Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένα αγόρι που ήταν έξυπνο, είχε ταλέντο και ήταν ευπαρουσίαστο. Παραταύτα, ήταν πολύ εγωιστής και ο τρόπος του ήταν τόσο άσχημος, που κανείς δεν ήθελε να τον κάνει φίλο. Συχνά θύμωνε τόσο πολύ και έλεγε πολύ άσχημα λόγια στους ανθρώπους που ήταν γύρω του...
Οι γονείς του αγοριού ήταν πολύ προβληματισμένοι με τον χαρακτήρα του. Σκέφτηκαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν και μια ημέρα ο πατέρας του είχε μια ιδέα. Τον φώναξε και του έδωσε ένα σφυρί και μια τσάντα με καρφιά λέγοντάς του: “ Κάθε φορά που θα θυμώνεις, να παίρνεις μια βελόνα και να την καρφώνεις επάνω σε εκείνο τον παλιό φράκτη με όλη σου την δύναμη.”
Ο φράκτης ήταν πολύ σκληρός και το σφυρί ήταν πολύ βαρύ, αλλά το αγόρι ήταν τόσο θυμωμένο που την πρώτη κιόλας ημέρα είχε καρφώσει 37 καρφιά.
Μέρα με την ημέρα, εβδομάδα με εβδομάδα, ο αριθμός των καρφιών ελαττωνόταν. Μετά από κάποιο διάστημα, το αγόρι κατάλαβε ότι με το να συγκρατεί τον θυμό του ήταν πιο εύκολο από το να καρφώνει καρφιά στον φράχτη.
Κάποια μέρα το αγόρι δεν χρειαζόταν πλέον ούτε το σφυρί ούτε τα καρφιά και είχε μάθει να χαλιναγωγεί τον θυμό του. Έτσι πήγε στον πατέρα του και του είπε σχετικά με το κατόρθωμά του. “ Τώρα για κάθε ημέρα που θα συγκρατείς τον θυμό σου θα βγάζεις και από ένα καρφί”, του είπε ο πατέρας του.
Έτσι πέρασε ο καιρός. Στο τέλος το αγόρι μπορούσε να είναι περήφανο για τον εαυτό του καθώς είχαν βγει όλα τα καρφιά από τον φράκτη. Πήγε στον πατέρα του και του ζήτησε να έρθει να δει το φράκτη.
“ Έκανες πολύ καλά γιέ μου, αλλά πρόσεξε τις τρύπες που έχουν αφήσει στον φράχτη τα καρφιά. Ο φράκτης δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Το ίδιο συμβαίνει όταν πληγώνεις τους ανθρώπους, τα λόγια σου αφήνουν έντονα σημάδια στην καρδιά τους, σαν αυτές τις τρύπες στον φράκτη. Να θυμάσαι, πρέπει να φέρεσαι σε όλους με αγάπη και σεβασμό, δεν έχει σημασία αν ζητάς συγγνώμη, οι πληγές δεν θα εξαφανιστούν.”
πηγή:https://paramithiamenoima.blogspot.gr/2014/10/blog-post_7.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου