Οι εφτά χρωματιστοί ιππότες- Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα!

Η αποδοχή της Διαφορετικότητας, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αξίες που περιβάλλουν την Αειφορία, καθώς μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων και των λαών.

Μόνο εφ’ όσον αυτή διασφαλιστεί, μπορούν οι άνθρωποι να αρχίσουν να συνεργάζονται, ώστε τα προβλήματα του κόσμου να λυθούν. Αντίθετα, όσο η καχυποψία και ο ρατσισμός ορθώνουν ανάμεσά τους εμπόδια, η συνεργασία δεν μπορεί ποτέ να είναι συλλογική και γι’αυτό αποδοτική.

Μια φορά κι έναν καιρό, εδώ και πολλά χρόνια, υπήρχε το Βασίλειο των Χρωμάτων όπου ζούσαν εφτά ιππότες: ο Κόκκινος, ο Πορτοκαλής, ο Κίτρινος, ο Πράσινος, ο Μπλε, ο Λουλακής και ο Βιολετής. Όλοι ήταν γενναίοι και τολμηροί, κι ένιωθαν πολύ περήφανοι για το χρώμα τους.

Ο Κόκκινος Ιππότης έλεγε με μεγάλη ικανοποίηση:
-Το χρώμα μου είναι το ομορφότερο. Κοιτάξτε τη φωτιά, τα κεράσια και τις φράουλες, κι εκείνα τα κόκκινα τριαντάφυλλα που μοιάζουν με ζωντανές φλόγες. Η ζωή είναι κόκκινη, όπως τα χείλη που θέλεις να φιλήσεις!

Ο Πορτοκαλής ιππότης πάντα του απαντούσε:
– Ναι, αλλά το κόκκινο είναι επίσης το χρώμα του αίματος, του πολέμου. Ενώ το δικό μου είναι το χρώμα που έχουν τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια, τα σύννεφα όταν δύει ο ήλιος και ο αέρας είναι ακόμα ζεστός. Είναι ένα γλυκό χρώμα, κι απ’ ό,τι φαίνεται, μοσχοβολάει κιόλας.

Τότε πεταγόταν και ο Κίτρινος Ιππότης:
– Πόσο λάθος κάνετε! Εγώ είμαι ο πιο όμορφος: ρίξτε μια ματιά στον ήλιο, στα λεμόνια, στο μέλι και στα χιλιάδες λουλούδια του αγρού. Ακόμα και τα φύλλα των δέντρων γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο, λες και ζηλεύουν τα λουλούδια.

Αμέσως, ο Πράσινος Ιππότης ξεσπούσε σε γέλια:
– Ναι, σιγά! Τα φύλλα κιτρινίζουν το φθινόπωρο γιατί είναι ετοιμοθάνατα. Όταν τα φυτά και τα δέντρα είναι δυνατά και νέα, έχουν καταπράσινα φύλλα. Για κοιτάξτε τα βουνά, τα λιβάδια και τα δάση. Ο κόσμος είναι πράσινος όταν είναι ζωντανός.

Όμως, ο Μπλε Ιππότης έβαζε τις φωνές:
– Τι ανοησίες είναι αυτές που ακούω; Αν ο κόσμος έχει ένα χρώμα που ν’ αξίζει, αυτό είναι το μπλε. Κοιτάξτε την απέραντη θάλασσα, τις λίμνες και τα ποτάμια. Και ο ουρανός; Ένας τεράστιος μπλε θόλος, μια ατέλειωτη έκταση από μπλε χρώμα. Θαλασσί για το νερό και γαλάζιο για τον ουρανό.

Ο Λουλακής Ιππότης, που έμενε όλη αυτή την ώρα σιωπηλός, έλεγε με ξιπασιά:
– Όμως, τι χρώμα έχουν τα βουνά όταν τα βλέπουμε από μακριά το δειλινό, όταν ο ήλιος βασιλεύει; Λουλακί. Όπως το κρασί και τα ώριμα σταφύλια. Ή σαν τα δαμάσκηνα, τα μούρα και τα σύκα, που είναι πιο γλυκά κι απ’το μέλι. Το λουλακί είναι χρώμα σοβαρό, επιβλητικό, μεγαλοπρεπές.

Και τελευταίος έλεγε ο Βιολετής Ιππότης:
– Για να δούμε, ποιο είναι το πιο μυρωδάτο και πιο λεπτεπίλεπτο λουλούδι του δάσους; Φυσικά η βιολέτα. Και τι χρώμα έχουν πολλές πολύτιμες πέτρες που κρύβονται στην καρδιά της γης; Το βιολετί είναι ένα χρώμα γεμάτο συναίσθημα, πάθος. Είναι ο ουρανός την ώρα του δειλινού, ο βελούδινος ήχος που βγάζουν τα βιολιά. Και το όνομα της βιολέτας είναι από μόνο του σκέτο ποίημα.

Όλοι τους, λοιπόν, περνούσαν ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέφτη, καμαρώνοντας τα χρωματιστά είδωλά τους. Γιατί ο καθένας πίστευε ότι είναι ο καλύτερος και μόνο στους άλλους έβλεπε μειονεκτήματα.

Μια μέρα, ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς που, μαζί με την Τριανταφυλλιά Βασίλισσα ήταν οι κύριοι των Εφτά Ιπποτών, τους φώναξε και τους είπε:
– Αγαπημένοι και γενναίοι Ιππότες των Χρωμάτων, έχω αρχίσει να κουράζομαι με τους καβγάδες και τη ματαιοδοξία σας. Εγώ, ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς, σας διατάζω και σας υποχρεώνω να είστε μονιασμένοι από ‘δώ και πέρα και να μην ξανατσακωθείτε για τις διαφορές σας. Είναι αλήθεια ότι είμαστε διαφορετικοί, αλλά δεν θα ήταν πολύ βαρετό αν ήμασταν όλοι ίδιοι;

Και συνέχισε:
– Προσέξτε καλά: σύντομα θα παντρευτεί η κόρη μου, η Τριανταφυλλιά – Λευκή Πριγκήπισσα, και θέλω να διακοσμήσω το παλάτι μου με το πιο ωραίο στολίδι που υπήρξε ποτέ. Το αφήνω στα χέρια σας, Ιππότες των Χρωμάτων.

Ο καθένας απ’ τους ιππότες άρχισε να σκέφτεται πώς θα ευχαριστούσε τον βασιλιά και σχεδίαζε να διακοσμήσει το παλάτι με μια μεγάλη αψίδα του δικού του χρώματος. Την παραμονή του γάμου, μαζεύτηκαν όλοι μαζί και καθώς ο καθένας ανέλυε την ιδέα του, άρχισε ο ίδιος βαρετός καβγάς.

Τότε ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς βγήκε απ’ το δωμάτιό του και είπε στους υπηρέτες του:

– Πιάστε αυτούς τους ξιπασμένους ιππότες και διώξτε τους μακριά! Δεν θέλω να τους ξαναδώ ποτέ πια στα μάτια μου!

Οι υπηρέτες υπάκουσαν στις διαταγές του βασιλιά και έπιασαν τους εφτά Ιππότες των Χρωμάτων, τους έδεσαν όλους μαζί και τους έστειλαν πέρα από τα σύννεφα.

Και τότε, έγινε το θαύμα! Συνέβη κάτι που κανείς δεν είχε φανταστεί. Εκεί, πέρα απ’ τα σύννεφα, δημιούργησαν την πιο όμορφη και εντυπωσιακή αψίδα που είχε δει ποτέ κανείς: το Ουράνιο Τόξο. Οι Ιππότες είχαν κρατήσει ο καθένας το χρώμα του, αλλά ήταν και τα εφτά χρώματα ενωμένα όλα μαζί. Σ’ όλη τη χώρα, οι άνθρωποι έστρεψαν γοητευμένοι τα μάτια τους προς τον ουρανό:

– Τι πολύχρωμη αψίδα! Πόσα διαφορετικά χρώματα, και τι ωραία που είναι όλα μαζί!
Είναι εκπληκτικό!

Πηγή: Ποχόλ Πόνς Ε. & Γκονθάλεθ Ι.Λ., (2003), (μτφρ. Βερίνα Χωρεάνθη), Μάθετε στα παιδιά σας 20 αξίες της ζωής, Άγκυρα,

Δείτε το βίντεο της Όλγας Στεφανοπούλου!

πηγή:http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/apopseis/oi-efta-xromatistoi-ippotes

10 ντοκιμαντέρ για το φαγητό ως απόλαυση αλλά και ως εργαλείο εκμετάλλευσης!

 Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστης Ανδρεαδάκης είχε ανακοινώσει μέσα από το περιοδικό του Φεστιβάλ «Πρώτο Πλάνο», τη δημιουργία ενός νέου τμήματος στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, με κεντρικό άξονα το Φαγητό. 
Η ενότητα φέρνει τον τίτλο «Food vs. Food» και σήμερα παρουσιάζουμε αναλυτικά τα ντοκιμαντέρ που περιλαμβάνει.
«Κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί καλά, να αγαπήσει καλά, να κοιμηθεί καλά, αν δεν έχει φάει καλά.» - Βιρτζίνια Γουλφ
Η περιπέτεια των γεύσεων, οι ιστορίες των ανθρώπων που παράγουν πολιτισμό μέσα σε μια κουζίνα, η πολιτική διάσταση της οινοποιίας, αλλά και ο νέος ιμπεριαλισμός της διατροφικής αλυσίδας, αποτελούν τα θέματα ενός νέου τμήματος του Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του οποίου θα προβληθούν κάποια χαρακτηριστικά ντοκιμαντέρ.
«Την τελευταία δεκαετία, οι πολύπλοκες αυτές εκφάνσεις της γαστρονομίας αποτυπώνονται σε ένα νέο «υπο-είδος» του ντοκιμαντέρ. Το culinary cinema υπάρχει πια ως ξεχωριστό τμήμα σε μεγάλα φεστιβάλ όπως η Μπερλινάλε και το Σαν Σεμπαστιάν. Ένα τέτοιο τμήμα θα υπάρχει, από τον ερχόμενο Μάρτιο, και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και θα συνδέει τις κινούμενες εικόνες με τις τοπικές κουζίνες της πόλης και ολόκληρης της περιοχής.» - Ορέστης Ανδρεαδάκης (διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)


Το φαγητό, απόλαυση αλλά και εργαλείο εκμετάλλευσης, πολύτιμο αγαθό σε αφθονία ή έλλειψη, είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο νέο τμήμα «Food vs. Food» του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Συναρπαστικά ντοκιμαντέρ απ’ όλο τον κόσμο συναντούν έναν πρωτότυπο γαστρονομικό διαγωνισμό με έμπνευση από την μεγάλη γευστική παράδοση της Θεσσαλονίκης, καθώς και μια ξεχωριστή έκθεση που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ιστορίες που συνδέουν γεύσεις, ζωή, έρωτα, αλλά και τη σκοτεινή όψη του ανθρώπου, αποτυπώνονται στα ντοκιμαντέρ τα οποία πιάνουν το νήμα του φαγητού από την καλλιέργεια, περνούν στην παραγωγή και φτάνουν είτε στο τραπέζι μας, είτε σε νέα γαστρονομικά επίπεδα. Η γευστική μνήμη αλλά και ο πολιτισμός που κουβαλά μέσα του το φαγητό αναδεικνύονται μέσα από την αποκαλυπτική ματιά των δημιουργών. Ιδιαίτερο είδος του ντοκιμαντέρ, το culinary cinema υπάρχει πλέον ως ξεχωριστό τμήμα σε μεγάλα φεστιβάλ όπως η Μπερλινάλε και το Σαν Σεμπαστιάν.
Ας περιπλανηθούμε λοιπόν μαζί στο σύμπαν του φαγητού. Τα ντοκιμαντέρ του 19ου ΦΝΘ μας προσκαλούν να ανακαλύψουμε:
- Την περιπέτεια του «Noma», ενός από τα κορυφαία εστιατόρια του πλανήτη, το οποίο πριν δύο χρόνια μετακόμισε από τη Δανία στην Ιαπωνία.

 

Στο ντοκιμαντέρ «Μυρμήγκια σε μια Γαρίδα» (φωτογραφία) του Μαουρίς Ντέκερς (Ολλανδία) καταγράφεται η μεγάλη πίεση και η πρόκληση που αντιμετώπισε ο χαρισματικός σεφ του Ρενέ Ρετζέπι, ώστε το εστιατόριο να παραμείνει αντάξιο της φήμης του.

Το απίστευτο success story μιας ομάδας ιδεαλιστών οι οποίοι πριν από τριάντα χρόνια μετέτρεψαν μια πάμφτωχη περιοχή της Ισπανίας σε διεθνώς αναγνωρισμένο «ναό» του κρασιού, στο «Πριοράτ» του Νταβίντ Φερνάντεθ ντε Κάστρο (Ισπανία). Όπως λένε οι ίδιοι «Το καλύτερο κρασί είναι αυτό που έχει να σου πει μια ιστορία».

 

Την αδικία που κρύβεται πίσω από ένα δελεαστικό ποτήρι κρασί στο «Πικρά Σταφύλια - Σκλαβιά στους Αμπελώνες» (φωτογραφία) του Τομ Χάινεμαν (Δανία). Μια ταινία η οποία ξεσκεπάζει τις συνθήκες μοντέρνας δουλείας που βιώνουν οι άνθρωποι που εργάζονται στη βιομηχανία του κρασιού στη Νότια Αφρική.

Την ένοχη όψη της σοκολάτας, ως προϊόν εργασίας παιδιών - σκλάβων σε αφρικανικές φυτείες κακάο, στο ντοκιμαντέρ «Φάκελος: Σοκολάτα» (φωτογραφία άρθρου) της Μπέντε Φόρερ (Ολλανδία). Ή αλλιώς, πώς το πιο ηδονικό έδεσμα του πλανήτη κρύβει συχνά τη γεύση του διεστραμμένου ανθρώπινου νου.

 

Μια διεθνή γαστριμαργική τάση όχι για όλους, που ακούει στο όνομα εντομοφαγία, στο ντοκιμαντέρ «Μαμούνια» (φωτογραφία) του Αντρέας Γιόνσεν (Δανία). Η ταινία τεστάρει τα γούστα και τις αντοχές μας, μέσα από το ταξίδι τριών σεφ που αναζητούν ανά τον κόσμο έντομα και νέους τρόπους που αυτά εντάσσονται στη διατροφή μας.

Τον διάσημο ιταλό σεφ Μάσιμο Μποτούρα, που πήρε την πρωτοβουλία μαζί με την ομάδα του να μαγειρέψει για πρόσφυγες και αστέγους στο Μιλάνο, στο ντοκιμαντέρ «Θέατρο της Zωής» (φωτογραφία) του Πίτερ Σβάτεκ (Καναδάς). Μια κοινωνική κουζίνα με υπογραφή και κυρίως ψυχή.

Τη γενναιόδωρη και γεμάτη ανατροπές ιστορία του Κώστα, ο οποίος εμπνεύστηκε την κοινωνική κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος», χαρίζοντας δωρεάν γεύματα σε όσους συνανθρώπους μας τα έχουν ανάγκη, στο ντοκιμαντέρ «Εγώ, ο Άλλος Άνθρωπος» του Λουκά Αγέλαστου.

 

Την κουζίνα του Αγίου Όρους μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο και τις γεύσεις, στο ντοκιμαντέρ «Αγιορείτικη Μαγειρική Κληρονομιά» (φωτογραφία) του Χρήστου Ματζώνα. Παραδοσιακές συνταγές που διασώζονται και εξελίσσονται με τη μαεστρία των μοναχών και συνδέονται με μεγάλες γιορτές της λαϊκής παράδοσης και της Χριστιανοσύνης.

Μια πρώτη γεύση σε πρεμιέρα από ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ «Το ταξίδι της τροφής - Η διατροφή στην Ελλάδα από την Προϊστορία μέχρι σήμερα» (φωτογραφία) που αποτυπώνει αυτή την εξέλιξη, με όλες τις επιρροές και τα σημεία - σταθμούς στη διαδρομή της.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του 19ου ΦΝΘ, το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα παρουσιάσει μια έκθεση με τίτλο «Χωρίς μαχαίρι και πιρούνι», με θέμα το φαγητό στον ελληνικό κινηματογράφο: από το προφιτερόλ του Γιώργου Κωνσταντίνου στα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» του Α. Σακελλάριου έως τις αισθησιακές μπουκιές της Έλενας Ναθαναήλ στον «Φόβο» του Κ. Μανουσάκη και τα μπαχάρια της «Πολίτικης Κουζίνας» του Τάσου Μπουλμέτη, το ελληνικό σινεμά σε όλη του την πορεία εκτός από ήχους και εικόνες είχε πάντα και μια δική του μυρωδιά και γεύση. Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Εργαστήριο Μουσειολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

 

Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα, θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 3 Μαρτίου, μέχρι και την Κυριακή 12 Μαρτίου. Το Tvxs.gr θα δώσει και φέτος το παρών και στην Κινηματογραφική του Στήλη, θα σας ενημερώνουμε αναλυτικά με τα νέα, αλλά και τις προτάσεις μας, για ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ στο είδος του, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς.

πηγή:

Οι Χαρταετοί από τη «Γειτονιά των Αγγέλων»

ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ -- ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ 

Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης
Σόλο μπουζούκι : Γιώργος Ζαμπέτας
Δίσκος : Η γειτονιά των αγγέλων (1963)
Μουσική για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που ανέβηκε στις 4/10/1963 στο θέατρο Κοτοπούλη-Rex με τους Τζένη Καρέζη, Νίκο Κούρκουλο, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Δημήτρη Νικολαΐδη, Αλίκη Ζωγράφου, Ζωή Φυτούση κ.ά.

Από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Η Γειτονιά των Αγγέλων» που έγραψε το 1963 με φόντο την αυλή μιάς ταβέρνας στη Δραπετσώνα, όπου μπροστά στη Μυρτιά ξετυλίγονται τα πάθη και οι έρωτες των απλών ανθρώπων του μόχθου και της προσφυγιάς, αλλά και των ευνοημένων, εκείνων που ανήκουν στον καλό κόσμο, αυτό το υπέροχο μουσικό απόσπασμα.

"Το 1962, όταν έκανα τη φωνοληψία στο δίσκο 'Η γειτονιά των αγγέλων', είχα στο μπουζούκι τον Ζαμπέτα, αυτός παίζει ένα γλυκό μπουζούκι.

Οι μουσικοί οι δικοί μου ήταν πιο κλασικοί, ο Χιώτης επίσης ήταν πιο αιχμηρός, πιο δεξιοτέχνης.
Πιο 'ποιητής' στο μπουζούκι ήταν ο Ζαμπέτας, ο οποίος ήταν και γλυκύτατος άνθρωπος.
Εκεί λοιπόν στο σπίτι μου κάναμε πρόβες. 'Παράμ... παράμ...' εγώ το έπαιζα στο πιάνο. Τότε μπήκε ο Ζαμπέτας, εγώ δεν τον κατάλαβα.
Του άρεσε αυτό που άκουσε, έβγαλε το μπουζούκι μόνος του και 'παράμ... παράμ...' και μου λέει: 'Ρε, σακουλεύεσαι τι ωραίο που είναι αυτό;'
Καθόμαστε και το κάνουμε πρόβα. Αυτός το έπαιζε πρώτη φορά και κατευθείαν πήγαμε στο στούντιο και κάναμε αυτόν το μαγικό δίσκο"
Μίκης Θεοδωράκης (από το βιβλίο του Γ. Μαλούχου, "Άξιος εστί", εκδόσεις Λιβάνη, 2003)

Μιά σύγχρονη και πολύ όμορφη εκτέλεση του γνωστού ορχηστρικού κομματιού, ερμηνευμένο από την Λαϊκή Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης", φτιάχτηκε για τις ανάγκες της ηχογράφησης του επίσημου cd των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. ("Φως") 

 πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/02/Oi.Chartaetoi.apo.ti.Geitonia.ton.Angelon.html

Γιατί λέγεται Μεγάλη η Σαρακοστή;

Μεγάλη Σαρακοστή, ονομάζεται η νηστεία που προηγείται του Πάσχα. Την λέμε Μεγάλη για να την ξεχωρίζουμε από την νηστεία που προηγείται των Χριστουγέννων, η οποία χαρακτηρίζεται «Μικρή» επειδή είναι ελαφρότερη.

Ονομάζεται Σαρακοστή επειδή γίνεται εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Χριστού στην έρημο και καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Η αρχική της διάρκεια ήταν έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και μία έβδομη και τελικά διαρκεί 48 ημέρες.
Έτσι στην εποχή μας η Μεγάλη Σαρακοστή ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.
Σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, τελείται στην εκκλησία μας η Προηγιασμένη Ακολουθία. Σε αυτήν οι πιστοί μπορούν να λάβουν Θεία Κοινωνία, η οποία όμως έχει προαγιασθεί την προηγουμένη Κυριακή. Γι’ αυτό τον λόγο ονομάζεται η Ακολουθία αυτή Προηγιασμένη.
Κάποιες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής έχουν ξεχωριστή σημασία και δική τους σημειολογία.
Το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της νηστείας είναι αφιερωμένο στο θαύμα των κόλλυβων του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος. Θαύμα που βοήθησε τους Χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης, να τηρήσουν την νηστεία, που προσπάθησε με δόλια μέσα να μολύνει ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουλιανός ο Παραβάτης.
Η A’ Κυριακή των νηστειών, είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζουμε την αναστύλωση των αγίων και σεπτών εικόνων από την αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Θεοδώρα το 843μ.Χ.
Η B’ Κυριακή των νηστειών είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (14ος αιώνας). Ο Άγιος Γρηγόριος υπήρξε κορυφαίος διδάσκαλος των ορθοδόξων δογμάτων και πολέμιος των αιρέσεων.
Η Γ ‘ Κυριακή των νηστειών,είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, το σύμβολο της πίστης μας. Ημέρα που οι πιστοί παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν την πορεία τους, την νηστεία, που θα τους οδηγήσει στην Ανάσταση του Κυρίου.
Η Δ’ Κυριακή των νηστειών, είναι ημέρα που τιμάται η μνήμη του Αγίου Ιωάννη, συγγραφέα της Κλίμακας. Η κλίμακα είναι ένα βιβλίο με ομιλίες του Αγίου Ιωάννη. Αντικείμενο των ομιλιών αυτών είναι τα σκαλοπάτια της πνευματικής ανάβασης των Μοναχών, μέσα από την προσωπική τους άσκηση.
Η ημέρα Τετάρτη της 5ης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η Τετάρτη του Μεγάλου Κανόνος. Συγγραφέας και συνθέτης του Μεγάλου Κανόνα είναι ο Άγιος Πατέρας μας Ανδρέας, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Μέσα στα 250 τροπάρια που τον απαρτίζουν, έχει συγκεντρώσει τις ιστορίες από τον Αδάμ έως και την Ανάληψη του Κυρίου. Καλεί δε κάθε έναν από εμάς, να παραδειγματιζόμαστε από αυτές, να μιμούμαστε τα καλά και να αποφεύγουμε τα άσχημα που έπραξαν οι πρόγονοι μας.
Την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας είναι ο Ακάθιστος Ύμνος. Ημέρα αφιερωμένη στην Παναγία που στέκει πάντα βοηθός των Χριστιανών σε περιόδους ειρήνης ή πολέμου. Εορτάζουμε τα θαύματα που έκανε η Παναγία προστατεύοντας την Βασιλεύουσα από λαούς που ήθελαν να την κυριεύσουν. Μετά από μια τέτοια νίκη ο λαός της Κωνσταντινούπολης, όρθιος (ακάθιστος) ευχαρίστησε την Θεομήτορα ψάλλοντας. Θυμούμενοι αυτό το γεγονός, ευχαριστούμε κι εμείς με την σειρά μας την Παναγία ψάλλοντας όρθιοι.
Η Ε’ Κυριακή των νηστειών, είναι αφιερωμένη στην μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η Οσία, από ηλικία 12 ετών ακολουθούσε έναν ιδιαίτερα έκλυτο βίο. Σε ηλικία 30 ετών, ήρθε σε επαφή με τον Χριστιανισμό, μετανόησε και προσκύνησε. Την υπόλοιπη ζωή της, 47 έτη, ασκήτεψε στην έρημο. Την ημέρα αυτή καλούνται όλοι να μιμηθούν το παράδειγμα της και να έρθουν πιο κοντά στον Χριστό μετανοώντας για τις αμαρτίες τους.
Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Ημέρα αφιερωμένη στο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου από τον Χριστό.
Τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι η Κυριακή των Βαΐων. Είναι ημέρα αφιερωμένη στην θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα από την Βηθανία. Τότε ο λαός υποδέχθηκε το Χριστό με επευφημίες και με «βάϊα φοινίκων», από τα οποία πήρε και το όνομα της αυτή η ημέρα.

 

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/772304/giati-legetai-megali-sarakosti-afoy-de-diarkei-mono-40-imeres#ixzz4Zpf64zHL

Πόσο σημαντικός είναι ο ύπνος για την υγεία μας; [ΒΙΝΤΕΟ]

Ένα αναλυτικό μάθημα του TED - Ed μέσα από βίντεο τεσσεράμισι λεπτών μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την αξία που έχει ο ύπνος στη ζωή μας.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που διατρέχει η υγεία μας, όταν εμείς δεν αναπαυόμαστε τις ώρες που πρέπει και τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν κοιμόμαστε;
Η μελέτη του ύπνου ξεκίνησε από την περιέργεια έναν 15χρονου μαθητή το 1965, ο οποίος έμεινε ξύπνιος για 11 ημέρες.
Η επιστήμη σήμερα μας παρέχει στοιχεία που δείχνουν πως όταν χάνουμε τον ύπνο μας, κινδυνεύει η ψυχική μας ισορροπία, γινόμαστε πιο επιρρεπείς σε ασθένειες όπως ο διαβήτης και στην αύξηση βάρους.
Σε ακραίες περιπτώσεις, η αϋπνία μπορεί να οδηγήσει και στον θάνατο.


πηγή:http://tvxs.gr/news/ygeia/poso-simantikos-einai-o-ypnos-gia-tin-ygeia-mas-binteo

Business Insider: Αυτά είναι τα 15 ομορφότερα κτίρια στον κόσμο

Ο Παρθενώνας ψηφίστηκε από τους αρχιτέκτονες ως το πιο όμορφο κτίριο του κόσμου σε ψηφοφορία που διενήργησε το Business Insider.
Το περιοδικό απευθύνθηκε σε αρχιτέκτονες από όλο τον κόσμο προκειμένου να αναδείξουν τα κτίρια που κατά τη γνώμη τους έφεραν την επανάσταση στην αρχιτεκτονική.
Δείτε τα 15 κορυφαία κτίρια:
1. Παρθενώνας

2. Το Εθνικό Κογκρέσο της Βραζιλίας

3. Το Μουσείο Τέχνης του Σάο Πάολο

4. Ο Ναός στην Απαγορευμένη Πόλη στο Πεκίνο

5. Το Κτίριο Καινοτομίας, Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Πολυτεχνείο της Φλόριντα

6. The Hubertus House στο Άμστερνταμ

7. Empire State Building στη Νέα Υόρκη

8. Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης The Niterói στο Ρίο ντε Τζανέιρο

9. Εκκλησία του Φωτός στην Οσάκα

10. Κέντρο Enterprise στο Πανεπιστήμιο East Anglia στο Νόργουιτς

11. Casa Mila στη Βαρκελώνη

12. Μουσείο Τέχνης Kimbell στο Φορτ Γουόρθ

13. Fallingwater στο Mill Run

14. Μουσείο του Ιδρύματος Barnes στη Φιλαδέλφεια

15. Νοτρ Νταμ ντι Ο στο Ronchamp


πηγή: http://tvxs.gr/news/taksidia/business-insider-ayta-einai-ta-15-omorfotera-ktiria-ston-kosmo

Η Δύναμη της Αγκαλιάς

Πόσες λέξεις κρύφτηκαν σε μια αγκαλιά;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο….

Σήμερα γράφω για την δύναμη της αγκαλιάς! 

Της αγκαλιάς που θεραπεύει, που μοιράζεται, που ησυχάζει και ηρεμεί! 

Της μεγάλης αγκαλιάς που απλώνει τα χέρια και ανοίγει την καρδιά! Που περιμένει με υπομονή ! Που δέχεται και αποδέχεται! Που δεν είναι εκεί για να κρίνει , αλλά για να γλυκάνει!

Μια αγκαλιά διώχνει τον φόβο, τον θυμό, την απογοήτευση, την κούραση. Γεμίζει την ψυχή και το σώμα. Διώχνει το αρνητικό και στη θέση του βάζει ελπίδα και κατανόηση! 

Η δύναμη της αγκαλιάς είναι αστείρευτη! 

Να αγκαλιάζουμε τους αγαπημένους μας και όταν και εμείς θέλουμε μια αγκαλιά να την ζητάμε! 

Όλες οι αγκαλιές είναι σπουδαίες πολύτιμες και μοναδικές! 

Κλείνουν μια στιγμή του απείρου εντός τους! Μια γλυκιά μελωδία από τους χτύπους της καρδιάς!

Έρευνες έχουν δείξει πως η αγκαλιά ξυπνά τις βρέφικές μας μνήμες. Το μητρικό χάδι που ανακουφίζει και απαλύνει τον πόνο. Την αγκαλιά της μητέρας που ήταν η παρηγοριά και η χαρά μας. Που δίνουμε απλόχερα στα παιδιά μας! Μια αγκαλιά που λάβαμε από την στιγμή της γέννησης μας και είναι η απόδειξη ότι η αγάπη δεν έχει όρους, έχει μόνο ροή!
Ο δρ Γιαν Άστρεμ επικεφαλής ερευνητής, ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής στο Λίνκεπινγκ της Σουηδίας, είχε το παρακάτω πόρισμα στην έρευνα του 

«Η θετική συναισθηματική εμπειρία της αγκαλιάς ενεργοποιεί διάφορες βιοχημικές και ψυχολογικές αντιδράσεις», ενώ μόλις δέκα δευτερόλεπτα αγκαλιάς από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αρκεί για να μειωθεί η αρτηριακή πίεση, να αυξηθεί η ωξυτοκίνη και οι άλλες ορμόνες ευεξίας και να μειωθεί αισθητά το στρες.
Αλήθεια πόσες λέξεις κρύφτηκαν σε μία αγκαλιά; Πόσο γλύκανε η ψυχή; Πόση δύναμη έχει μια αγκαλιά;

Γράφει η Κωνσταντίνα Βασιλείου – Σύμβουλος της μεθόδου της Dr. Μαρίας Λεβέντη «Σφαιρική Αντιληπτικότητα»

πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/02/poses-lexeis-kryftikan-se-mia-agkalia.html

Η γενναία Σκάρλετ: Ένα animation γεμάτο ελπίδα για τα παιδιά με καρκίνο [ΒΙΝΤΕΟ]

Η Σκάρλετ έχει χάσει το ποδαράκι της. Για την ακρίβεια, έχει υποβληθεί σε ακρωτηριασμό εξαιτίας του καρκίνου.
Το μικρού μήκους animation με τίτλο «Scarlett Short Film» καταγράφει την εσωτερική πάλη της μικρούλας Σκάρλετ, η οποία λόγω της περιπέτειας της υγείας της αισθάνεται -και είναι- απομονωμένη.
Η ιστορία αρχίζει με τη Σκάρλετ να ξυπνά θλιμμένη και ανήσυχη. Να κάθεται στο κρεβατάκι της και να κοιτάζει το ακρωτηριασμένο μέλος της.
Στη συνέχεια, τη βλέπουμε στο ειδικό κάθισμα του αυτοκινήτου καθ’ οδόν προς το σχολείο, φορώντας προσθετικό μέλος.
Οι εικόνες που ακολουθούν είναι στο ίδιο μοτίβο: Η Σκάρλετ στο τελευταίο θρανίο, η Σκάρλετ μόνη ενώ τα άλλα παιδιά παίζουν στο διάλειμμα ή, κολυμπούν στην πισίνα, η Σκάρλετ να κοιτάζει τους συμμαθητές της και την ίδια στιγμή να θυμάται τον εαυτό της όταν έκανε μπαλέτο. Μετά να προσπαθεί να χορέψει ξανά -με το προσθετικό μέλος- να χάνει την ισορροπία της, να πέφτει.
Μέχρι που έρχεται η μαμά της. Η οποία της δίνει το κορμάκι του μπαλέτου…

Η Σκάρλετ δοκιμάζει πάλι, όμως, αυτή τη φορά τα ματάκια της γελούν, πάλι χάνει για λίγο την ισορροπία της, αλλά, σημασία έχει ότι δεν χάνει τη δύναμη της.

πηγή:http://tvxs.gr/news/paideia/i-gennaia-skarlet-ena-animation-gemato-elpida-gia-ta-paidia-me-karkino-binteo

Ένα διασκεδαστικό μάθημα θάρρους για να παρακολουθήσετε με τα παιδιά σας. - The journey of a baby sandpiper to becoming independent

Πως να ξεπερνάμε τους φόβους μας

Σ' αυτή την πεντάλεπτη ταινία, μια μητέρα προσπαθεί να διδάξει στο μικρό της πως ν ανεξαρτητοποιηθεί, βρίσκοντας μόνο του την τροφή. 

Όμως κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, προκειμένου να επιβιώσει, πρέπει να μπορέσει να ξεπεράσει το φόβο του.

Μια ακόμη θαυμάσια ταινία μικρού μήκους της pixar, σε σκηνοθεσία 

του Alan Barillaro του 2016

πηγή: https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/02/journey-of-baby-sandpiper-to-becoming.html

Τα μήλα «ασπίδα» για πέντε τύπους καρκίνου, σύμφωνα και με νέα έρευνα

Ενα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα, λέει το γνωμικό και νέα έρευνα το επιβεβαιώνει καθώς οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η κατανάλωση μήλων καθημερινά περιορίζει τον κίνδυνο εμφάνισης πέντε διαφορετικών μορφές καρκίνου.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως εκείνοι που έτρωγαν τουλάχιστον ένα μήλο την ημέρα είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο στους πνεύμονες, στο έντερο, στο στόμα, στο πεπτικό και στο στήθος σε σχέση με τους ανθρώπους που τρώνε μήλα σπάνια ή καθόλου.

Μετα- ανάλυση περισσότερων από 40 ερευνών από τους ερευνητές του πανεπιστημίου της Περούτζια στην Ιταλία, έδειξε πως τα μεγαλύτερη οφέλη από την κατανάλωση του συγκεκριμένου φρούτου σχετίζονταν με τον καρκίνο του στομάχου και του οισοφάγου.
Σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα, το ποσοστό του ήταν περίπου 25% χαμηλότερο στους ανθρώπους που κατανάλωναν μήλα ενώ ήταν μειωμένο κατά 20% σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του μαστού.
Η υγιεινή διατροφή, με καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, πιστεύεται εδώ και χρόνια πως δρα προστατευτικά απέναντι σε πολλές μορφές καρκίνου.
Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Public Health Nutrition και δείχνουν πως εκείνοι που έτρωγαν περισσότερα μήλα είχαν σημαντικά μικρότερα ποσοστά καρκίνου από αυτούς που έτρωγαν λιγότερα ή καθόλου.

πηγή: http://tvxs.gr/news/diatrofi/ta-mila-aspida-gia-pente-typoys-karkinoy-symfona-kai-me-nea-ereyna

Απόκριες: Η ψυχολογία της μεταμφίεσης!

Γι αυτούς  που αγαπάνε να περνάνε καλά, οι Απόκριες αποτελούν την τέλεια ευκαιρία για τρέλες, πλάκες, τραγούδι και χορό, ξέφρενο γλέντι και ποτό. Πίσω από τις μάσκες μας κρύβουμε το «σοβαρό» μας εαυτό και γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, τότε που φορώντας την αγαπημένη μας παιδική στολή τα κάναμε όλα με φαντασία και ενθουσιασμό, χωρίς τύψεις και ενοχές!

Με όρους ψυχολογικούς, η μεταμφίεση της αποκριάς αποτελεί την υπενθύμιση των τρόπων εκείνων με τους οποίους, όλοι εμείς «κρυβόμαστε» πίσω από ρόλους και μηχανισμούς άμυνας αποκρύπτοντας ή αποκαλύπτοντας καθημερινά διάφορες πτυχές του εαυτού μας.

Με άλλα λόγια η μάσκα και η στολή αποτελούν το τέλειο ψυχολογικό εργαλείο, το ποιο και εξυπηρετεί την εσωτερική ανάγκη του εαυτού μας να εκφράσει ένα σύνολο εσωτερικών πτυχών, τις οποίες είτε κρατά καλά κρυμμένες, είτε υπάρχουν μέσα μας σε λανθάνουσα κατάσταση, χωρίς να το ξέρουμε.

 Κατά μια έννοια, η μεταμφίεση μας βοηθά να εκφράζουμε μια πλευρά του εαυτού μας, η οποία έχει την ανάγκη να εκδηλωθεί. Μπορεί να έχει τη μορφή μιας κρυφής επιθυμίας, ενός φόβου ή ακόμα, μιας δημιουργικής εκτόνωσης από την καταπίεση της καθημερινότητας.

μασκαράδες παρατηρούν χελώνα – James Ensor – 1894

Σύμφωνα με τις έρευνες και σύμφωνα πάντα με την εμπειρία, η αποκριάτικη μεταμφίεση έχει πολλές ψυχολογικές παραμέτρους και αποτελεί μια διαδικασία πολλαπλών διαστάσεων, έτσι όπως αυτό για παράδειγμα διενεργείται στο θεατρικό θεραπευτικό παιχνίδι ή την δραματο-θεραπεία.

-Πρώτα από όλα αποτελεί τρόπο εκτόνωσης των βαθύτερων ψυχικών και συναισθηματικών μας αναζητήσεων και επικοινωνεί την εσωτερική ανάγκη μας για πειραματισμό με διαφόρους ρόλους. Μας δίνει την απόλυτη ελευθερία προσωπικής έκφρασης και εκδήλωσης των πιο κρυφών πτυχών του εαυτού μας. Μας αποδεσμεύει και μας απελευθερώνει από εμμονές, φόβους, ανασφάλειες και καταπιεστικές αναστολές και μας θυμίζει το «παιδί» που κρύβεται μέσα μας.

Με αυτή τη λογική, η στολή που επιλέγουμε δεν είναι καθόλου θέμα τύχης ή αισθητικής, αλλά προϊόν μιας υποσυνείδητης ανάγκης για αυτό-έκφραση.

Έτσι η αν κάποιος/α διαλέξει να ντυθεί ιππότης ή νεράιδα ή πριγκίπισσα πίσω από την επιλογή του υπάρχει μια κρυμμένη νοσταλγία για τη χαμένη παιδική αθωότητα και μια εσωτερική επιθυμία για επιστροφή σε μια πιο ασφαλή εποχή. Αν πάλι κάποιος επιλέξει μια στολή του «κακού», τότε πολύ πιθανό μέσα του να υπάρχει ένα σύνολο αρνητικών συναισθημάτων τα οποία και θέλει να εκφράσει αλλά, και ένα αίσθημα ανασφάλειας. Ένα αίσθημα φόβου και άγχους πάνω σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων, αφού η στολή δείχνει πως επιθυμεί να απομακρυνθεί από τους άλλους και να τον απομονώσει.

Αν κάποιος επιλέξει το ρόλο ενός ήρωα, τότε μάλλον ανήκει σε εκείνους που θέλουν να σώσουν τον κόσμο και να νιώσουν σημαντικοί. Αν κάποιος διαλέξει ένα κοστούμι με σεξουαλικό περιεχόμενο, τότε μάλλον λατρεύει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχή.

Τα κοστούμια του κλόουν ή των άλλων αστείων καρτούν συμβολίζουν μια διάθεση παιχνιδιάρικη και νεανική και σηματοδοτούν την ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από την καθημερινή τους σοβαρότητα και να νιώσουν παιδιά! Όμως και τα ζωάκια έχουν την τιμητική τους, αφού πολλοί τα επιλέγουν για να δείξουν στοιχειά του χαρακτήρα τους, όπως ο σκύλος την εμπιστοσύνη, το λιοντάρι την εξουσία, η γάτα το νάζι και την ανεξαρτησία.

πηγή:http://antikleidi.com/2017/02/19/apokries-metamfiesi-psixologia/

Η μαύρη κουκίδα

Κάποτε, ένας καθηγητής ζωγράφισε μια μαύρη κουκίδα στο κέντρο μια λευκής σελίδας.

Στη συνέχεια την έδειξε στους μαθητές της τάξης του και τους ρώτησε: Παιδιά μου, τι βλέπετε;

–  Μια μαύρη κουκίδα, απάντησαν εν χορώ οι μαθητές.

Όλοι σας επικεντρωθήκατε στην μαύρη κουκίδα που είναι τόσο μικρή, απάντησε ο καθηγητής, και δεν προσέξατε ολόκληρη άσπρη κόλλα στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η κουκίδα !

Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας. Αυτό καταλήγουμε να κάνουμε με τις ζωές μας. Αντι να απολαμβάνουμε τη ζωή, επικεντρωνόμαστε στα σκοτεινά σημεία της ζωής μας. Σε μικρά προβλήματα υγείας, σε πολυτέλειες που δεν έχουμε, σε διαφωνίες που έχουμε στις σχέσεις μας, κλπ.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα σκοτεινά σημεία είναι πολύ μικρά και λίγα. Και όμως τα επιτρέπουμε να επηρεάζουν και να μολύνουν τη σκέψη μας.

Η ζωή  είναι μια αλληλουχία στιγμών, συνέχισε στοχαστικά ο δάσκαλός τους.

Η πραγματική ευτυχία είναι να τις αντιμετωπίζετε όπως τις  αρμόζει, γιατί  αυτές συνθέτουν τη μεγάλη λευκή σελίδα και μην επικεντρώνετε την προσοχή σας στο μελανό σημείο.

πηγή:http://antikleidi.com/2017/02/17/mavri-kilida/

Εργασία με θέμα "ΑΓΑΘΑ" του Κρητικού Ανδρέα, μαθητή του 11ου Γυμνασίου Ιλίου

10 πράγματα που δεν γνωρίζατε για την Τσικνοπέμπτη

Η Τσικνοπέμπτη είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές του χρόνου, χάρις στην παράδοση και τις μυρωδιές που αποπνέει. Με τόσα φρεσκοψημένα κρεατικά στα κάρβουνα και ατελείωτο γλέντι δε θέλει και πολύ κάποιος για να πειστεί για την «ομορφιά» της. Με την έλευσή της να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής βρήκαμε 10 ενδιαφέροντα στοιχεία γύρω από τη μεγάλη γιορτή και σας τα παρουσιάζουμε.

1. Το όνομα «Τσικνοπέμπτη» προέρχεται από τη λέξη «τσίκνα», δηλαδή τη μυρωδιά που έχει το καμένο ψημένο κρέας.

2. Η Τσικνοπέμπτη σαν ημέρα θεωρείται η «επίσημη» έναρξη της αποκριάτικης περιόδου.

3. Δεδομένου ότι Τετάρτη και Παρασκευή είναι ημέρες νηστείας, καθιερώθηκε η Πέμπτη ως ημέρα κρεατοφαγίας.

4. Κι άλλες χώρες γιορτάζουν την αντίστοιχη Τσικνοπέμπτη τους: Οι Γάλλοι έχουν την «Mardi Gras» («Λιπαρή Τρίτη») ενώ οι Γερμανοί έχουν την «Weiberfastnacht».

5. Στην Κομοτηνή υπάρχει το έθιμο τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια να ανταλλάσσουν φαγώσιμα δώρα κι από τη μία ο αρραβωνιαστικός στέλνει τον κούρκο ενώ από την άλλη η αρραβωνιαστικιά στέλνει μια κότα γεμιστή και μπακλαβά.

6. Επίσης στην Κομοτηνή, είθισται οι νοικοκυρές να καίνε μια κότα για να φαγωθεί την Κυριακή της Αποκριάς.

7. Στον Πόρο, οι νέοι κλέβουν ένα μακαρόνι, το οποίο πρέπει να τοποθετήσουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν.

8. Στη Θήβα αρχίζει ο επονομαζόμενος «βλάχικος γάμος» που περιλαμβάνει το προξενιό δύο νέων που συνεχίζει με το γάμο και τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα.

9. Στην Πελοπόννησο, σφάζονται χοιρινά, από τα οποία μετά παρασκευάζονται παραδοσιακές λιχουδιές, όπως πηχτή, τσιγαρίδες, παστό και γουρναλοιφή.

10. Ένα ακόμη ενδιαφέρον και γουστόζικο έθιμο είναι αυτό στην παλιά πόλη της Κέρκυρας, τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσα» ή αλλιώς «Πέτε Γόλια», κατά το οποίο οι Κερκυραίοι υποδύονται κουτσομπόληδες που έχουν να αφηγηθούν νέα κουτσομπολιά.

 πηγή:http://www.tilestwra.com/10-pragmata-pou-den-gnorizate-gia-tin-tsiknopempti/

Ένας παππούς και το "κακομαθημένο" εγγονάκι του

Η καλύτερη ιστορία για το πως θα ελέγξετε ένα κακομαθημένο παιδί.

Συμβαίνει μερικές φορές η πιο αγαπημένη συνήθεια ενός παιδιού να είναι πως να σας εκνευρίσει. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν πηγαίνετε έναν περίπατο 
ή όταν πηγαίνετε στο σούπερ μάρκετ.

Αλλά πώς μπορείτε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας σε αυτές τις καταστάσεις, όταν το παιδί σας αρχίζει να συμπεριφέρεται άσχημα και δεν μπορεί να ελεγχθεί; 

Διαβάστε την απάντηση στην ιστορία ενός παππού που ήξερε το μυστικό για την αντιμετώπιση πολύ ιδιότροπων παιδιών.

👴👦

Μια γυναίκα σε ένα μπακάλικο συνάντησε έναν παππού με τον κακομαθημένο τρίχρονο εγγονό του. 

Ήταν φανερό ότι τα χέρια του ήταν γεμάτα, με το παιδί να ουρλιάζει για καραμέλες στο διάδρομο με τις καραμέλες, για μπισκότα στο διάδρομο με τα μπισκότα και το ίδιο έκανε για τα φρούτα,τα δημητριακά και τα αναψυκτικά στους αντίστοιχους διαδρόμους τους. 

Εν τω μεταξύ, καθώς ο ηλικιωμένος έψαχνε για αυτά που ήθελε, έλεγε με μια ελεγχόμενη φωνή: 

«Σιγά Άλμπερτ, δεν θα είναι για πολύ. Σιγά αγόρι μου.» 

Στη συνέχεια ήρθε ένα άλλο ξέσπασμα και η γυναίκα τον άκουσε να λέει ήρεμα: 

«Εντάξει, Άλμπερτ. Δυο λεπτά ακόμη και θα φύγουμε από εδώ. Υπομονή, αγόρι μου.»

Στο ταμείο, ο μικρός φασαρίας άρχισε να ρίχνει αντικείμενα από τα καλάθια και ο παππούς είπε, και πάλι με μια ελεγχόμενη φωνή: 

«Άλμπερτ, Άλμπερτ, χαλάρωσε φίλε. Μην εκνευρίζεσαι. Θα είσαι σπίτι σε πέντε λεπτά. Μείνε ψύχραιμος Άλμπερτ.» 

Πολύ εντυπωσιασμένη, η γυναίκα βγήκε έξω, όπου ο άνδρας είχε βάλει τα ψώνια και το αγόρι μέσα στο αυτοκίνητο. 

«Ξέρετε, κύριε, αυτό δεν με αφορά αλλά είστε καταπληκτικός. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρατε εκεί μέσα και όλη την ώρα κρατήσατε την ψυχραιμία σας ενώ με απλά, ήρεμα λόγια λέγατε ότι όλα είναι εντάξει. Ο Άλμπερτ είναι πολύ τυχερός που σας έχει παππού.»

«Ευχαριστώ, κυρία μου» είπε ο ηλικιωμένος «αλλά ο Άλμπερτ είμαι εγώ. Το όνομα του μικρού φασαρία είναι Στηβ.»

 

πηγή:https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/02/O-pappous-kai-to-kakomathimeno-eggonaki-tou.html

Ο μικρός Νικόλας έσπασε τον φαύλο κύκλο του θυμού ...

Ο Μανώλης πήγε στη δουλειά του αργοπορημένος. Ο εργοδότης του είχε τα νεύρα του γιατί ακυρώθηκε μια συμφωνία. Βλέποντας τον Μανώλη καθυστερημένο, ξέσπασε τον θυμό του. Τον αποκάλεσε ουρλιάζοντας «άχρηστο», «τεμπέλη» και «αχάριστο». 

Ο Μανώλης θύμωσε πάρα πολύ με τους χαρακτηρισμούς του αφεντικού του, όμως δεν αντιμίλησε. 

Μέσα του συνέβη μια έκρηξη η οποία δεν μπορούσε να εκδηλωθεί. 

Η ένταση συνέχισε να συσσωρεύεται μέχρι που έφτασε η ώρα να επιστρέψει στο σπίτι του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι του, ο Μανώλης κάθισε να φάει. 

Η σύζυγός του όμως, η Μαρία, που ήταν η σειρά της να μαγειρέψει, έριξε περισσότερο αλάτι στο φαγητό από ότι έπρεπε. 

Ο Μανώλης δοκίμασε το φαγητό και ξέσπασε όλη την ένταση που είχε συσσωρεύσει από το πρωί στη γυναίκα του. Μάλιστα, την αποκάλεσε φωνάζοντας και χτυπώντας το τραπέζι «άχρηστη» και «ανοικοκύρευτη». 

Η Μαρία θύμωσε πάρα πολύ με την υπερβολική αντίδραση του Μανώλη και καθώς γύρισε εκνευρισμένη να πάει στο σαλόνι σκόνταψε στα παιχνίδια της κόρης της, της Έλενας.
Γύρισε προς την Έλενα, η οποία την κοίταζε έντρομη, και της έβαλες τις φωνές, καθώς επίσης κλώτσησε τα παιχνίδια της και έφυγε. 

Η Έλενα, πληγωμένη και θυμωμένη ταυτόχρονα, παράτησε τα παιχνίδια της και έτρεξε στο δωμάτιό της. Εκεί, βρισκόταν ο αδερφός της ο Νικόλας με δύο φίλους του που έπαιζαν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. 

Η Έλενα, μπήκε με φόρα στο δωμάτιο και τους έδιωξε όλους κακήν κακώς, φωνάζοντας τόσο στον αδερφό του όσο και στους φίλους του. 

 Οι φίλοι του Νικόλα ένιωσαν προσβεβλημένοι και θυμωμένοι από τη συμπεριφορά της Έλενας και έφυγαν.
Ο Νικόλας όμως, αντί να μπει κι αυτός στον κύκλο του θυμού, είπε στην Έλενα «Αδερφούλα μου! Σε αγαπώ πολύ! Είχα φυλάξει μια σοκολάτα για εσένα. Παρ’ την», και της έδωσε τη σοκολάτα. 

Η Έλενα βγήκε αμέσως από το θυμό της και αγκάλιασε τον αδερφό της.

Το βράδυ, το αφεντικό του Μανώλη, ο Μανώλης και η Μαρία ένιωθαν ενοχές για τη συμπεριφορά τους. Δημιουργήθηκε ένα μεγάλος κύκλος θυμού που άρχισε από το αφεντικό του Μανώλη, εξαπλώθηκε στην οικογένειά του και μεταφέρθηκε έξω από αυτήν μέσα από τους φίλους του Νικόλα.

Ο Νικόλας ήταν αυτός που έσπασε τον κύκλο. Για να το πράξει όμως έπρεπε να κάνει μια υπέρβαση. Έπρεπε να μην επιτρέψει να μπει κι αυτός στον κύκλο. Και είναι υπέρβαση διότι είναι εύκολο να παρασυρθούμε, να αφεθούμε και να επεκτείνουμε τον κύκλο. 

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος θα ξεσπάσει επάνω σας να θυμάστε ότι απλά πάει να επεκτείνει τον κύκλο του θυμού. Αξίζει λοιπόν να αντισταθείτε και να τον βοηθήσετε να βγει κι εκείνος από αυτόν. 

Μη γίνετε τροφή. Απεναντίας κλείστε αυτούς τους κύκλους κι ανοίξτε κύκλους ευγνωμοσύνης και χαράς. Γιατί όλα κύκλοι είναι. Και όλα επιστρέφουν πάλι σε εμάς…

πηγή:https://hamomilaki.blogspot.gr/2017/02/o-Nikolas-espase-t-faulo-kyklo-tou-thymou.html

Τι θα ήθελε ο έφηβος από τους γονείς του!

Θέλω (Jorge Bucay)

Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις

Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές
Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις
Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄αποφασίζεις για μένα
Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις
Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα
Θέλω να μ΄αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις
Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι
Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα
Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
Θέλω να ξέρεις... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου... xωρίς όρους

πηγή: https://symvstathmos.wordpress.com

Οι έφηβοι έχουν ριψοκίνδυνη συμπεριφορά γιατί τείνουν να αγνοούν σωτήριες πληροφορίες!

Οδήγηση με τέρμα το γκάζι, μεθύσια, σεξ χωρίς προφυλάξεις, ακόμη και λήψη ναρκωτικών ουσιών – είναι γνωστό ότι οι έφηβοι είναι πολύ πιθανότερο να υιοθετούν επικίνδυνες συμπεριφορές σε σύγκριση με τους ενηλίκους. Τώρα μια νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη ρίχνει φως στις επικίνδυνες εφηβικές συμπεριφορές δίνοντας μια νέα εξήγηση στο γιατί λαμβάνουν χώρα.

Μια νέα, καλά σχεδιασμένη αναπτυξιακή μελέτη δίνει απαντήσεις στο γιατί οι έφηβοι είναι τόσο ριψοκίνδυνοι και προτείνει λύσεις

Σύμφωνα με τα ευρήματά της, σε σύγκριση με τα παιδιά και τους ενηλίκους, οι έφηβοι ουσιαστικώς ενδιαφέρονται λιγότερο για τις πληροφορίες που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους της εκάστοτε ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς τους.

«Οι έφηβοι δεν είναι γνωστικώς ανίκανοι να επεξεργαστούν αυτές τις πληροφορίες. Απλώς βρίσκονται σε φάση που το κύριο μέλημά τους είναι να αναζητούν νέες εμπειρίες και να δοκιμάζουν καινούργια πράγματα» αναφέρει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Wouter van den Bos, ερευνητής στο Κέντρο για την Προσαρμοστική Συλλογιστική του Ινστιτούτου Ανθρώπινης Ανάπτυξης του Μαξ Πλανκ.
Η πρώτη… πληροφορημένη αναπτυξιακή μελέτη εφήβων

Τα μοτίβα των συμπεριφορών των εφήβων σε ό,τι αφορά την ανάληψη ρίσκου που έχουν παρατηρηθεί σε προηγούμενες πειραματικές μελέτες αποκλίνουν σε μεγάλο βαθμό από εκείνα που καταγράφονται στην πραγματική ζωή. Σε αυτά τα προηγούμενα πειράματα στους συμμετέχοντες παρέχονταν συχνά όλες οι πληροφορίες που χρειάζονταν προκειμένου να λάβουν μια απόφαση. Ωστόσο στην πραγματική ζωή, όταν οι έφηβοι δοκιμάζουν την… τύχη τους πειραματιζόμενοι με ναρκωτικά, με σεξ χωρίς προφυλάξεις και με άλλες τέτοιου είδους συμπεριφορές, πιθανότατα έχουν μόνο μια γενική και αόριστη ιδέα για τις πιθανές συνέπειες των πράξεών τους.

«Η δική μας ήταν η πρώτη αναπτυξιακή μελέτη στην οποία δινόταν η δυνατότητα στους συμμετέχοντες μέσω πειραματικών καθηκόντων να μειώσουν το ποσοστό αβεβαιότητας αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες προτού λάβουν μια απόφαση» προσθέτει ο Wouter van den Bos.

Στο πλαίσιο της μελέτης 105 παιδιά, έφηβοι και νεαροί ενήλικοι ηλικίας 8-22 ετών πήραν μέρος σε διαφορετικές λοταρίες, καθεμία εκ των οποίων τους έδινε τη δυνατότητα να κερδίσουν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Οι παίκτες είτε έλαβαν πλήρεις πληροφορίες για την αξία του εκάστοτε επάθλου και την πιθανότητα να το κερδίσουν (επιλογή χαμηλού κινδύνου), είτε έμαθαν την αξία του επάθλου αλλά είχαν ατελείς πληροφορίες για τις πιθανότητες να το κερδίσουν (επιλογή υπό αμφιβολία), είτε δεν έμαθαν ούτε την αξία του επάθλου ούτε την πιθανότητα να το κερδίσουν αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε περαιτέρω πληροφορίες για αυτό (επιλογή υπό αβεβαιότητα). Επιπροσθέτως στους εθελοντές ζητήθηκε να μιλήσουν για το πόσο συχνά λάμβαναν ρίσκα στην πραγματική ζωή.

Οπως προέκυψε, οι έφηβοι ήταν πιο επιρρεπείς στο να αποδεχθούν το να κάνουν αμφίβολες επιλογές ενώ παράλληλα αναζητούσαν λιγότερες πληροφορίες σε ό,τι αφορούσε το πλαίσιο της αβεβαιότητας. Αυτή η ανοχή στο άγνωστο φάνηκε να φθάνει στην κορύφωσή της στις ηλικίες 13 ως 15 ετών. Μάλιστα οι συμπεριφορές που επέδειξαν οι έφηβοι στο πείραμα φάνηκε να συνάδουν και με τις ίδιες τις δηλώσεις τους για το πόσο ριψοκίνδυνοι ήταν στη ζωή τους.

Πρόταση για πιο επιτυχημένες καμπάνιες πληροφόρησης

Τα ευρήματα αυτά μπορούν επίσης να δώσουν μια εξήγηση στο γιατί οι καμπάνιες πληροφόρησης που απευθύνονται σε νεαρά άτομα σχετικά με τους κινδύνους συμπεριφορών όπως η χρήση ναρκωτικών ουσιών πέφτουν πολύ συχνά στο κενό. Ακόμη και όταν οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες στους εφήβους εκείνοι δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον στο να ασχοληθούν μαζί τους.

«Αν θέλουμε πράγματι να περάσουμε τα μηνύματά μας στους νέους, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας στοιχεία όπως αυτής της μελέτης για τον σχεδιασμό παρεμβάσεων» σημειώνει ο έτερος κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης Ralph Hertwig, διευθυντής του Κέντρου Προσαρμοστικής Συλλογιστικής στο Ινστιτούτο για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη του Μαξ Πλανκ και καταλήγει:

«Μια υποσχόμενη εναλλακτική για επιτυχημένες καμπάνιες πληροφόρησης θα ήταν να δώσουμε στους εφήβους τη δυνατότητα να βιώσουν τις συνέπειες μιας ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς – για παράδειγμα μέσα σε εικονικά περιβάλλοντα». 

ΠΗΓΗ: https://sciencearchives.wordpress.com/

Η ιστορία της Carbonara

Κάτι που δημιουργεί έκπληξη είναι ότι παρόλο που η συνταγή της καρμπονάρα που ξέρουμε σήμερα, δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα, περί τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, υπάρχουν διαφορετικοί και ετερόκλητοι μύθοι σχετικά με το πως ακριβώς γεννήθηκε το πιάτο.
Η μια θεωρία, που μ' αρέσει πιο πολύ ως ιστορία, αναφέρει ότι το όνομα βγήκε απ΄ τους ανθρακωρύχους (carbonari) που δούλευαν στα βουνά της περιοχής του Lazio (γύρω απ' τη Ρώμη) και οι οποίοι με 5 απλά υλικά που μπορούσαν να κουβαλάνε στο δισάκι τους, έκαναν ένα πεντανόστιμο και θρεπτικό γεύμα στα διαλείμματα τους. Άλλωστε μια καρμπονάρα δεν θέλει πάνω από 15 λεπτά να γίνει, απ' την αρχή ως το τέλος και χρειάζεται μια κατσαρόλα κι ένα τηγάνι . Μάλιστα λέγεται ότι η ιδέα της συνταγής προήλθε από μετεξέλιξη ενός αρχαίου Ρωμαϊκού φαγητού που λεγόταν “cacio e ova”, ήτοι τυρί και αυγό. Αν και τα δύο αυτά στοιχεία φαίνεται ότι χρησιμοποιούντο σε συνδυασμό με ζυμαρικά και πριν τον πόλεμο, η πρόσθεση του παστού χοιρινού προήλθε απ' τους Αμερικάνους στρατιώτες. Γιατί , έχοντας μάθει στον γευστικό συνδυασμό αυγού με μπέικον στη πατρίδα τους, ζήταγαν απ' τις ταβέρνες να προσθέσουν guanciale στη καρμπονάρα, μια και το μπέρδευαν με μπέικον.
Η άλλη θεωρία, που την βρίσκω λιγότερο γοητευτική ως ιστορία, θέλει την καρμπονάρα να είναι δημιούργημα κάποιου άγνωστου μάγειρα κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Η πρόκληση προκειμένου να κάνει ζυμαρικά, ήταν να χρησιμοποιήσει δυο υλικά, τα αυγά και το μπέικον, που διέθετε ο Αμερικάνικος στρατός ως σιτηρέσιο στους Ιταλούς πολίτες. Και φαίνεται ότι απλά τα συνδύασε με το τοπικό τυρί, το πεκορίνο Ρομάνο και το πιπέρι. Μάλιστα κατ' αυτή την θεωρία το όνομα carbonara προήλθε απ' την μεγάλη ποσότητα πιπεριού που ρίχνανε στο πιάτο, σε σημείο που έμοιαζε με σκόνη από κάρβουνο.
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι η καρμπονάρα έκανε γκραν σουξέ στους Αμερικάνους στρατιώτες οι οποίοι μετέφεραν τον μύθο του πιάτου στην Αμερική και από εκεί έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο μέσα σε δυο δεκαετίες. Η πρόσθεση της κρέμας, ως υποκατάστατο κάποιων κρόκων αυγού, ξεκίνησε στην Αμερική, όπου υπήρχε έντονη τάση προς τις κρεμώδεις γεύσεις και υφές. Και εκεί φαντάζομαι το αυθάδες πρόβειο πεκορίνο με την ελαφρά βαρβατίλα του, έδωσε τη θέση του στην πολύ γνωστή, δημοφιλή και πιο κυριλέ παρμεζάνα που είναι πιο εύκολη γεύση, όπως και να το κάνουμε.

Έτσι το περίεργο είναι ότι στον υπόλοιπο κόσμο απ' τη δεκαετία του 60 κυρίως, η συνταγή έφτασε μέσα απ' τις Αμερικάνικες παραλλαγές της και όχι ως η αυθεντική συνταγή του Λάτσιο με το γκουαντσιάλε και το πεκορίνο και χωρίς τις κρέμες και λοιπές άχρηστες προσθέσεις.

