιπόν, ένα λεμόνι, τα αιθέρια έλαια του οποίου έχουν έντονη μυρωδιά, μπορούμε να βελτιώσουμε τη συγκέντρωσή μας.
 
 ΚΙΝΑΚινήσεις με τα χέρια για τον πονοκέφαλο
Οι Κινέζοι, για να αντιμετωπίσουν τον πονοκέφαλο, κάνουν… μαγικά με τα χέρια τους. Για την ακρίβεια, τα κουνούν γρήγορα και κυκλικά και στη συνέχεια, όπως είναι ακόμη ζεστά από την κίνηση, τα ακουμπούν στους κροτάφους ή στο σημείο όπου αισθάνονται τον πόνο και κάνουν ελαφρύ μασάζ. Έχει αποτέλεσμα;
 Αυτή η κίνηση μεταφέρει το αίμα στα χέρια και έτσι αποσυμφορούνται τα αγγεία του υπόλοιπου σώματος και φυσικά του κεφαλιού. Στη συνέχεια, η εφαρμογή των ζεστών χεριών στο κεφάλι προκαλεί τη διαστολή των εγκεφαλικών αγγείων. Πρόκειται για μια συνήθεια που, ανεξαρτήτως του αν αποδεικνύεται πάντα επιτυχημένη, είναι ακίνδυνη για την υγεία.
 
 ΙΑΠΩΝΙΑΣούσι για γερά μαλλιά
Φαλακρό Ιάπωνα δύσκολα βλέπει κανείς. Οι ίδιοι περηφανεύονται ότι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα τριχόπτωσης, επειδή τρώνε σούσι. Έχει αποτέλεσμα;
 Τα ωμά ψάρια, τα θαλασσινά και τα φύκια, τα οποία έχουν περίοπτη θέση στην ιαπωνική κουζίνα, είναι πολύ θρεπτικά για τα μαλλιά, λόγω του ιωδίου που περιέχουν. Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή με την κατανάλωσή τους, γιατί οι υπερβολικές ποσότητες πρόσληψης ιωδίου μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές στον θυρεοειδή.
 
 ΚΟΡΕΑΠιέσεις στα αφτιά για αδυνάτισμα
Για να μην υποκύψουν στους διατροφικούς πειρασμούς τις περιόδους που κάνουν δίαιτα, οι Κορεάτες πιέζουν ελαφρά για 1-2΄ το αφτί τους στο σημείο που λέγεται «τράγος» (βρίσκεται πάνω από τον λοβό). Έχει αποτέλεσμα;
 Σύμφωνα με τους ειδικούς που ασχολούνται με τον βελονισμό, η συνήθεια αυτή μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Το αίσθημα της πείνας ελέγχεται από διάφορα κέντρα του σώματος και ένα από αυτά βρίσκεται στο αφτί.
 Πηγή : agrotikabook.gr

4 βήματα για να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις με τα παιδιά μας!

Τα παιδιά (μας) θέλουμε να είναι ευτυχισμένα.

 Κι όμως ακόμα κι έτσι είναι αρκετές φορές που ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Οι σχέσεις διαταράσσονται, στο προσκήνιο εμφανίζεται ο θυμός και τότε…

 

Ας ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας ότι η παραπάνω κατάσταση, αν και ποτέ δεν είναι ευχάριστη, είναι συχνή και μάλλον φυσιολογική. Ποτέ η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μέλι – γάλα, κατά συνέπεια ούτε και οι σχέσεις μας.

 

1. Πρώτο βήμα για την επανάκαμψη στην ομαλότητα είναι η αποδοχή του προβλήματος.

Να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας γύρω από αυτό – και το ίδιο να κάνουμε και για τα παιδιά.

 

2. Δεύτερο βήμα είναι να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας αυτό που νοιώθουμε – σε μια συνθήκη όσο το δυνατόν πιο ισότιμη.

Δηλαδή και εμείς να εξηγήσουμε στο παιδί τι νοιώθουμε και σε εκείνο να δώσουμε το χώρο για να εκφράσει τι σκέφτεται και πως νοιώθει.

 

3. Τρίτο βήμα. Ποτέ να μην παραλείπουμε να αναφερόμαστε στο <<πόσο πολύ τα αγαπάμε>>,

ακόμα κι όταν μας θυμώνουν, ακόμα κι όταν μας πληγώνουν, (εξάλλου ποτέ δεν πρόκειται να πάψουμε να τα αγαπάμε, οπότε γιατί να το κρύψουμε;).

 

4. Τέταρτο βήμα. Μια κοινή δραστηριότητα μετά από ένα καβγά(δακι) ξαναδίνει στην ομάδα / οικογένεια / σχέση την αίσθηση της σταθερότητας και της συνέχειας –

το μήνυμα δηλαδή ότι <<είμαστε εδώ, είμαστε μαζί, ακόμα κι όταν διαφωνούμε, ακόμα κι όταν θυμώνουμε>>.

 

Κάτι τέτοιο προστατεύει τα παιδιά από μια αδιόρατη, μη λεκτική απειλή, αλλά ανακουφίζει εξίσου και τους γονείς, η επιστροφή στην οικογενειακή κανονικότητα.

 

Τα προβλήματα είναι αναπόφευκτα… έτσι είναι η ζωή.

 

Ας τα αντιμετωπίσουμε!

 

 Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος, xidaras.gr

" Ένα δέντρο, μια φορά" του Ευγένιου Τριβιζά.

Είναι εμπνευσμένη από την ομώνυμη χριστουγεννιάτικη  ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά και προσαρμόστηκε για την οθόνη από τον ίδιο και τον Παναγιώτη Ραππά. 
Τη μουσική υπογράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.

Το δέντροΣ' ένα άχαρο πεζοδρόμιο μιας πολύβουης πολιτείας ήταν κάποτε ένα άσχημο παραμελημένο δέντρο. Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Τα φύλλα του είχαν μαραζώσει, είχαν πέσει από καιρό κι είχε απομείνει γυμνό, σκονισμένο και καχεκτικό.

Ποτέ δεν είχε γνωρίσει του δάσους τη δροσιά. Δεν είχαν κελαηδήσει ποτέ στα φύλλα του πουλιά, με δυσκολία να το άγγιζε πού και πού κάποια πονετική ηλιαχτίδα που γλιστρούσε στα κρυφά ανάμεσα στις μουντές και άχαρες πολυκατοικίες που το περιστοίχιζαν.Οι περαστικοί διάβαιναν δίπλα του με αδιαφορία, βλοσυροί και βιαστικοί, χωρίς να του δίνουν καθόλου σημασία, μερικοί μάλιστα πετούσαν αποτσίγαρα, φλούδια από κάστανα και λερωμένα χαρτομάντηλα κι άλλοι φτύνανε στο χωμάτινο τετραγωνάκι γύρω από τη ρίζα του.Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, κατάλαβε από κάτι μηχανικούς με σκούρες καμπαρντίνες και κρεμαστά μουστάκια, που έσκυβαν και μουρμούριζαν κι όλο μετρούσαν σκυθρωποί, ότι θα πλάταιναν το δρόμο πλάι του. Κι αν συνέβαινε αυτό, τι τύχη το περίμενε; Θα το πελέκιζαν, θα το ξερίζωναν; Θα το πετούσαν μήπως στα σκουπίδια;

Εκείνο το χριστουγεννιάτικο δειλινό το δέντρο αισθανόταν πιο παραμελημένο, πιο παραπονεμένο από ποτέ. Στα ολόφωτα παράθυρα γύρω του διέκρινε ανάμεσα από τις κουρτίνες χριστουγεννιάτικα έλατα, που χαρωπά παιδιά τα στόλιζαν με κόκκινα κεριά, καμπανούλες, αγγελούδια, ασημένια πέταλα και γιορτινές γιρλάντες και ζήλευε. Ζήλευε πολύ. Πόσο θα ήθελε να είναι έτσι κι αυτό. Χριστουγεννιάτικο έλατο στη θαλπωρή ενός σπιτιού. Να το φροντίζουν, να το στολίζουν, να το καμαρώνουν...

Το παιδί Ήταν κι ένα παιδί. Τις μέρες έκανε δουλειές του ποδαριού. Τα βράδια κοιμόταν στο πάτωμα ενός κρύου πλυσταριού στην αυλή ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου με ετοιμόρροπα μπαλκόνια. Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Τα μάγουλά του είχαν χλωμιάσει, τα χέρια του είχαν ροζιάσει, τα μάτια του είχαν γεμίσει θλίψη.

Ποτέ δεν είχε γνωρίσει τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς, τη θαλπωρή ενός αληθινού σπιτιού.

Εκείνο το κρύο χριστουγεννιάτικο βράδυ το αγόρι αισθανόταν πιο παραμελημένο, πιο παραπονεμένο από ποτέ, γιατί είχε μάθει ότι μετά τις γιορτές θα κατεδάφιζαν το μιζεροκτίριο με το πλυσταριό και δεν θα 'χε πού να μείνει.

Τυλιγμένο στο τριμμένο του παλτό, κοιτούσε απ' τα φωτισμένα παράθυρα τα λαμπερά σαλόνια με τα γκι και τα μπαλόνια, τις φρουτιέρες με τα ρόδια και τα χρυσωμένα κουκουνάρια, έβλεπε γελαστά αγόρια και κορίτσια να κρεμούν στα χριστουγεννιάτικα δέντρα πλουμίδια αστραφτερά και ζήλευε. Ζήλευε πολύ, πόσο θα 'θελε να στόλιζε κι αυτό ένα έλατο σε κάποιου τζακιού το αντιφέγγισμα, με τα δώρα υποσχέσεις μαγικές ολόγυρά του...

Πώς το 'φερε η τύχη έτσι κι εκείνο το χριστουγεννιάτικο βράδυ και συναντήθηκαν κάποια στιγμή το δέντρο εκείνο κι εκείνο το παιδί...

H συνάντησηΕκείνο το δειλινό το παιδί γυρνούσε άσκοπα στους δρόμους της πολύβουης πολιτείας. Κάθε τόσο σταματούσε σε κάποια βιτρίνα. Κόλλαγε τη μύτη του στο τζάμι και κοιτούσε με μάτια εκστατικά όλα εκείνα τα λαχταριστά, σε μια βιτρίνα λόφοι από μελομακάρονα, κουραμπιέδες και πολύχρωμα τρενάκια φορτωμένα με σοκολατάκια, σε μια άλλη ζαχαρένιοι Αγιο-Βασίληδες με μύτες από κερασάκια και μια παραμυθένια πριγκίπισσα από πορσελάνη να κοιτάζει από το αψιδωτό παράθυρο ενός φιλντισένιου κάστρου και λίγο παρακάτω, σε μια άλλη βιτρίνα, μια ονειρεμένη τρόικα με έναν πρόσχαρο αμαξά, μολυβένια στρατιωτάκια με κόκκινες στολές καβάλα σε άλογα πιτσιλωτά να καλπάζουν στοιχισμένα στη σειρά και στο βάθος ένα οπάλινο παλάτι σε μια χιονισμένη στέπα.

Έτσι όπως περπατούσε με τα μάτια στραμμένα στις καταστόλιστες βιτρίνες, έπεσε άθελά του πάνω σ' έναν περαστικό με καμηλό παλτό και γκρενά κασκόλ που γύριζε στο σπίτι του φορτωμένος με σακούλες και πακέτα που φύγανε από τα χέρια του, σκόρπισαν στο δρόμο εδώ και κεί. Το παιδί έχασε την ισορροπία του, γλίστρησε, το κεφάλι του χτύπησε με φόρα στο πεζοδρόμιο, ένιωσε μια σκοτοδίνη. Ο περαστικός του 'βαλε οργισμένος τις φωνές, το κατσάδιασε για τα καλά.

Το αλητάκι σηκώθηκε, το 'βαλε στα πόδια, κατηφόρισε παραπατώντας ένα σοκάκι με μια υπαίθρια αγορά, έστριψε ένα δυο στενά και βρέθηκε στο δρόμο με το παραμελημένο δέντρο. Σταμάτησε λαχανιασμένο να πάρει ανάσα, από τα φωτισμένα παράθυρα, τα χνωτισμένα, αχνοφαίνονταν τα γιορτινά σαλόνια με τα έλατα τα στολισμένα.

— Όμορφα δεν είναι; Ακούει τότε μια φωνή.
Ήταν το δέντρο του δρόμου.
— Πολύ. Αποκρίθηκε το παιδί, χωρίς να παραξενευτεί καθόλου που ένα δέντρο μιλούσε, του άρεσε να του μιλάει κάποιος χωρίς να το σπρώχνει, χωρίς να το κατσαδιάζει, χωρίς να το αποπαίρνει.
— Στόλισέ με! —ψιθύρισε το δέντρο— Στόλισέ με και εμένα έτσι!
— Μακάρι να μπορούσα! Πικρογέλασε το παιδί.
— Προσπάθησε, σε παρακαλώ. Ίσως αυτά, ξέρεις, να 'ναι τα στερνά μου Χριστούγεννα, να μην δω άλλα.
— Γιατί το λες αυτό;
— Άκουσα ότι θα πλατύνουν το δρόμο, πελέκι ή ξεριζωμός με περιμένει, ένα από τα δύο... Δεν είμαι σίγουρο ακόμα.

Το παιδί σκέφτηκε ότι θα κατεδάφιζαν το ετοιμόρροπο κτίριο με το ξεχαρβαλωμένο πλυσταριό, το καταφύγιό του. Σε λίγο δεν θα 'χε ούτε 'κείνο πού να μείνει. Σε κάποιο χαρτόκουτο ίσως;

— Στόλισε με! Παρακάλεσε άλλη μια φορά το δέντρο. Το παιδί κοίταξε ολόγυρά του.
— Με τι; Απόρησε.
— Ό,τι να 'ναι... κάτι θα βρεις εσύ!! Δεν μπορεί.
— Καλά... Αφού το θέλεις τόσο πολύ, κάτι θα βρω να σε στολίσω...

Συμφώνησε το παιδί κι άρχισε να ψάχνει.

Τα στολίδιαΕκείνη τη στιγμή, λες και κάτι ψυχανεμίστηκε ο ουρανός, έπιασε να χιονίζει, το χιόνι έπεφτε πυκνό... Χάδι απαλό σκέπαζε ανάλαφρα με πάλλευκες νιφάδες στα ολόγυμνα κλωνιά του παραμελημένου δέντρου.

Πήρε τότε το μάτι του παιδιού κάτι να αστράφτει λίγο παραπέρα. Μια παρέα πλουσιόπαιδα, που είχαν περάσει από το δρόμο λίγο νωρίτερα, είχαν πετάξει χρωματιστά χρυσόχαρτα από τις καραμέλες που έτρωγαν με λαιμαργία τη μια μετά την άλλη. Το αγόρι μάζεψε ένα ένα τα πεταμένα χρυσόχαρτα, τα μάλαξε με τα δάχτυλά του και έπλασε αστραφτερές πράσινες μπλε και βυσσινόχρωμες μπαλίτσες, μετά ξήλωσε τα κουμπιά του φθαρμένου παλτού και με τις κλωστές κρέμασε τις φανταχτερές μπαλίτσες στα χιονοσκέπαστα κλωνιά του δέντρου.

— Ευχαριστώ! Είπε το δέντρο, ανατριχιάζοντας απ' τη χαρά του.
— Με τι άλλο άραγε να το στολίσω; Μονολόγησε το παιδί.

Λες κι είχε ακούσει τα λόγια του, μια νοικοκυρά τρεις δρόμους παρακάτω άδειασε με φόρα απ' το παράθυρο μιας κουζίνας μια λεκάνη με σαπουνάδα σε μια πλακόστρωτη αυλή. Ο άνεμος πήρε ένα πανάλαφρο σύννεφο από σαπουνόφουσκες και τις ταξίδεψε παιχνιδίζοντας μαζί τους, το αγόρι τις είδε να πλησιάζουν στραφταλίζοντας στο φεγγαρόφωτο, τις κοίταξε με τέτοια λαχτάρα που εκείνες, λες και κατάλαβαν την επιθυμία του, άφησαν τον άνεμο να τις φέρει ένα - δυο γύρους και να τις κρεμάσει στα κλωνιά του δέντρου.

— Όσο πάω κι ομορφαίνω! Καμάρωσε το δέντρο.
— Σίγουρα ομορφαίνεις! Συμφώνησε το αγόρι σφίγγοντας γύρω του το παλτό γιατί έκανε πολύ, πάρα πολύ κρύο...
— Κοίτα! Έρχονται!

Ένα φωτεινό σύννεφο πλησίαζε τρεμοπαίζοντας στο σκοτάδι.

— Ελάτε! Τις κάλεσε με το βλέμμα το παιδί.

Και οι πυγολαμπίδες, λάμψεις αλλόκοσμες, τρεμοσβήνοντας ονειρικά, κάθισαν νεραϊδένιες γιρλάντες στα κλωνιά του δέντρου.

Το κρύο γινόταν όσο πήγαινε πιο τσουχτερό. Το χιόνι έπεφτε ολοένα πιο πυκνό. Το αγόρι σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και τότε το είδε! Είδε το πεφταστέρι κι εκείνο, λες και συνάντησε το βλέμμα του, διέγραψε στο σκοτάδι μια φαντασμαγορική χρυσαφένια τροχιά και ακούμπησε απαλά στην κορφή του δέντρου.

Και ήταν τώρα πράγματι όμορφο το δέντρο λουσμένο στο φεγγαρόφωτο με τα χρυσαφένια μπαλάκια να στραφταλίζουν, τις σαπουνόφουσκες να σιγοτρέμουν, τις πυγολαμπίδες να αναβοσβήνουν κέντημα δαντελένιο στα χιονισμένα του κλωνιά και το πεφταστέρι ν' ανασαίνει χρυσαφένιο φως στην κορφή του.

— M' έκανες τόσο, μα τόσο όμορφο - είπε το δέντρο στο παιδί - Σ' ευχαριστώ πολύ. Σ' ευχαριστώ αληθινά... Πόσο θα 'θελα να μπορούσα να σου χάριζα κι εγώ ένα δώρο...
— Μπορείς! Αποκρίθηκε το παιδί χουχουλίζοντας τα χέρια - Άσε με, σε παρακαλώ, να καθίσω στη ρίζα σου για λίγο. Νιώθω τόσο, μα τόσο κουρασμένο, πονάω... και δεν έχω πού να πάω...
— Αμέ! Έλα, κάθισε. Κάθισε στη ρίζα μου όσο θέλεις. Είπε το δέντρο.
— Και να δεις... Θα κάνω εγώ μια ευχή για σένα.

Το παιδί σήκωσε το γιακά, τυλίχτηκε στο παλιό του πανωφόρι, κάθισε στο χιονοσκέπαστο πεζοδρόμιο, αγκάλιασε το κορμί του δέντρου και σφίχτηκε όσο μπορούσε πιο κοντά του.

Το ταξίδι
Το χιόνι έπεφτε γύρω του. Πάνω του πυκνό. Όλο του το σώμα έτρεμε, τα χέρια του είχαν μουδιάσει, τα δόντια του χτυπούσαν. Έκλεισε τα μάτια για να τα προστατέψει από τις ριπές του χιονιού, όταν ξαφνικά —τι παράξενο— άκουσε εκείνον τον ήχο... Τον ήχο τον χαρμόσυνο! Κουδουνάκια τρόικας! Ένα μαστίγιο ακούστηκε να κροταλίζει, άλογα να καλπάζουν ρυθμικά.

Άνοιξε τα μάτια. Απίστευτο! Στα μελανιασμένα χείλη του άνθισε ένα χαμόγελο. Από βάθος του δρόμου, θαμπά στην αρχή, αλλά όλο και πιο ξεκάθαρα, την είδε. Είδε την παραμυθένια τρόικα με τα ασημένια κουδουνάκια να πλησιάζει φορτωμένη δώρα διαλεχτά. Την οδηγούσε ένας ροδομάγουλος αμαξάς με γούνινο σκούφο, κόκκινη μύτη και πυκνή κυματιστή γενειάδα. Πίσω από την τρόικα κάλπαζαν στρατιώτες με πορφυρές στολές, καβάλα σε περήφανα άλογα στολισμένα με χρυσαφένιες φούντες...

Παραξενεύτηκε το παιδί. Πώς βρέθηκε εδώ αυτή η τρόικα φορτωμένη τόσα δώρα; Και οι καβαλάρηδες; Κάπου τους ήξερε. Κάπου τους είχε ξαναδεί!