ΠΗΓΗ: http://www.msn.com/el-gr/foodanddrink/foodrecipes

Το σχολείο που θα θέλαμε να έχουμε!!!

• Ένα ελληνικό λύκειο κάνει τα παιδιά να θέλουν να πηγαίνουν ακόμα και τις Κυριακές

  
  

  

  
  Από μαθήματα Ρομποτικής μέχρι σεμινάρια ποίησης με τον Τίτο Πατρίκιο. Ένα λύκειο στη Φλώρινα, έχει γίνει το σχολείο που όλοι θα θέλαμε να πηγαίνουμε, χάρη στις πρωτοβουλίες του διευθυντή και μερικών καθηγητών του.
  
  Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου για την Καθημερινή το Λύκειο Φιλώτα του Δήμου Αμυνταίου, είναι ένα μικρό περιφερειακό σχολείο με 75 μαθητές, σε ένα χωριό μόλις 2.000 κατοίκων. Αλλά ακούγεται περισσότερο σαν σχολείο στη Φινλανδία. Μπορεί να είναι χτισμένο μέσα στα εργοστάσια της ΔΕΗ και τα ορυχεία και το χειμώνα, οι δρόμοι συχνά είναι κλειστοί. Όμως διδάσκοντες και μαθητές, θέλουν να πηγαίνουν στο σχολείο, και να μένουν περισσότερες ώρες τα απογεύματα, ενώ Κυριακές και αργίες γίνονται εργαστήρια και σεμινάρια.
  
  Ο διευθυντής του σχολείου ονομάζεται Λευτέρης Ελευθεριάδης, αλλά οι μαθητές τον φωνάζουν Freedom. Και μαζί με τους καθηγητές, αποφάσισε να κάνει το σχολείο τόπο θέλησης για μάθηση, χωρίς τυποποιημένες «κονσέρβες» γνώσης, αλλά με δημιουργικότητα και φαντασία. Και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν.
  
  Στο σχολείο, εδώ και τέσσερα χρόνια, έρχονται κάθε είδους ειδικότητες για σεμινάρια και εργαστήρια: σκηνοθέτες και σεναριογράφοι, ζωγράφοι, μουσικοί και επιστήμονες.
  
  Το πρόγραμμα μέχρι στιγμής, περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα, συμμετοχή σε εργαστήριο Ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δημιουργία τηλεοπτικού σποτ με θέμα τον αποκλεισμό και τη βία κατά των μαθητών με τον θεατρολόγο Χριστόδουλο Κοτσινά, ποιητικό διάλογο με τον Τίτο Πατρίκιο, σεμινάριο σεναρίου με τον Γιώργο Φειδά, παρακολούθηση μαθημάτων θεάτρου στη σχολή Ίασμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου κ.ά.
  
  Οι μαθητές πήγαν ακόμα και εκπαιδευτικές εκδρομές στη Βουδαπέστη και τη Βιέννη. Όποτε χρειάστηκε, όλοι έμειναν ώρες μετά το σχόλασμα ενώ το άνοιξαν πολλές Κυριακές. Όμως αυτό δε σημαίνει πως τα κανονικά μαθήματα παραμελούνται αφού το ποσοστό επιτυχίας των μαθητών του Λυκείου στις Πανελλήνιες ξεπερνάει το 85%.
  
  Το λύκειο τα κάνει όλα αυτά με προσωπική δουλειά, χρόνο και χρήμα. Λίγο πιο κοντά στα φινλανδικά πρότυπα διδασκαλίας, που είναι σύμφωνα με πολλές έρευνες τα καλύτερα του κόσμου, το λύκειο Φιλώτα είναι τόπος εκμάθησης και επικοινωνίας, Τόπος όπου όλοι νιώθουν σαν οικογένεια, τόπος δημιουργίας και έμπνευσης. Δηλαδή σαν το σχολείο που θα θέλαμε να έχουμε.
  
• πηγή:http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10753

Η Ισλανδία ξέρει να προλαμβάνει τον εθισμό

Η μικρή χώρα του Βορρά ξέρει πως να πολεμήσουμε τις καταχρήσεις των πιτσιρικάδων

Πριν από 20 χρόνια, οι έφηβοι της Ισλανδίας ήταν στις πρώτες θέσεις μεταξύ των νέων της Ευρώπης με προβλήματα εθισμού σε αλκοόλ και ναρκωτικά. Οι δρόμοι στο κέντρο του Ρέικιαβικ ήταν γεμάτοι με μεθυσμένους νέους τα βράδια της Παρασκευής.

Σήμερα, η Ισλανδία βρίσκεται στην κορυφή του ευρωπαϊκού πίνακα με τις χώρες όπου ζουν οι περισσότεροι «καθαροί» έφηβοι. Το ποσοστό των μαθητών ηλικίας 15 και 16 ετών που ήπιαν αλκοόλ τον προηγούμενο μήνα έπεσε από το 42% που ήταν το 1998, σε 5% το 2016. Το αντίστοιχο ποσοστό που έχει κάνει χρήση κάνναβης έπεσε από το 17% στο 7%. Οι έφηβοι καπνιστές μειώθηκαν από 23% σε μόλις 3%. Και όαλ αυτά με ένα μοντέλο που θα μπορούσε να ακολουθήσει κάθε χώρα, ωφελώντας τη σωματική αλλά και την ψυχολογική υγεία εκατομμυρίων παιδιών.

Το «μεγάλο μυστικό» της Ισλανδίας είναι πως αντιμετωπίζουν τους εθισμούς, ως ανάγκη διέγερσης του εγκεφάλου. Ο Gudberg Jónsson, Ισλανδός ψυχολόγος, και ο Harvey Milkman, ένας Αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας που διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο του Ρέικιαβικ,  συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ιδέας ότι οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι σε αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου κι έτσι ακολουθούν συγκεκριμένες συμπεριφορές. «Η ιδέα του εθισμού συμπεριφοράς έγινε το σήμα κατατεθέν μας. Αυτό γέννησε μια άλλη ιδέα: Γιατί να μην ενορχηστρώσουμε ένα κοινωνικό κίνημα γύρω από φυσικούς εθισμούς για ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν τη χημεία του εγκεφάλου τους, χωρίς τις βλαβερές συνέπειες του αλκοόλ και των ναρκωτικών;».

Μέχρι το 1992, η ομάδα του Milkmanστο Ντένβερ είχε κερδίσει μια κρατική επιχορήγηση 1.2 εκατ. δολαρίων,  για να σχηματίσουν το Project Self-Discovery, το οποίο προσφέρεται στους εφήβους ως εναλλακτική λύση στα ναρκωτικά και τη μικροεγκληματικότητα. Το project εφαρμόζεται με επιτυχία στην Ισλανδία και περιλαμβάνει δράσεις όπως πατινάζ, πινγκ-πονγκ, μπάντμιντον, στίβο, κολύμβηση και ποδόσφαιρο. Εκτός από αθλοπαιδειές όμως, περιλαμβάνει και γκρουπ για μουσική, χορό, πολεμικές τέχνες και καλλιτεχνικά.

«Τώρα οι νέοι δεν βρίσκονται στους δρόμους ή στα πάρκα διότι απασχολούνται σε αυτές τις δραστηριότητες» εξηγεί ο Gudberg στο ρεπορτάζ του mosaic Science.  Η ιδέα ήταν ότι αυτές οι διαφορετικές κατηγορίες προσφέρουν μια ποικιλία από αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου των παιδιών, μειώνουν το άγχος ή προσφέρουν ενθουσιασμό και αδρεναλίνη, ανάλογα με την επιλογή, και τους δίνουν παράλληλα και εφόδια ζωής. Και όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, πέτυχε.

Μεταξύ των ετών 1997 και 2012, το ποσοστό των παιδιών ηλικίας 15 και 16 ετών, που ξοδεύουν  χρόνο με τους γονείς τους τις καθημερινές, διπλασιάστηκε - από 23% στο 46%. Το ποσοστό εφήβων που συμμετείχαν σε οργανωμένα αθλήματα τουλάχιστον τέσσερις φορές εβδομάδα αυξήθηκε από το 24% στο 42%. Εν τω μεταξύ, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και τη χρήση κάνναβης σε αυτή την ηλικιακή ομάδα έπεσε κατακόρυφα.

Σε όλη την Ευρώπη, τα ποσοστά των εφήβων στη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών έχουν γενικά βελτιωθεί κατά τα τελευταία 20 χρόνια, αν και πουθενά δεν μειώθηκαν τόσο δραματικά όσο στην Ισλανδία.  Και αυτός είναι ένας καλός λόγος να δοκιμάσουν και οι υπόλοιπες χώρες το παράδειγμα της.

πηγή: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10707

Μοιράσου τη χαρά [ANIMATION]

Μπορεί να μην έχει πολλά αλλά ακόμα κι αυτά που έχει τα μοιράζεται…
Και το χαίρεται!

Κι αυτό που ανακαλύπτει είναι ότι όταν δίνεις κάτι με χαρά, θα βρεθεί και κάποιος να σου δώσει κάτι και να χαρείς…
Ένα animation που διδάσκει ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος αλλά ένας δρόμος διπλής κατευθύνσεως.

ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/news/paideia/moirasoy-ti-xara-animation