H τρόικα σταμάτησε μπροστά του, τα άλογα χρεμέτισαν, ο αμαξάς χαμογέλασε, από το παράθυρο της άμαξας πρόβαλε το πρόσωπο της πριγκιποπούλας.

— Τι όμορφο δέντρο! —Χαμογέλασε— Ποιος να το στόλισε άραγε;
— Εγώ! Αποκρίθηκε το παιδί.
— Αλήθεια;
— Ναι.
— Έλα μαζί μου τότε. Έλα να στολίσεις έτσι όμορφα και το έλατο του βασιλιά, να ζήσεις στο παλάτι μας παντοτινά.
— Δεν πάω πουθενά χωρίς το δέντρο μου! Απάντησε το αγόρι.

H πριγκιποπούλα έδωσε τότε εντολή και οι στρατιώτες του βασιλιά έσκαψαν βαθιά, πήρανε το δέντρο μαζί με τις ρίζες του και το φύτεψαν σε μια πορσελάνινη γλάστρα, μετά το φόρτωσαν στην τρόικα.

Γελώντας πρόσχαρα, ο αμαξάς άπλωσε το χέρι του, βοήθησε το παιδί να ανέβει στην άμαξα να κάτσει πλάι του, τα άλογα στράφηκαν, τον κοίταξαν με τα μεγάλα τους μάτια και ρουθούνισαν ανυπόμονα.

Όλα τα κτίρια, όλα τα φανάρια, όλες οι βιτρίνες, τα πάντα, είχαν τώρα εξαφανιστεί. Μπροστά τους ανοιγόταν μια απέραντη στέπα κι εκεί στο βάθος μέσα από τα διάφανα πέπλα του χιονιού αχνοφαίνονταν μαγευτικοί οι μεγαλόπρεποι τρούλοι κι οι αψιδωτές πύλες του οπάλινου παλατιού!

Ο ροδομάγουλος αμαξάς τράβηξε τα γκέμια. Κροτάλισε το μαστίγιο, τα άλογα χύθηκαν χλιμιντρίζοντας μπροστά, καλπάζοντας όλο και πιο γοργά... λες κι είχανε φτερά... Σε λίγο η τρόικα κι η ακολουθία της είχαν χαθεί στο βάθος της χιονισμένης στέπας.

Το χιόνι που συνέχισε ολοένα πιο πυκνό το σιωπηλό χορό του έσβησε σχεδόν αμέσως τα ίχνη από τις ρόδες και τα πέταλα των αλόγων..

Λένε οι παλιοί...Λένε οι παλιοί ότι το πεζοδρόμιο εκείνο ήταν κάποτε κάπως πιο φαρδύ, ότι φύτρωνε κάποτε κάποιο δέντρο εκεί.

Διηγούνται επίσης οι παλιοί ότι ένα χριστουγεννιάτικο πρωί βρήκαν στη ρίζα του δέντρου ξεπαγιασμένο ένα παιδί σκεπασμένο από το χιόνι, τυλιγμένο σ' ένα τριμμένο παλτό χωρίς κουμπιά, με ένα γαλήνιο χαμόγελο, ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

Λένε ακόμα ότι από τότε κάθε παραμονή Χριστουγέννων, γύρω στα μεσάνυχτα, κάτι παράξενο συμβαίνει, κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει. Ένα σμάρι πυγολαμπίδες τριγυρνούν επίμονα τρεμοσβήνοντας σε εκείνο το σημείο, λες και κάτι αναζητούν, λες και γυρεύουνε να θυμηθούνε κάτι, ότι ένας άνεμος αναπάντεχος φέρνει, ποιος ξέρει από πού, ανάλαφρες σαπουνόφουσκες και χρυσόχαρτα αστραφτερά, ενώ την ίδια στιγμή ένα υπέροχο πεφταστέρι διαγράφει στον ουρανό μια φαντασμαγορική τροχιά και πέφτει στο σημείο ακριβώς εκείνο.

Έτσι λένε...
Ποιος ξέρει;

πηγή: Ευγένιος Τριβιζάς, εφ. Τα Νέα, 24 Δεκεμβρίου 2003

digitalschool

Καθημερινά πράγματα που επιδεινώνουν την κλιματική αλλαγή!

Πράγματα που κάνουμε καθημερινά, δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι δυνατό να επιβαρύνουν το περιβάλλον. Και όμως, με τον τρόπο τους, βάζουν το «χεράκι» τους για να επιδεινώσουν την κλιματική αλλαγή. Ακόμη κι ένα απλό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) αφήνει το δικό του «αποτύπωμα» άνθρακα, αυξάνοντας έτσι τα «αέρια του θερμοκηπίου».

• Ένα e-mail εκτιμάται ότι προσθέτει περίπου τέσσερα γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αν μάλιστα έχει ένα μεγάλο συνημμένο αρχείο, τότε η επιβάρυνση φθάνει τα 50 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου.Πέντε τέτοια μηνύματα με φωτογραφίες, βίντεο ή μεγάλα αρχεία κειμένου είναι ισοδύναμα με το να καίει κανείς περίπου 120 γραμμάρια άνθρακα. Αν στείλει κάποιος 65 μηνύματα, επιβαρύνει το περιβάλλον όσο όταν οδηγεί ένα μεσαίου κυβισμού αυτοκίνητο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.
• Μια απλή διαδικτυακή αναζήτηση στη Google «καίει» 0,2 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου αν γίνει από έναν σύγχρονο φορητό υπολογιστή και 4,5 γραμμάρια αν γίνει από κάποιον παλαιό επιτραπέζιο υπολογιστή. Ένα μήνυμα κειμένου από κινητό τηλέφωνο «εκπέμπει» περίπου 0,014 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου.
• Μια πλαστική σακούλα σούπερ-μάρκετ έχει αποτύπωμα άνθρακα δέκα γραμμαρίων διοξειδίου, ενώ μια χάρτινη τετραπλάσιο (40 γραμμάρια).
• Ένα πλαστικό μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού «εκπέμπει» σχεδόν 1.150 φορές περισσότερο άνθρακα από ό,τι ένα ποτήρι νερό από τη βρύση.
• Ένας καφές καπουτσίνο επιβαρύνει το περιβάλλον πολύ, με 235 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου, κυρίως λόγω των εκπομπών αερίων από την αγελάδα που παρήγαγε το γάλα του καφέ.
• Ένα φλιτζάνι τσάι ή καφέ χωρίς γάλα έχει «αποτύπωμα» 21 γραμμαρίων.
• Όσο μεγαλύτερη είναι η τηλεόραση και όσο περισσότερη ώρα κάθεται κανείς μπροστά της, τόσο πιο πολύ επιβαρύνει την ατμόσφαιρα. Δύο ώρες παρακολούθησης σε μια τηλεόραση 24 ιντσών τύπου plasma «εκπέμπει» 440 γραμμάρια διοξειδίου, περίπου όσο το οδήγημα του αυτοκινήτου για 1,6 χιλιόμετρα. Δύο ώρες μπροστά σε μια οθόνη 32 ιντσών τύπου LCD «εκπέμπουν» 176 γραμμάρια ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα.

πηγή:https://www.alfavita.gr

 

Η αγκαλιά της μαμάς θωρακίζει το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού!!!

 Αυτό διαπίστωσαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντιουκ και του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας στην Αυστραλία σε πρόσφατη μελέτη τους.
Από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, η αγκαλιά της μητέρας του, παίζει τεράστιο ρόλο στη σωστή ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

Η αγκαλιά της μαμάς είναι ΚΑΙ θεραπευτική!

Η αγκαλιά βελτιώνει την διάθεση
Μια αγκαλιά την κατάλληλη στιγμή μπορεί να έχει τεράστια επίδραση στην ημέρα κάποιου και μπορεί ακόμη και να επηρεάσει τον τρόπο αντίδρασης. Όταν αγκαλιάζουμε γίνεται μια μεγάλη ανταλλαγή συναισθημάτων που επιδρούν θετικά όχι μόνο στον έναν αλλά και στους δυο που αγκαλιάζονται.
Απαλύνει τον πόνο
Μια αγκαλιά κάνει τον εγκέφαλο να εκκρίνει την ορμόνη oxytocin που χάριν σε αυτήν μια γυναίκα που γεννά ξεχνά τον πόνο. Έτσι οι άνθρωποι ξεχνούν όλα τα αρνητικά στην ζωή τους ή τον πόνο που νιώθουν και εστιάζουν στα θετικά πράγματα που υπάρχουν στην ζωή τους και στο τι μπορούν να επιτύχουν από εκείνη την στιγμή της αγκαλιάς και μετά.
Κατεβάζει την πίεση
Λαμβάνοντας αυτό υπ’ όψιν, καταλαβαίνουμε ότι η αγκαλιά δεν ωφελεί μόνο τον νου αλλά και το σώμα. Με το αγκάλιασμα, νευρικά ερεθίσματα μέσω του νεύρων του σώματος μεταβιβάζονται στον εγκέφαλο. Αυτή η αίσθηση ασφάλειας και γαλήνης διαχέεται σε όλο το σώμα αλλά και στην καρδιά με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν οι μύες και οι αρτηρίες και να πέφτει η πίεση.
Βοηθά την καρδιά
Μια μελέτη που έγινε από το πανεπιστήμιο ΝC αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που δεν είχαν επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα παρουσίαζαν περισσότερους παλμούς στην συνολική μέτρηση της πίεσης. Αυτό συνδέθηκε με το στρες και την ένταση που συσσωρεύονται στο σώμα που ωθεί την καρδιά να δίνει περισσότερο αίμα στις αρτηρίες και να προσπαθεί να παρέχει την ίδια ροή. Αλλά οι άνθρωποι που τους αγκάλιαζαν συνεχώς είχαν τους μισούς παλμούς, μια πιο ήρεμη καρδιά και μεγαλύτερες πιθανότητες για μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.
Ενισχύει την αυτοεκτίμηση και την απαλλαγή από τον φόβο
Με την αγκαλιά οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερη αυτοεκτίμηση και σκέφτονται λιγότερο τι λένε οι άλλοι για αυτούς. Αισθάνονται επίσης λιγότερο τον φόβο για τον θάνατο,την αποτυχία ή την μοναξιά.
Βοηθάει τα παιδιά να αναπτυχθούν αρμονικά
Η αγκαλιά έχει τρομερή επίδραση στην υγεία του μωρού και το βοηθά να αναπτυχθεί με υγεία και ευτυχία. Υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην συναισθηματική στήριξη που έχει ένα μωρό και στην συναισθηματική σταθερότητα που θα έχει σαν ενήλικας. Οι μελέτες έδειξαν ότι η αγκαλιά αυξάνει την καλύτερη διαχείριση καταστάσεων με στρες και την καλή σχέση με άλλους ανθρώπους. Εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία για να αγκαλιάσετε τα παιδιά σας και δείξτε τους όση περισσότερη αγάπη μπορείτε. Αυτό θα βοηθήσει όχι μόνο αυτά αλλά και εσάς.
Προσφέρει παρηγοριά στους ηλικιωμένους
Ο μεγαλύτερος φόβος κάθε ηλικιωμένου είναι η μοναξιά και η απομόνωση από την κοινωνία. Λέγεται ότι η μοναξιά είναι σαν μια αρρώστια παρά σαν μια κατάσταση και μερικές φορές το στρες που προκαλείται από την μοναξιά μπορεί να προκαλέσει τον γρηγορότερο θάνατο ενός ανθρώπου. Η αγκαλιά είναι η λύση για να μπορούν οι ηλικιωμένοι να παίρνουν ένα κομμάτι ευτυχίας κάθε μέρα. Δεν έχει σημασία ποιος τους αγκαλιάζει. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Μια θετική διαδικασία αρχίζει στο σώμα ανεξάρτητα ηλικίας.

Η αγκαλιά ηρεμεί τα νεύρα
Μελέτες έδειξαν ότι όταν οι άνθρωποι αγκαλιάζονται, υπάρχει βελτίωση στην λειτουργία του νευρικού συστήματος. Με το αγκάλιασμα το νευρικό σύστημα μέσω του δέρματος είναι πιο ισορροπημένο. Με το χαλάρωμα των νεύρων έρχεται και η απαλλαγή από την ένταση που κάνει την ζωή μας τόσο δύσκολη μερικές φορές.
Γι' αυτό δώστε μια αγκαλιά!

πηγή:enallaktikidrasi

Όταν οι γονείς διαβάζουν βιβλία στα παιδιά τους τα βοηθούν να γίνουν καλύτεροι αναγνώστες στην ενήλικη ζωή τους!

Δύο νέες έρευνες εξετάζουν τις απρόσμενα περίπλοκες αλληλεπιδράσεις που λαμβάνουν χώρα όταν παίρνουμε ένα μικρό παιδί αγκαλιά και ανοίγουμε μπροστά του ένα βιβλίο με εικόνες.Το περιοδικό Pediatrics δημοσίευσε μια μελέτη που χρησιμοποίησε μαγνητικές τομογραφίες προκειμένου να εξετάσει την εγκεφαλική δραστηριότητα παιδιών 3 - 5 ετών καθώς άκουγαν κατάλληλες για την ηλικία τους ιστορίες. Οι ερευνητές παρατήρησαν διαφορές στην δραστηριοποίηση του εγκεφάλου οι οποίες σχετίζονταν με το πόσο συχνά τα παιδιά αυτά άκουγαν τους γονείς τους να τους διαβάζουν βιβλία στο σπίτι τους.

Τα παιδιά των οποίων οι γονείς ανέφεραν περισσότερο διάβασμα και περισσότερα βιβλία στο σπίτι έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη ενεργοποίηση κάποιων περιοχών του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που ονομάζονται βρεγματικός, κροταφικός και ινιακός λοβός. Αυτή η περιοχή του εγκεφάλου είναι «μια πολύ κρίσιμη περιοχή που σχετίζεται με την ενοποίηση πολλαπλών ερεθισμάτων, την ενοποίηση του ήχου και των οπτικών ερεθισμάτων» είπε ο συγγραφέας της έρευνας, Dr. John S. Hutton, ερευνητής στο Cincinnati Children’s Hospital Medical Center.
Αυτή η εγκεφαλική περιοχή είναι γνωστό ότι είναι πολύ δραστήρια όταν τα μεγαλύτερα παιδιά διαβάζουν μόνα τους, αλλά ο Dr. Hutton σημειώνει ότι φωτίζεται επίσης όταν μικρότερα παιδιά ακούνε ιστορίες. Αυτό που ήταν πραγματικά πρωτόγνωρο ήταν ότι τα παιδιά που είχαν εκτεθεί περισσότερο στα βιβλία και στο διάβασμα παρουσίασαν σημαντικά περισσότερη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που επεξεργάζονται τις οπτικές πληροφορίες παρά το ότι τα παιδιά στον τομογράφο άκουγαν απλώς ιστορίες και δεν έβλεπαν κάποια εικόνα.

«Όταν τα παιδιά ακούνε ιστορίες τις απεικονίζουν νοητικά» λέει ο Dr. Hutton. «Για παράδειγμα, «ο βάτραχος πήδηξε πάνω από το κούτσουρο. Έχω δει βάτραχο, έχω δει κούτσουρο, πώς μπορεί να μοιάζει όλο αυτό;»

Τα διαφορετικά επίπεδα εγκεφαλικής επεξεργασίας, υποστηρίζει, υποδεικνύουν ότι τα παιδιά που έχουν εξασκηθεί περισσότερο στο να αναπτύσσουν νοερές εικόνες όταν κοιτάνε βιβλία με εικόνες και ακούνε ιστορίες μπορεί να αναπτύξουν δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν να δημιουργούν τα ίδια εικόνες και ιστορίες αργότερα.

«Αυτή η διαδικασία ενισχύει την κατανόηση της πραγματικότητας και οδηγεί τα παιδιά στο να μεταβούν σε βιβλία χωρίς εικόνες. Θα συντελέσει αργότερα στο να γίνουν καλύτεροι αναγνώστες καθώς θα έχουν αναπτύξει το κομμάτι αυτό του εγκεφάλου που τα βοηθάει να βλέπουν τι συμβαίνει στην ιστορία».

πηγή: http://hamomilaki.blogspot.gr/

9 λόγοι για τους οποίους πρέπει να αλλάξετε φίλους!

Τελικά, είναι απαραίτητο να περιτριγυριζόμαστε από άτομα που μας κάνουν καλύτερο άνθρωπο και να απομακρυνθούμε από όλους τους υπολοίπους.

Παρακάτω περιγράφονται μερικά προειδοποιητικά σημάδια που δείχνουν ότι βρίσκεστε στη δεύτερη περίπτωση:
1. Οι φίλοι σας βρίσκουν χρόνο για σας μόνο όταν τους βολεύει
Είναι προφανές, αλλά οποιαδήποτε σχέση χωρίς τακτική επικοινωνία και αλληλεπίδραση θα έχει προβλήματα και ειδικά όταν υπάρχει έλλειψη δέσμευσης. Μην χάνετε τον χρόνο σας με κάποιον που θέλει να συναναστρέφεται μαζί σας μόνο όταν τον βολεύει.
2. Χρησιμοποιούν το παρελθόν σας εναντίον σας
Ορισμένοι άνθρωποι αρνούνται να δεχτούν ότι δεν είστε πλέον αυτός που ήσασταν παλαιότερα: έχετε κάνει λάθη στο παρελθόν, μάθατε από αυτά και προχωρήσατε παρακάτω. Μπορεί να μην είναι σε θέση να αποδεχτούν το γεγονός ότι εξελίσσεστε και προχωράτε στη ζωή σας κι έτσι θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν το παρελθόν σας για να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο με σας.
3. Αισθάνεστε παγιδευμένοι
Στις υγιείς σχέσεις οι πόρτες και τα παράθυρα παραμένουν ανοιχτά, ο αέρας περνά άνετα και κανείς δεν αισθάνεται παγιδευμένος. Οι σχέσεις αναπτύσσονται σε ένα τέτοιου είδους περιβάλλον χωρίς περιορισμούς. Μπορείτε να έρχεστε και να φεύγετε όποτε σας αρέσει, αλλά επιλέγετε να μείνετε διότι εκεί που βρίσκεστε είναι το μέρος όπου θα θέλατε να είστε.
4. Αμφισβητούν τα όνειρα και τις ικανότητές σας
Αν επιτρέψετε στους άλλους να προσδιορίσουν τα όνειρα και τις ικανότητές σας, τότε θα τους επιτρέψετε να σας βάζουν και εμπόδια. Το τι είστε ικανοί να επιτύχετε δεν εξαρτάται από το τι πιστεύουν οι άλλοι για σας. Εξαρτάται από το τι θα επιλέξετε να κάνετε με τον χρόνο και την ενέργειά σας.
5. Σας έχουν πει ψέματα πάνω από μία φορά
Η αγάπη είναι ρήμα, όχι ουσιαστικό. Είναι ενεργή σε όλες τις σχέσεις. Η αγάπη δεν είναι μόνο το συναίσθημα του πάθους και του ρομαντισμού ανάμεσα στους εραστές. Είναι επίσης τρόπος συμπεριφοράς απέναντι στους φίλους και την οικογένειά σας. Αν κάποιος σας λέει ψέματα, προσβάλλει και εσάς και τη σχέση σας. Μην το ανεχτείτε.
6. Η αρνητικότητά τους σας επηρεάζει
Οι αρνητικοί άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται αρνητικά μόνο απέναντί σας, αλλά και προς όλους με όσους αλληλεπιδρούν. Οτιδήποτε λένε και κάνουν αποτελεί προβολή της δικής τους πραγματικότητας – των εσωτερικών τους ζητημάτων. Ακόμα κι αν σας λένε κάτι που φαίνεται προσωπικό – ακόμα δηλαδή κι αν, για παράδειγμα, σας προσβάλλουν ευθέως – πιθανότατα αυτό δεν έχει καμία σχέση με σας.
Όταν απομακρύνεστε από τους αρνητικούς ανθρώπους, συμβαίνουν θετικά πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τους μισείτε, απλώς σημαίνει ότι σέβεστε τον εαυτό σας.
7. Σας ζηλεύουν υπερβολικά
Ένα μικρό ποσοστό ζήλιας δεν πειράζει, αλλά όταν κάποιος σας ζηλεύει υπερβολικά είναι πολύ πιθανό να θέλει να πάρει από εσάς όσα έχετε κατακτήσει. Η υπερβολική ζήλια δεν φανερώνει πόσο σας θαυμάζει κάποιος, αλλά πόσο πολύ δεν του αρέσει ο εαυτός του.
8. Σας προτρέπουν να είστε επικριτικοί ή κακεντρεχείς
Αν κρίνετε τους άλλους από το χρώμα του δέρματός τους, τον σωματότυπό τους και την εξωτερική ομορφιά τους, δεν θα μάθετε πότε ποιοι είναι πραγματικά. Υπάρχουν εκπληκτικοί άνθρωποι που μπορείτε να γνωρίσετε σε αυτόν τον κόσμο, αν καταφέρετε απλώς να ξεπεράσετε το γεγονός ότι πολλοί δεν ντύνονται και δεν ζουν όπως εσείς. Οι άνθρωποι που σας παρακινούν να κατακρίνετε ή να αντιπαθείτε τους άλλους είναι κακή παρέα. Αποφύγετέ τους με κάθε κόστος.
9. Δεν σας αφήνουν να είστε ο εαυτός σας
Κάντε παρέα με τους ανθρώπους που σας δέχονται όπως είστε και όχι όπως εκείνοι θα ήθελαν να είστε. Περάστε περισσότερο χρόνο με όσους πραγματικά σας ξέρουν, σας αγαπούν και σας σέβονται.
πηγή:http://enallaktikidrasi.com

Το μάθημα που έδωσε μια μαμά στο 13χρονο γιο της!

Η Εστέλλα Χάβισχαμ έγραψε στο γιο της Ααρών ένα διασκεδαστικό αλλά και πολύ έξυπνο γράμμα προσπαθώντας να του δώσει ένα καλό μάθημα.
Ο 13χρονος είχε πει ψέματα στη μητέρα του ότι έκανε την εργασία του και όταν εκείνη του ζήτησε να της εξηγήσει το λόγο, ο Ααρών άρχισε να της φωνάζει ότι θα κάνει αυτό που θέλει αυτός γιατί έχει δικά του χρήματα και είναι ανεξάρτητος.(Ο Ααρών τον τελευταίο καιρό ανέβαζε βίντεο στο Youtube και κέρδιζε κάποια χρήματα, πράγμα που τον έκανε να αλλάξει συμπεριφορά).

Το γράμμα ήταν το εξής:

"Αγαπητέ Ααρών,

Επειδή μάλλον έχεις ξεχάσει ότι είσαι μόνο 13 ετών και ότι εγώ είμαι η μητέρα σου και επειδή δε σταματάς να μου υπενθυμίζεις ότι πρέπει να μάθεις κάποια πράγματα για την λέξη "ανεξαρτησία".
Μια και μου πέταξες στα μούτρα ότι τώρα βγάζεις και εσύ χρήματα ίσως θα σου είναι πιο εύκολο να αγοράσεις όλα εκείνα τα αντικείμενα που έχω αγοράσει εγώ όλα αυτά τα χρόνια για σένα.
Αν χρειάζεσαι φως στο δωμάτιο σου και πρόσβαση στο διαδίκτυο, θα χρειαστεί να πληρώσεις το μερίδιο σου από τα έξοδα:
Ενοίκιο:430 δολάρια
Ηλεκτρική ενέργεια:116 δολάρια
Ίντερνετ:21 δολάρια
Τρόφιμα:150 δολάρια
Επίσης θα χρειαστεί να πετάς εσύ τα σκουπίδια Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή αλλά και να σκουπίζεις και να σφουγγαρίζεις το σπίτι αυτές τις μέρες. Θα πρέπει να καθαρίζεις το μπάνιο μια φορά την εβδομάδα, να ετοιμάζεις φαγητό και να τακτοποιείς εσύ το δωμάτιο σου. Αν αποτύχεις να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου, θα χρειαστεί να μου δίνεις μισθό 30 δολάρια την ημέρα για να τα κάνω εγώ.
Αν, τέλος, αποφασίσεις ότι θα προτιμούσες να είσαι πάλι το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ και όχι ένας συγκάτοικος μπορούμε να επαναδιαγματευτούμε τους όρους.

Με Αγάπη,

Μαμά"

Ο Ααρών μόλις πήρε το γράμμα το διάβασε, το πέταξε εκνευρισμένος και βγήκε έξω από το δωμάτιο. Λίγο μετά όμως επέστρεψε, ζήτησε συγνώμη από τη μητέρα του και τη ρώτησε τι θα έπρεπε να κάνει για να έχει ξανά φως και ίντερνετ στο δωμάτιο του.
πηγή:http://www.dinfo.gr

Στη ζωή πρέπει να είμαστε ευέλικτοι!

Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύ­σκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρα­σε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που κάνει την αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη. Δεν θέλει, όμως, να γυρίσει πίσω, κι έτσι, όπως μπορεί, με μεγάλη προσπάθεια και θάρ­ρος, συνεχίζει την αναρρίχηση, συνεχίζει να σκαρφαλώνει στο απόκρημνο βουνό. 

  Μέχρι που κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκο­λη, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του γλιστράει ο γάντζος. Ο ορειβάτης γκρεμίζεται... αρχίζει να κατρακυλάει στο βουνό χτυπώντας άγρια στα βράχια ενώ το χιόνι πέφτει πυκνό...

Από μπροστά του βλέπει να περνάει όλη του η ζωή. Κλείνει τα μάτια περιμένοντας το χειρότερο, και ξαφνικά, νιώθει στο πρόσωπό του ένα χτύπημα από σχοινί. Χωρίς κα­θόλου να σκεφτεί, πιάνεται από το σχοινί με μια ενστικτώδη κίνηση. Ποιος ξέρει... Το σχοινί αυτό μπορεί να έμεινε εκεί κρεμασμένο από κάποιον πάσσαλο... κι αν είναι έτσι, θα μπο­ρέσει να τον κρατήσει και να σταματήσει την πτώση του.

Κοιτάζει προς τα πάνω, αλλά το μόνο που βλέπει είναι η χιονοθύελλα και το πυκνό χιόνι που πέφτει πάνω του. Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες σ’ αυτό το κατρακύλισμα που γίνεται όλο και πιο γρήγορο και μοιάζει να μην τελειώνει... Ξαφνικά, το σχοινί τινάζεται και νιώθει αντίσταση. Ο ορειβά­της δεν βλέπει τίποτε, ξέρει όμως ότι προς το παρόν έχει σω­θεί. Το χιόνι πέφτει ασταμάτητα, κι αυτός εκεί, δεμένος με το σχοινί, μέσα στο φοβερό κρύο, κρεμασμένος από ένα κομμάτι λινάρι, που τον κρατάει για να μην τσακιστεί πέφτοντας στη χαράδρα ανάμεσα στα βουνά.

Προσπαθεί να δει τι υπάρχει γύρω του, αλλά μάταια' δεν ξεχωρίζει τίποτε. Φωνάζει δυο-τρεις φορές, αλλά κατα­λαβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει κανείς. Η πιθανότητα να σωθεί είναι απειροελάχιστη. Και να δουν ότι λείπει, δεν θα μπορέσει κανείς ν’ ανέβει να ψάξει γι’ αυτόν πριν σταματήσει η χιονοθύελλα, αλλά και τότε ακόμη, πώς να ξέρουν ότι βρίσκεται κρεμασμένος στο γκρεμό;

Αντιλαμβάνεται πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα, αυτό θα είναι το τέλος του.

Όμως, τι να κάνει;

Θα μπορούσε ίσως να σκαρφαλώσει προς τα πάνω και να προσπαθήσει να φτάσει στο καταφύγιο, αμέσως όμως κατα­λαβαίνει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ξαφνικά... ακούει μια φωνή από μέσα του που του λέει «λύσου!» Μπορεί να είναι η φωνή του Θεού, ή η φωνή της εσωτερικής του σοφίας, μπορεί όμως να είναι κάποιο κακό πνεύμα, ή παραίσθηση... ακούει πάντως τη φωνή να επιμένει «λύσου, λύσου!»

Σκέφτεται πως αν λυθεί αυτή τη στιγμή σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα είναι ένας τρόπος για να τελειώσει το μαρτύ­ριό του. Μπαίνει στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δένεται ακόμη πιο σφιχτά. Και η φωνή επιμένει «λύσου!...

Μη βασανίζεσαι άλλο, δεν έχει νόημα τόσος πόνος... λύσου!» Εκείνος, όμως, δένεται ακόμη πιο σφιχτά, ενώ πολύ αποφα­σιστικά λέει μέσα του πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του έχει σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθεί να είναι δεμένος μ’ αυτό που νομίζει πως είναι η μοναδική του δυνατότητα για να σωθεί.

Ο μύθος λέει ότι την άλλη μέρα η ομάδα διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλω­στή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο, παγωμένος, και, παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του... σε απόσταση λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος.

Όλοι έχουμε αυτήν την τάση να δενόμαστε σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις. Δενόμαστε με ανθρώπους, με χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας σώσει. Πιστεύ­ουμε στο «γνώριμο κακό», όπως λέει ένα γνωστό γνωμικό.

Και παρόλο που από διαίσθηση καταλαβαίνουμε ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, συνεχίζουμε να μένουμε αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν μας χρειάζεται, σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν απο­δεσμευτούμε.

πηγή:http://antikleidi

Τι νιώθει ένα άτομο με Άλτσχάιμερ:animation

     Κάθε 68 δευτερόλεπτα διαγιγνώσκεται και μια νέα περίπτωση νόσου Alzheimer παγκοσμίως, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα, εντός του 2015 εκτιμάται ότι θα υπάρχουν συνολικά πάνω από 9,9 εκατομμύρια νέα περιστατικά άνοιας.

Δείτε σε αυτό το άκρως συγκινητικό animation, πώς αισθάνεται και τι βιώνει ένα άτομο με Αλτσχάιμερ, μία τυπική καθημερινή ημέρα.

 
Ίσως μετά από αυτό αντιληφθείτε καλύτερα την «περίεργη ή και αδικαιολόγητη συμπεριφορά» κάποιου κοντινού σας προσώπου...

Πηγή: http://www.onmed.gr

Ένα αγόρι αλλιώτικο από τ' άλλα!

Η Μαρία είναι ένα μικρό κορίτσι που πηγαίνει σχολείο. Παρακολουθεί τα μαθήματά της, παίζει με τις φίλες της, κάνει ότι και οι συμμαθητές της. Μία μέρα έρχεται στην τάξη ένα μικρό αγόρι, ο Νικόλας, που δεν κάνει τίποτα απ’ ότι κάνουν οι συμμαθητές του.

Ένα αγόρι «αλλιώτικο» από τα άλλα!
Ο Νικόλας κινείται με αναπηρικό καροτσάκι και δεν μπορεί να εκφραστεί όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Και ενώ όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητές του τρομάζουν μπροστά στην αναπηρία του και απομακρύνονται, η Μαρία είναι η μόνη που του δίνει σημασία, γίνεται φίλη και μικρή «δασκάλα» για τον Νικόλα.

Οι ιδιαιτερότητες του αγοριού δεν πτοούν τη μικρή Μαρία η οποία εφευρίσκει πρωτότυπους τρόπους για να παίξει μαζί του, αποκτώντας σιγά σιγά ένα σπάνιο δέσιμο, το οποίο αντιλαμβάνεται και το αγόρι, παρότι δεν μπορεί να το εκφράσει.

Μία μέρα το αγόρι «φεύγει» από το σχολείο… και η Μαρία βρίσκει στο άδειο του αναπηρικό καροτσάκι το σχοινί που αποτέλεσε το μέσο για να έρθουν πιο κοντά τα δύο αυτά παιδιά. Από εκείνη τη στιγμή το σχοινί θα βρίσκεται πάντα στο χέρι της Μαρίας να της θυμίζει τον Νικόλα και τη φιλία τους. Η στιγμή αυτή είναι καθοριστική για την Μαρία και το μέλλον της. 

Αποφασίζει να γίνει Δασκάλα σε παιδιά με ιδιαιτερότητες!
Η αθώα ψυχή ενός παιδιού μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη όχι μόνο για όλη τη ζωή του αλλά και για τη ζωή των γύρω του. Η ευαισθησία, η αυταπάρνηση, η άγνοια της ιδιοτέλειας, διδάσκουν δύναμη και όχι αδυναμία…
Και ο πόνος της απώλειας στην τρυφερή παιδική ηλικία μπορεί να σημαδέψει για πάντα το δρόμο της ευθύνης, το δρόμο της ζωής του καθενός μας…

Η μικρού μήκους ταινία «Cuerdas» (Χορδές), του Ισπανού σκηνοθέτη Pedro Solis, η οποία μάλιστα απέσπασε βραβείο «Goya» ως καλύτερη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, πραγματεύεται την τρυφερότητα και τη φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά, ένα εκ των οποίων πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.

To βίντεο, που θα παρακολουθήσετε είναι στα Ισπανικά. Τα συμπεράσματα και τα συναισθήματα στο βίντεο, που ακολουθεί δικά σας…

πηγή: babyradio

 

Για να είσαι δημοφιλής πρέπει να είσαι μετριότητα!

 

Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω να λάμπεις...
The Legend of the Serpent and the Firefly

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις, αποκτάς κι έναν εχθρό.

The Legend of the Serpent and the Firefly

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».

Για τον φθόνο, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα, ύστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:

– Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
– Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
– Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
– Όχι,
– Σου έκανα κανένα κακό;
– Όχι
– Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; 

Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
– Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.

πηγή:sciencearchives